Autor: kallaikoi
sábado, 16 de junio de 2007
Sección: Edad Media
Información publicada por: kallaikoi
Mostrado 48.245 veces.


Ir a los comentarios

Acerca de D. Pero Fernández, Señor da Casa Dandrade

-

Es curioso comprobar cómo tras un descubrimiento de cierta importancia, como ha sido el hallazgo de la destrozada lápida de la tumba de D. Pero Fernández, Señor da Casa Dandrade, bajo el piso de la iglesia de Perlío (Fene, A Coruña), cobran nueva vida informaciones que en su día sólo consideramos anecdóticas.

En la Historia y Descripción de la Villa y Departamento del Ferrol, de D. José Montero y Aróstegui, publicada en 1858, se puede encontrar en la Sección 2ª, páginas 294 y siguientes, la reproducción de un curioso documento medieval del siglo XV, en el cual se hace referencia a D. Pero Fernández de Andrade.

La villa de Ferrol no estaba sujeta al dominio de ningún Señor desde mucho tiempo antes de que le confirmasen sus privilegios los reyes Fernando III, el Santo (15-04-1250); Alfonso X, el Sabio (05-08-1270); y el infante Don Sancho, el Bravo (22-01-1283).

La situación duró hasta que el rey Enrique II cedió a D. Fernán Pérez de Andrade el señorío de la villa, Pero los ferrolanos recuPeraron la Pertenencia a la Corona mediante la confirmación de sus antiguos privilegios que les fue otorgada por el rey Juan II (25-04-1429), los cuales fueron confirmados de nuevo por el rey Enrique IV (15-05-1467).

El documento que se reproduce en el libro, fechado en 1432, contiene una protesta ─notable protesta, opina D. José Montero─ de los habitantes de la antigua villa de Ferrol ante las puertas del palacio del rey Juan II en Zamora, por causa de las contínuos abusos y crímenes que les habían causado hasta entonces el Señor Nuño freyle Dandrade y su hijo Pero Fernández.

La protesta, presentada por escrito por el entonces procurador de la villa de Ferrol, Pedro Padron, ante las puertas del palacio del rey Juan II en Zamora, el 18 de enero de 1432, donde le recuerda al rey los privilegios que había otorgado a la villa, es prueba patente de los continuados ataques del Señor de Andrade y su hijo contra los vecinos de Ferrol, tras haber Perdido el dominio de la villa.

Igualmente, Pedro Padron trasmite las protestas de los vecinos de Ferrol, y las suyas propias, contra la probable cesión del Señorío de la villa y sus tierras al indeseable y criminal hijo del Señor de Andrade, Pero Fernández de Andrade.

Teniendo a la vista una copia de tan curioso documento, y sin querer privar a sus lectores del gusto de verlo, transcribe D. José Montero:


En la ciudad de Zamora ante las puertas de los palacios á donde posaba nuestro Señor el Rey, diez y ocho días del mes de Enero año del nacimiento de nuestro Señor Jesucristo de mill é quatrocientos é treynta é dos años en presencia de mí Alvaro Alfon…[ilegible] escribano del dicho Señor rey é su notario público en la su corte é en todos los sus reynos é de los testigos de yuso escriptos paresció Pedro Padron vesino de la villa de Ferrol del Reyno de Gallisia é presentó é fiso leer por mí el dicho notario un escripto de testigos y protestación fecha de esta guisa:

Notario presente daredes testimonio á mí Pedro Padron procurador del Concejo de la villa de Ferrol desta protestación que por ante vos fago aquí ante las puertas del Palacio de nuestro Señor el Rey, por cuanto non puedo aver su presencia, é digo que por cuanto yo en nombre del dicho Concejo he dado ciertas querellas por ciertas peticiones que ante el dicho Señor Rey presente en el su muy alto Concejo querellándome en el dicho nombre de los muchos males, é daños, cohechos, despechamientos é arranzonamientos é muertes de omes é presiones é despoblamiento de la dicha villa que de Nuño freyle Dandrade é de su hijo Pero Fernandez é de sus escuderos é omes por su mandado recibimos é avemos recibido fasta aquí, é agora antes de los vesinos de la dicha villa seyeren proveydos de remedio de justicia cerca los susodichos males é robos é daños é espechamientos é prisiones de omes é mugeres é fuerzas é desaguisados que les así fueron fechos según dicho es, fisiéronme entender que dicho Señor Rey no acatando á lo susodicho á fecho ó quiere faser merced al dicho Pero Fernandes de la dicha villa é su tierra dándole el Señorío della por ende que yo en el dicho nombre protesto que caso que al dicho Pero Fernandes sea fecho merced del Señorío de la dicha villa é su tierra antes que el dicho Concejo é vesinos del sean proveydos de remedio de justicia cerca los susodichos males, robos é daños é muertes é presiones é cohechos é arranzonamientos nin seren punidos ni nos aver dello ni de parte dello alcanzando complimiento de justicia que al dicho Concejo e vesinos é moradores del no corra tiempo al su derecho cerca los susodichos males é robos é daños por no poder al presente alcanzar complimiento de justicia é que al dicho Concejo quede é esté é sea sano é eso mismo á los vesinos del su derecho para lo segir é acusar é demandar siempre é en todo tiempo, ónde é quando é cómo é ante quien debieren. Otrosí por quando la dicha villa de Ferrol Pertenece á la Corona rayal de nuestro Señor el Rey segund los previllejos que en esta razon tenemos, é que sobrello nos fueron dados por los Reyes antecesores de nuestro Señor el Rey los cuales por su alteza nos fueron é son confirmados é otorgados é por su Señoría fecho juramento por su fe rayal de los guardar é mantener segund que en ellos se contiene é agora es venido nuevamente á noticia de mí el dicho Pedro Padron procurador del dicho Concejo que su alta Señoría quiere faser merced de la dicha villa al dicho Pero Fernandes de Andrade contra todo lo susodicho é non catando á ello quebrantando los dichos previllejos é usos é costumbres á que fuemos é somos poblados, por ende que yo en el dicho nombre no consiento en ninguna ni alguna gracia é merced que de la dicha villa é su tierra sea fecha al dicho Pero Fernandes é protesto que si le es ó fuera fecha que sea en sí ninguna é de ningun valor, é de cómo lo digo pídolo por testimonio sinado para guarda del derecho del dicho Concejo de la dicha villa é vesinos della é de su tierra é alfoges é mío en su nombre. Testigos que á esto fueron presentes Juan Sanches de Vallid é Juan de los Santos pescador vesinos de la villa de la Cruña é Pero Lopes vesino de la villa de la Ponte de ume é otros; é yo el dicho Alvaro Alfonso escribano é notario público sobredicho porque fui presente a todo lo que dicho es escrebí esta carta e fise en ella este mío signo:

>>(Hay un signo.)


No sabemos si, finalmente, el rey Juan II cedió el Señorío de la villa de Ferrol a Pero Fernández de Andrade, aunque sí hay prueba documental de que el rey Enrique IV confirmó de nuevo sus antiguos privilegios a los vecinos de Ferrol (15-05-1467).

Probablemente, los Señores de Andrade recuPeraron el Señorío de la villa durante el reinado de los Reyes Católicos, y lo conservaron hasta que lo cedió de nuevo a la Corona el Conde de Lemos, según Real Cédula del 21-09-1733, reinando en España el rey Felipe V.

A la vista del lamentable estado de la aparecida lápida del sarcófago de D. Pero Fernández, señor da Casa Dandrade ─como escribió el procurador Pedro Padron y todavía se puede leer en la lápida─ podría pensarse, de acuerdo con sus antecedentes, que su tumba pudo ser profanada y el sarcófago destruido. Sería interesante poder comprobar si D. Pero se murió en la cama o tuvo una muerte violenta, a causa de la situación que denunció el procurador de la villa de Ferrol.

Los Celtíberos avisados también encontrarán interesante ver cómo escribieron Alvaro Alfonso y Pedro Padron en sus respectivos documentos, tanto el nombre del Reino de Galicia (Reyno de Gallisia), como el de la villa de Pontedeume (la villa de la Ponte de ume).

Más informacióen en: http://es.geocities.com/kallaikoi


No hay imágenes relacionadas.

Comentarios

Tijera Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés.
Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.


  1. #101 Veremudus 16 de jun. 2007


    A ‘Protestaçión’ de Pedro Padrón no ano 1432


    Fernando Dopico Blanco. 2006


     


    * Publicado na revista Atenea nº. 25 (Revista Trimestral do Ateneo Ferrolán)


    Decembro - 2006


     


    A comenzos do século XIII rexístranse os primeiros alcaldes[1] da vila de Ferrol. Para esa época sabemos que a vila era xa de reguengo e que contaba co seu propio concello e oficiais dependentes da autoridade real. No transcurso desa centuria e na seguinte, Ferrol foi acadando dos sucesivos monarcas privilexos e confirmacións[2] tocantes aos dereitos inherentes do seu estatus como xurisdición real. Pero, esta situación mudou radicalmente despois da contenda dinástica entre o Rei Pedro I e o seu medio irmán Henrique de Trastámara -logo Rei Henrique II- (aa. 1366-69). Para aquel entón, as puxantes vilas e cidades marítimas -xa en reguengo, xa suxeitas ás mitras episcopais- levaban anos a ser un bocado suculento polo que suspiraba a ínqueda e voraz nobreza laica. Unha vez vencedor, o Trastámara ‘pagou’ con múltiples mercedes o afecto á súa causa dun gran número de cabaleiros e escudeiros entre os que figuraba, precisamente, o teimudo e astuto Fernán Pérez de Andrade o Bo, quen ergueu en boa medida a nobilitas e a facenda da súa casa a través das espléndidas doazóns coas que obsequiouno o triunfante Henrique II. Entre outras, no ano 1371, co señorío da vila e alfoz de Ferrol, que Perdía así o seu reguengo secular e pasaba a formar parte do puxante neo-feudo andradino.


     


    Tras unha aparente tranquilidade[3] na etapa de Fernán Pérez, os ferroláns comenzaron a amosar o seu desacougo. Finado o Bo en 1397, sucedeu o seu sobriño Pedro Fernández de Andrade, que estivo poucos anos ao frente da casa. Hacia 1405 aparece xa en escena Nuño Freire de Andrade o Mao[4], fillo do citado Pedro Fernández, quen tivo que facer fronte á sorpresiva sublevación do ano 1431 dentro dos seus dominios[5] e noutras comarcas cercanas; revolta capitaneada polo fidalgo Roi Xordo das Mariñas[6]. No mesmo ano 1431 finou Nuño Freire. Seu fillo maior e herdeiro, Pedro Fernández de Andrade, o seguiu moi de cerca xa quen pasou a mellor vida catro anos despois, en 1435. A Pedro Fernández o sucedeu a súa filla dona María, Pero por ser menor de idade estivo baixo a titela do seu tío Fernán Pérez de Andrade o Mozo († a. 1470), fillo segundón de Nuño Freire que faríase finalmente co dominio da casa e por quen habería de seguir a descendencia da liñaxe[7] nos Estados e Casa de Andrade.


     


    O século XV foi prolixo en conflitos entre os diferentes estamentos sociais que configuraban os reinos cristiáns da Península; conflictos aos que non foron alleos tampouco os estragos demográficos causados polas pestes e a fame, anos de carestía e de desastres climáticos. No que toca ao Reino de Galicia, as Revoltas Irmandiñas dos anos 1431 e 1467 foron as máis sonadas, ainda que non as únicas. A primeira tivo como escenario principal os dominios dos Andrade nas comarcas de Ferrol, Eume e As Mariñas. A segunda, máis xeralizada e con maior rePercusión, alcanzou a todos os ámbitos da xeografía e da sociedade estamental galega.


     


    Nese marco de conflictividade e de claro enfrontamento contra o abuso feudal organizado principalmente dende vilas e cidades -coa anuencia e aínda co disimulado apoio da monarquía a través de cartas reais para a formación de irmandades-, dáse o 18 de xaneiro de 1432 a ‘Protestaçión’ do procurador ferrolán Pedro Padrón ante as portas do pazo zamorano onde paraba o Rei Xoán II[8]. Alí formalízase un protocolo notarial que recollía a denuncia -‘Protestaçión’- efectuada en nome dos veciños do concello e alfoz de Ferrol contra o mesmísimo Rei.


     


    Este documento, tratado pola historiografía moderna como ‘Protesta’ -que hai que entender no seu significado orixinario de reclamación ou denuncia e non de mera mostra de disconformidade-, toca varios puntos entrelazados entre si que pasamos a relacionar:


    ·         Recolle a noticia da demora, intencionada, por parte do Rei en recibir á legación ferrolá.


    ·         Da noticia de querelas e demandas de xustiza Perante o Rei, que tiveran lugar con anterioridade, polos danos e malfeitorías que recibira a veciñanza ferrolá por parte dos Andrade -Nuño Freire e o seu fillo Pedro Fernández- e dos seus homes de armas. Aínda que sexa unha opinión arriscada, coido que se poden entrever indicios de que entre estas reclamacións tal vez estaría a suspensión, ao menos temporal, do señorío dos Andrade sobre Ferrol. Se é que isto non era un feito[9] xa naquel intre.


    ·         Denuncia a actitude e doble xogo do Rei por canto éste -sen haber xulgado as demandas que tiñan feito os ferroláns contra os Andrade- pretendía facerlle mercede do señorío da vila a Pedro Fernández de Andrade, fillo do entón recén finado Nuño Freire o Mao. Pedindo unha moratoria nesta decisión até que se examinasen as reclamacións ferrolá e, polo tanto, a consideración de Ferrol como reguengo no ínterin.


    ·         Dá noticia do antigo reguengo no que estaba Ferrol por mor dos privilexos e confirmacións outorgados polos “Reyes anteçesores de nuestro sennor el Rey, los quales por su Alteza nos fueron e son confirmados e otorgados, e por su Sennoría fecho juramiento por su fe rayal delos guardar e mantener segúnd que en-ellos se contyén”. Aquí temos unha clara referencia ao Privilexo de confirmación outorgado por Xoán II no ano 1429.


    ·         Desautoriza o valor da mercede real no caso de que lle fora outorgado o señorío ao Andrade, acolléndose ás exposicións e avaliacións anteriores. Este feito suporía unha Perigosa desobediencia ao Rei. Pero, precisamente, os privilexos anteriores habilitaban ao concello de Ferrol na posibilidade de facer este movemento e situaban ao Monarca no plano da ilegalidade, xa que este non estaba a comprir co estipulado nos privilexos e na súa propia confirmación de reguengo de 1429. Por tanto, con esto quedaría máis que xustificada e lexitimada a rebelión do ano 1431 e calquer outra que poidese suceder con posterioridade.


     


    Ao ferrolán Montero Aróstegui debémoslle a primeira cita desta ‘Protestaçión’, da que realiza unha transcrición completa na Historia y descripción … del Ferrol[10]; se ben non clarexa a súa procedencia ou localización e di traballar cunha copia do que cualifica como “curioso documento”. Poucos anos despois, o tamén ferrolán Benito Vicetto na súa Historia de Galicia realiza unha transcrición parcial, acompañada de varios comentarios ao texto[11]. Vicetto cita a este manuscrito como legaxo número 1 dentro do Arquivo Municipal de Ferrol[12]. Sen embargo, o texto orixinal non se conserva en Ferrol, nin tampouco copia ou traslado, Pero si no Archivo General de Simancas -Valladolid-; o que garantiza a conservación da memoria deste feito singular para a historia de Ferrol e de Galicia. A transcrición de Montero Aróstegui -sospeitosamente idéntica a unha con letra decimonónica que se atopa adxunta ao Pergameo do AGS- foi a que seguiron ou reproduciron todos os investigadores e historiadores que se ocuparon do tema. Mais porén, a estas alturas, coido que é necesario achegar este texto con criterios de transcrición[13] actuais, de xeito que os lectores e investigadores o poidan apreciar máis cercano ao seu verdadeiro sabor orixinal.


    Por último quedaría tratar sobre o valente procurador ferrolán Pedro Padrón, Pero lamentabelmente nada podemos aportar á súa figura xa que, salvo esta fugaz aparición documental, non temos ningún outro rastro que nos Permita falar verbo del.


     


    Zamora: 1432, xaneiro, 18.


    Acta notarial ante as portas do pazo “adonde posava nuestro sennor el Rey” que contén a ‘Protestaçión’ efectuada por Pedro Padrón, veciño e procurador da vila e concello de Ferrol, por canto o Rei Xoán II non o recibía para xulgar sobre as querelas contra os danos e malfeitorías executadas por Nuño Freire de Andrade e o seu fillo Pedro Fernández “e de sus escuderos e omes por su mandado”, e pretendía contra dereito facerlle mercede do señorío de Ferrol ao dito Pedro Fernández de Andrade, no cal non consentían os veciños amparándose nos Privilexos Reais que posuían de antigo.


    ·          Archivo General de Simancas, Patronato Real, 58/25.


    ·          Soporte en Pergameo. Perante Álvaro Afonso de ¿Estoa?, escribán e notario público de Zamora.


    ·          Edic. MONTERO ARÓSTEGUI, José. Historia y descripción … del Ferrol; Madrid, 1859.


    ·          Edic. parcial VICETTO, Benito. Historia de Galicia; Ferrol, 1872.


    ·          Transcripción: Fernando DOPICO BLANCO, 2006.


    ·          Nota do transcriptor: As abreviaturas de palabra que se atopan no orixinal desenvólvense mediante letra cursiva. As barras utilízanse para indicar cambeo de liña. As maiúsculas, acentuación e puntuación están suxeitas aos criterios modernos de escritura e sintaxe.


     


    En la çibdat de Çamora ante las puertas delos palaçios adonde posava nuestro sennor el Rey, diez e ocho días del mes de enero anno del naçimiento / del nuestro Sennor Ihesu Xрisto de mill e quatroçientos e treynta e dos annos. En presençia de mi Álvaro Afonso ¿d-Estoa?[14], escrivano del dicho sennor Rey e su notario público / en la su corte e en todos los sus reinos e delos testigos de yuso escritos, pareçió Pedro Padrón vezino dela villa de Ferrol del reino de Galicia et / presentó e fizo leer por mi el dicho notario un escripto de testigos e protestaçión fecho ennesta gisa: Notario presente. Daredes testimonio a mi Pedro Padrón, procurador del / conçejo dela villa de Ferrol, desta protestaçión que por ante vos fago aq ante las puertas del palaçio de nuestro sennor el Rey[15] por quanto non puedo aver su presençia. / E digo que por quanto yo, en nonbre del dicho conçejo, he dado çiertas querellas por çiertas peticiones que ante el dicho sennor Rey presenté en el su muy alto / Consejo, querellándome en el dicho nonbre delos muchos males e dannos, cohechos de pechamientos e arraçionamientos e muertes de onbres e personas e despobla- / -myentos dela dicha villa que de Nunno Freyle d-Andrade[16] e de su fijo Pedro Ferrándes[17] e de sus escuderos e omes por su mandado reçibimos e avemos reçibido / fasta aq. Et agora, antes delos vezinos dela dicha villa seyeren proveydos de remedio de justiçia çerca los suso dichos males e robos e dannos et espechamientos[18] e prisiones de onbres e mugeres e fuerças e desagisados que les asi fueron fechos segúnd dicho es, fisiéronme entender qu-el dicho sennor / Rey, non acatando a-lo suso dicho, a fecho o quiere faser merçed al dicho Pedro Ferrándes dela dicha villa e su tierra dándole el senorío della. Por ende, / que yo en el dicho nonbre protesto que caso que al dicho Pedro Ferrándes sea fecho merçed del sennorío dela dicha villa e su tierra antes qu-el dicho conçejo e besinos d-el sean / proveydos de remedio de justiçia çerca los suso dichos males, robos e dannos e muertes e prisiones e cohechos e arrançonamientos[19], nin sieren punydos, nin / nos aber dello nin de parte dello alcançado conplimiento de justyçia, que al dicho conçejo e besinos e moradores d-el non corra tienpo al su derecho çerca los / suso dichos males et robos e dannos por non poder al presente alcançar conplimiento de derecho, et que al dicho conçejo quede e esté e sea sano, et / eso mesmo a-los vesinos d-el, su derecho para lo segyr e acusar e demandar sienpre e en todo tiempo, onde e quando e como e ante quien devieren. Otrosy, por quanto / la dicha villa de Ferrol perteneçe a-la corona rayal de nuestro sennor el Rey segúnd los privillejos que en-nesta rasón tenemos e que sobre ello nos fueron dados por / los Reyes anteçesores de nuestro sennor el Rey, los quales por su Alteza nos fueron e son confirmados e otorgados, e por su Sennoría fecho juramiento por su fe rayal delos / guardar e mantener segund que en-ellos se contyén. Et agora es venido nuevamente a notyçia de mi el dicho Pedro Padrón, procurador del dicho conçejo, que su alta Sennoría / quiere faser merçed dela dicha villa al dicho Pedro Ferrándes de Andrade contra todo lo suso dicho e non catando a ello, quebrantando los dichos privillejos e usos et / costunbres a que fuemos e somos poblados. Por ende, que yo, en-el dicho nonbre, non consiento en ninguna nin alguna graçia e merçed que dela dicha villa e su tierra sea fecha / al dicho Pedro Ferrándes, et protesto que si le es o fuere fecha que sea en sy ninguna e de ninn valor et de cómo lo digo. Pídolo por testimonio sinado para / garda del dicho del dicho (repetido) conçejo dela dicha villa e vesinos della e de su tierra e alfozes e mia en su nonbre. Testigos que a esto fueron presentes: Juan Sánches / de Valladolid[20] e Juan delos Santos, pescador, vesinos dela villa dela Crunna[21], et Pedro Lópes, vesino dela villa dela Pontedeume, e otros. Et yo el dicho / Álvaro Alfonso, escrivano e notario públyco sobre dicho, porque fuy presente a todo lo que dicho es escriví esta carta e fize en-ella este mio sig- (signum) -no / que tal es ///.


    Reverso do Pergameo.


    1432 años. / Protestaçión que hiso el procurador dela / villa de Ferrol que non consentía en la merçed / que el Rey fisese dela dicha villa ny / de cosa della a Pedro Fernándes de Andrada. / Hízose ante las puertas del Rey en / Çamora, a xviii de enero Mccccxxx / ii ///.








    [1]Documentación en LOSCERTALES DE G. DE VALDEAVELLANO, Pilar. Tumbos del Monasterio de Sobrado de los Monjes; Ministerio de Cultura, Madrid, 1976.



    [2] Referencias e transcricións dos privilexos e confirmacións en MONTERO ARÓSTEGUI, José. Historia y descripción … del Ferrol; Madrid, 1859.



    [3]Se cadra só foi unha tranquilidade aparente, xa que non temos documentación que bote luz sobre a reacción da veciñanza ferrolá ante a inesPerada mercede henriqueña ao Andrade. Cabe dentro do posible que houbese xa daquela reclamacións en contra da doazón real.



    [4]Alcumado o Mao pola historiografía posterior.



    [5]Noticias sobre a revolta de 1431 na “Crónica de … Juan II”; Crónica de los Reyes de Castilla (vol. II), Biblioteca de Autores Españoles (t. LXVIII), Madrid, 1953.



    [6] Con moitas precaucións e incógnitas non resoltas, cabe considerar a hipótese deste capitán irmandiño como o mesmo Persoeiro que outorgou testamento na cidade de A Coruña o 24/12/1457. Non obstante, este testamento non aporta probas definitivas. A este respecto ver URIARTE BASADRE, Florentino. “O testamento de Roi Xordo das Mariñas. Copia de 1503 sobre un orixinal de 1457”; en Grial nº. 74, 1981, pp. 514-520. Ademais semella que este Roi Xordo das Mariñas, rexedor da Coruña, é o mesmo que finou violentamente no mes de xuño de 1458 a mans de Fernán Pérez de Andrade o Mozo e dos seus homes, segundo testemuña o seu tío Gómez Pérez das Mariñas. Ver PARDO DE GUEVARA Y VALDÉS, Eduardo. Los Señores de Galicia (Tomo II); Col. ‘Galicia Histórica’, Fundación P. Barrié de Personname productid="La Maza">La MazaPersonname>, A Coruña, 2000. Ibi, doc. 140, pp. 121-123.



    [7] Para o coñecemento da liñaxe dos Andrade e do seu comportamento resultan imprescindibles os traballos de GARCÍA ORO, José. Don Fernando de Andrade, Conde de Villalba (1477-1540); Xunta de Galicia, 1994. DE CASTRO ÁLVAREZ, Carlos & LÓPEZ SANGIL, José Luis. “La genealogía de los Andrade”; en Cátedra nº. 7, Pontedeume, 2000. DE CASTRO ÁLVAREZ, Carlos. “Sobre el eslabón Perdido y los parientes cercanos de Fernán Pérez Andrade o Boo”; en Cátedra nº. 9, Pontedeume, 2002.



    [8] Xoán II, rei entre 1406-1454.



    [9] Para este argumento non debemos esquencer os feitos da anterior Revolta Irmandiña e da inmediata morte de Nuño Freire, cun vacio de poder ao menos temporal.



    [10] MONTERO ARÓSTEGUI, José. Historia …; ob. cit. Ibi, Sección 2ª, pp. 294-296.



    [11]VICETTO, Benito. Historia de Galicia; Ferrol, 1872. Ibi, Tomo VI, XIII, pp. 35-40.



    [12]Sen embargo, no relatorio de fondos arquivísticos de Ferrol que realizou Montero Aróstegui no ano 1850 non aparece rexistro deste documento, nin coincide tampouco a sinatura empregada por Vicetto. A este respecto ver GARCÍA LÓPEZ, Mª. Xesús. “Instrumentos de descripción do Arquivo Municipal de Ferrol: O inventario de Montero Aróstegui (1850)”; en Estudios Mindonienses nº. 19, 2003.



    [13] Cómpre sinalar que existe cita recente deste documento coa súa localización e sinatura no arquivo de Simancas no traballo de VÁZQUEZ LÓPEZ, María Jesús. Ferrol e a comarca ferrolá na Idade Media. Do século X ao XVI; Concello de Ferrol, 2001; Ibi, doc. XXI, p. 61. Pero, lamentabelmente, esta profesora ofrece unha versión do texto moi extraña, castrada e deturpada, xa que non é nin unha transcripción nin unha rexesta ou escolma e induce a confusión.



    [14]Teño dúbidas na lectura do apelido. Podería referirse tanto ao patronímico da liñaxe dos Estoa, de orixe galega, como a liñaxe vascongada dos Estúa. Por outra parte, cabe clarexar que tanto na transcripción do AGS como na de Montero e na de Vicetto despachan o asunto iñorando o apelido e anotando que non se lé, o cal non é certo. Outra cousa é a lectura e interpretación que se poida facer.



    [15] Xoán II.



    [16]Sic: Nuño Freire de Andrade.



    [17]Sic: Pedro Fernández. Trátase de Pedro Fernández de Andrade.



    [18]Sic: despechamientos.



    [19]A sílaba final: -tos; desenvolvida en letra moi miúda enriba da -am-.



    [20] Curiosamente este mesmo apelido, Valladolid/Balladolid, aparece asociado á cidade da Coruña vintecinco anos despois -a. 1457- no xa citado testamento de Roi Xordo das Mariñas, quen deixa como un dos seus compridores a “Diego Sanchez de Ballid, mercader”. Ver URIARTE BASADRE, ob. cit.



    [21]Sic: A Coruña. Resulta de interese reparar que neste texto a poboación herculina cítase como vila e non como cidade, título que xa se lle adxudicaba noutros documentos da época.

  2. #102 lamigueiro 18 de jun. 2007

    Hola a todos los foreros de Celtibería,


    Quisiera ayudar a desenmarañar este lío sobre lo que a mí atañe. Yo he hecho un par de trabajos publicados en mi blog Xenealoxías do Ortegal. El primero se trató de un arbol genealógico de los Andrade ilustrado, publicado en la primera etapa. En el lo apuntado sobre Fernán Pérez de Andrade "O Mozo" dice: Fernán "O Mozo", Pérez de Andrade, Sr da Casa de Andrade a morte da súa sobriña María. Añado a continuación la fecha de fallecimiento de Fernán Pérez O Mozo (+1470). Existió un arbol anterior que no conservo, Pero efectivamente quiero aclarar que la fecha de 1442, no se trata de la fecha de nacimiento de Fernán Pérez (como bien apunta el amigo Veremudus), sinó la fecha aproximada de cuando aparece ejerciendo como Sr de la Casa (las fechas de nacimiento las suelo siempre anteceder de un *, a mis trabajos me remito).


    El segundo trabajo publicado en la segunda etapa titulado: La Casa de Andrade s. XIV-XV, a la luz de su bibliografía, consistía en un archivo en PDF donde los apuntes sobre Fernán Pérez dicen así:


    Fernán Pérez de Andrade59 (Nuño Freire de Andrade, Pedro Fernández de Andrade, Juan, Rui, Juan) murió en 1470.


     


    Llamado "O Mozo". Señor de la casa Andrade desde 1440,  fue tutor de su sobrina María de Andrade heredera de la casa la muerte de su padre Pedro Fernández.


     


    "... Que Fernán Pérez su hermano siendo el dicho Pedro Fernández en Castilla prendiesea o dito Diego de Samboulo yaéndo co castelo de Andrade preso en cadea de ferro, fojendo do castelo saltando da zima da bara del con as ditas cadeas, do cal salto veo morrer, segun foy e notorio e se mostrase por notorio publico quanto mester for, e por ende que a el era ynposible do o entegar..."


     


    Según Couceiro Freijomil: "el rey don Juan II, el nueve de julio de 1442, encontrándose en Valladolid, confirmó en el señorío de Ferrol a este Fernán Pérez, el cual se le llamo o Mozo"


     



    Fernán se casó con María de Moscoso Montaos de Dubra y Becerra de Cances60, hija de Juan Becerra.


     


    "El castillo de las Encrovas con su val e tierra es el a vuestra mesa arzobispal e tenialo de vos que de vuestra eglesia Juan Becerra de val de Veiga por título que de ella le fezistes en forma acostumbrada según por semejante se faze a los vuestros vasallos, el a vuestra Iglesia. Et sabido en como el dicho Juan Becerra dispuso del dicho castillo e. tierra el que lo dio en casamiento con su fija a Fernán Pérez de Andrade fijo de Nuño Freire: e por la semejante vía le dio las dichas feligresías de Santa María de Queijas e de Santa María Denxebre en son de la vuestra eglesia". López Ferreiro, Antonio. Fueros municipales de Santiago y de su tierra tomó II página 151



    Existe una relación de la Casa de Andrade en Xenealoxia.org, donde se cita como bibliografía un trabajo mío sobre la Casa de Maceda, Pero yo no soy el autor de la relación que le precede sinó solo se toma para dicha relación apuntes de mi trabajo que competen a los descendientes del Sr de Ois y As Mestas.


    Un abrazo a todos los foreros y esPero haber disipado alguna duda


    Jose Luis Lamigueiro


     


     

  3. #103 Veremudus 18 de jun. 2007

    - Buenas tardes.


    - En el último tercio del siglo XIV el Castillo de Moeche estaba en posesión de García Rodríguez de Valcarce, y no de Fernán Pérez de Andrade 'O Bo'. Posteriormente su viuda lo vendió, entrando en el patrimonio de los Osorio, Señores de Cabrera y Ribera. Por el matrimonio de don Pedro Álvarez Osorio con doña Beatriz de Castro entró después en patrimonio de la Casa de Lemos (ver PARDO DE GUEVARA Y VALDÉS, Eduardo. Los Señores de Galicia; Col. ‘Galicia Histórica’, Fundación P. Barrié de Personname productid="La Maza">La MazaPersonname>, A Coruña, 2000. URGORRI CASADO, Fernando. "Nuevos datos sobre el primitivo concejo de As Pontes y sobre el señorío de los García Rodríguez"; en Untia nº. 3 -Boletín do Seminario de Estudios Mariñáns-, Betanzos, 1987. LAMIGUEIRO. FERNÁNDEZ, Xosé Luis. "Ascendencia e familia próxima de García Rodríguez de Valcarce o das Pontes"; en Cátedra nº. 13, Pontedeume, 2006).


    - Para más señas, la heráldica que se encuentra aún hoy en el Castillo de Moeche alude a los Valcarce y a los Enríquez-Castro (Casa Condal de Lemos).


    - No existe, que se conozca, ninguna referencia documental, epigráfica o heráldica que ponga en conexión a los Andrade con Moeche ... Pero, estamos en lo de siempre, los 'mitos', 'mitos' son, y aún se les da crédito ...

  4. #104 kallaikoi 18 de jun. 2007

    Haciendo pequeño descanso en el rastreo de Pero Fernández de
    Andrade, si reunimos lo escrito en este foro sobre el currículo de Fernán Pérez
    de Andrade, “O Mozo”, hay que reconocer que también se revela como un Personaje
    interesantísimo:

    De momento, se desconoce su fecha de nacimiento, Pero, por
    orden cronológico tenemos, asumiendo que todo está ok:

    Lamigueiro:

    Llamado "O Mozo". Señor
    de la casa Andrade desde 1440
    ,  fue tutor de su sobrina María
    de Andrade heredera de la casa la muerte de su padre Pedro Fernández.

    Veremudus:

    (---) copio de la citada obra del P. García Oro (---) un fragmento de una carta del Rey Juan II a Rodrigo de
    Moscoso, dada en Tordesillas a 20 de julio de
    1441
    (---). Dice así: Yo, el Rey (...) a vos Rodrigo de
    Moscoso, mi vasallo (...) Fagovos saber que a mi me es fecha relaçion que vos
    dades favor e ayuda a
    Fernan Perez de Andrade,
    mi vasallo, para que el contra el tenor y forma de los contenido en mis cartas
    y en menosprecio dellas
    tenga y este apoderado, como esta, de las villas de
    Pontedume, Ferrol e Villalba, e de sus vasallos e fortalesas, las quales son
    devueltas a mi Corona Real
    .
    (cit. GARCÍA ORO, José. Don Fernando de Andrade, Conde de Villalba
    (1477-1540)
    ; Xunta de Galicia, 1994, p. 216).

    Lamigueiro:

    Según
    Couceiro Freijomil: "el rey don Juan II, el
    nueve de julio de 1442
    , encontrándose en Valladolid, confirmó en el
    señorío de Ferrol a este Fernán Pérez, el cual se le llamo o Mozo"
    .

    O sea, que si todo lo anterior es cierto, vamos, lo de Fernán
    Pérez de Andrade, “O Mozo”, es para quitarse el sombrero:

    1. El rey Juan II lo nombra Conde de Andrade en 1440.

    2. D. Fernán le corresponde arrebatándole tres Villas Reales
    en 1441, en claro desafío y con absoluta falta de respeto a la autoridad y al
    poder real.

    3. D. Juan II “reprende” al “Mozo”, devolviéndole el Señorío
    de Ferrol en 1442.

    Aunque la política es tornadiza y voluble, y, hoy podemos
    ver a Ruiz Gallardón y EsPeranza Aguirre tirándose de los pelos, Pero sabemos
    que el año que viene podríamos verlos dándose besos, lo de Fernán Pérez de
    Andrade no parece muy verosímil en su conjunto, habiendo hechos de armas por el
    medio.

    Podría ser que algo no esté bien.

    Por otra parte, juntando la información de Andrés Pena Graña
    con la de García Oro, se ve que el rey Juan II dejó a Nuño Freire de Andrade, “O
    Mao”, casi en la indigencia:

    Le quitó, por lo menos, las villas de Ferrol, Neda,
    Pontedeume y Villalba, las cuales, por lo menos, continuaron siendo Villas Reales
    hasta 1441 ¿También el Señorío de Andrade?

    Ese mismo año se las arrebató a D. Juan II el ínclito Fernán
    Pérez de Andrade, “O Mozo”, quien, al parecer, consiguió hacer claudicar al rey…

    ¿Se lo pueden creer?

    Por cierto, últimamente me sale el texto descompuesto. No funciona el WYSIWYG.

  5. #105 Veremudus 19 de jun. 2007

    - Sr. Kallaikoi.


    - Aun a costa de que me llame vd. "troll" o cualquier lindeza por el estilo ... Por favor, recuerde que el título de Conde de Andrade le fue otorgado a don Fernando de Andrade y das Mariñas, nieto de Fernán Pérez de Andrade 'O Mozo'. Por tanto, le ruego por favor, que en aras de la claridad histórica no llame "conde" a quien no lo fue ... Muchas gracias.

  6. #106 Veremudus 19 de jun. 2007

    - Perdón, porque se me cortó lo anterior.


    - Sin embargo, también es cierto que hubo intentos de que Diego de Andrade, padre del citado don Fernando, fuese o se titulase "conde". De hecho, varios historiadores y genelogistas le adjudican ese título, poco claro por lo demás ...


    - En lo que se refiere a los títulos nobiliarios -gallegos- que ejerció don Fernando de Andrade, se contabilizan los de Conde de Andrade y de Villalba.

  7. #107 Lino 19 de jun. 2007

    Escribe aquí (borra esto).


    Hola  a todos


    Non teño moita exPeriencia en  lectura de  textos epigráficos Pero, dadas as consideracións  que teño feitas vou expoñer o que creo podería  aproximarse ó que podería dicir a citada lápida


    Creo que o fragmento que aparece  na parte suPerior da lápida  é unha advocación, parecida  á que inicia  o epitafio de  Nuño Freire en Monfero. Polo tanto podería ser  algo  así:.....Padre, fil(l)o (e espíritu santo.... Aqvi Jaz.)....(P)dro: Fernandes: señor.  da casa: Dandrade:Fino(u): ano de mil: CC(CCIV).


    O que digo  é  mais  por descartar  situacións e feitos que non encaixan nas lecturas  anteriores que  pola claridade  do texto. Porque, como xa dixen, Pedro Fernandez V, non ten fillos varóns e, de  Pedro Fernandez IV, coñecemos a Pedro Fernández, que, como sabemos é señor do Burgo, e á Nuño Freire. Aínda que tivera  un fillo mais, tería que ser bastardo, e, non parece lóxico que tamén se chamar  como seu pai.


    Polo tanto temos dúas laternativas: ou é un fillo bastardo do citado Pedro Fernández IV, o que validaría a lectura feita por Veremudus, ou é o propio Pedro Fernández do que sabemos  se dicía unha misa en Monfero Pero  que non hai reseñas de que fora  alí enterrado.


    Insisto  e quero deixar claro e así o demostraron  os traballos de reabilitación que o  castelo de Moeche nunca foi dos Andrade ata que esta casa se  fusionou coa de Lemos despois de  1540.


    En canto ós supostos título de Diego de Andrade, son inventados. O mesmo vasco de Aponte afirma  que  Diego rexeitou  propostas dos seus  pares para que se intuitulara conde. Non hai documento algún que o probe. O primeiro conde é don Fernando. De caserta  entre 1506 e 1507. Conde a secas entre 1509 e 1529. Conde de Vialaba  desde 1509 a 1540. Nunca foi conde de Andrade, titulo que  ostentou por primeira vez  seu neto Pedro de Castro e Andrade. A confusión débese a Zurita que o cita como conde de Andrade ne vez de conde de Caserta. Porque Zurita escribe mais tarde dos feitos que narra. Isto é o que se sabae, ou que eu saiba.


    Fernán Pérez O Mozo, sen dúbida foi o Personaxe mais descarnado dos Andrade: violento, traidor, pelotas  e covarde, sen que o adornaran ningunha das virtudes  do seu Antepasado O Boo. Aínda non sabemos nada do que pasou con súa sobriña Maria da que era titor e á que sucedeu no señorío


    Saludos

  8. #108 Veremudus 19 de jun. 2007

    - Buenas tardes.


    - Uuufffff!!!, Sr. Lino. Tan largo me lo fiáis!!!!.


    - Dificil, dificil, ..., vuestra propuesta. Porque, hasta donde se puede apreciar, en la parte suPerior de la tapa del "sartego", aparentemente ( y fíjese que digo, aparentemente), no cabe tanto texto como vd. expone.


    - Por otra parte, la palabra "filo" (que se lee Perfectamente) está en el extremo, por lo cual el epígrafe sigue abajo. Por ello, es imposible que entre "filo" y el antropónimo "Pero" se encuentre "(e espíritu santo.... Aqvi Jaz.)....", como vd. propone. Fíjese, sr. Lino, que, además, antes de "filo" se lee (también Perfectamente) "-ade", probable (fíjese que digo, probable) terminación de Andrade. No sé si vd. ha estado en Perlío y ha visto o fotografiado la lápida, Pero me parece mucho arriesgar, aparte de que no caben tantos caracteres como vd. propone, en su lectura ...


    - En torno a esto, al epígrafe y su lectura, debo y quiero significarle que varios especialistas en epigrafía han consensuado, con pequeños matices, esta lectura que he dado.


    - Para terminar con el epígrafe. Estoy de acuerdo que en que los caracteres que faltan, o que están muy deteriados para poder leerlos con claridad y seguridad, podría haber un comienzo de inscripción del tipo: Aqui iaz ..... ..... de Andrade, filo / etc. Sin embargo, no creo que quepan las imprecaciones que vd. propone, por otra parte más propias y habituales de la documentación manuscrita que de la epigráfica.


    - El hecho de que aparezca este epígrafe, y que en el haya referencia a un hijo de (¿cual de los dos ...? Pedro Fernández, Sennor da Casa d-Andrade; a mi entender supone más bien un hallazgo interesante y abre nuevas Perspectivas para la historia de los Andrade. No cree ...?. Por supuesto, ni está todo dicho, ni todo investigado sobre esta Casa y linaje. Aún nos queda mucho por descubrir y, por tanto, mucho que rectificar sobre "supuestos" históricos que, poco a poco, según va apareciendo nueva documentación (manuscritos, epígrafes, heráldica, etc.), debemos de ir corrigiendo, todos ...


    - Saludos.

  9. #109 Arianrrod 20 de jun. 2007

    Otra cosa que no me queda clara....que señorios tenia confirmados don Fernan Perez o Mozo, se que desde 1442 el de Ferrol, Pero Villalba y Puentedeume?

    Mas saludos.

  10. #110 Arianrrod 20 de jun. 2007

    Ah, y ya para acabar...se sabe hasta cuando Pertenecio en castillo de Puentedeume a los Andrade?.

    Ya termino. Adios.

  11. #112 Arianrrod 21 de jun. 2007

    Buenos dias,

    los articulos confirman lo que se habia comentado aqui, ahora solo falta que los responsables cuiden un poco mas la losa y nos vayan aclarando cosas.

    Si se pudiese saber si el lugar que ocupaba inicialmente era un lugar discreto o no, ipodria saberse si el hijo de don Pedro era efectivamente noble o no, aunque estar enterrado en Perlio y no en Monfero puede darnos pistas...

    Saludos.

  12. #113 kallaikoi 22 de jun. 2007

    Trabajando con fotografías de la cara suPerior de la lápida, y utilizando diferentes filtros y texturas, sale una nueva propuesta de lectura.


    El texto del borde de la cara suPerior sería completo, y su lectura no continuaría por el borde de la lápida, como ha sido propuesto.


    Esta propuesta de lectura sería:


    [...] FERNANDEZ : D¯ :  Nº : DANDRADE : FILO


    En este texto, el Fernández está completo, y la D que va a continuación, tiene una tilde.


    El símbolo que aparece a la derecha de LX [...] podría ser la representación de dos brazos atados por las muñecas.

  13. #114 Veremudus 26 de jun. 2007

    - Perdón. Continuo lo anterior.


    - Sin embargo, se me ocurre que esta historieta sucesoria de los Longobardos, pudiera tener su origen en una pseudocopia o interpolación de una leyenda que recogió el Conde de Barcelos en su nobiliario, escrito tempranamente en la segunda mitad del siglo XIV. Allí, este noble portugués reseñaba una leyenda sobre la hipotética ascendencia de la poderosa familia gallega Froilaz-Petriz (más conocida como familia condal de Traba y Trastámara, ss. XI-XIII), de los cuales decía que descendían de un conde Dom Mendo, que era de la estirpe de los Godos y que había llegado a Galicia por mar, con ínfulas de ser rey, naufragando en la tierra de Trasancos (actual comarca de Ferrol). De este naufragia solo se habrían salvado él y otros cinco caballeros, orígen de otros tantos linajes, entre los que se encontraban los Andrade (cit. BARCELOS, Conde de. Nobiliario; título VII, Colección Bibliófilos Gallegos, Santiago, 1974). Esta leyenda recogida tempranamente por Barcelos, aparece más tarde en nobiliarios y cronicones españoles, con diferente fidelidad a la original ...

  14. #115 Arianrrod 27 de jun. 2007

    Estimado Veremudus,

    he escrito un comentario anterior Pero no se por que no aparece. El caso es que queria confirmar que eso de que, don Pedro Leginio, obispo de Orense de hace siglos dijese que el caballero que  fundo el linaje de los Andrade se llamaba Androge...ni hablemos, no?.

    Saludos.

  15. #116 Arianrrod 01 de jul. 2007

    De los primeros datos que obtuve de la familia Andrade recogidos en el AHN (que desde luego...), en el libro de apellidos que se puede consultar con la historia y demas, decia justo despues de nombrar a los longobardos como primer origen de este apellido y de otros algo asi:

    Un obispo de Orense, don Servando, confesor de don Rodrigo y don Pelayo (lo que suena a fantasioso, ciertamente) dejo escrita una histortia de esta familia y Pedro Legino, otro obispo posterior anoto en dicha historia que el que fundo el linaje Andrade se llamaba Androge y que se establecio en un lugar entre Pontedeume y Ferrol donde ya habia un castillo.

    No dice mas al respecto y luego continua diciendo que por el año 1150 era sucesor de este Bermudo Perez de trava, conde de trastamara y Señor de las Villas de Monasterio y Sobrado, que se caso con doña Teresa de Portugal y tuvieron a Rui Perez de Andrade, trece de Santiago y el cual figura en las Cronicas de la Orden en 1190, Bermudo freire y NUño Freire, comendador de la Enomienda de la Barra en 1220....etc...etc

    Supongo que estos datos estan obsoletos porque ya no me fio nada de los que lei en la Seccion de la Nobleza, la verdad.

    Un saludo.

  16. #117 Arianrrod 01 de jul. 2007

    Anda que...como se nota que soy nueva en estos asuntos....

    De todas formas el AHN ya podia actualizar sus datos y no mantener cosas ahi que claman al cielo.

    En fin....muchas gracias Veremudus por tu ayuda e informacion, ha sido de mucha utilidad.

    EsPero que se vayan resolviendo estos enigmas que tanto nos motivan.

    Un saludo.

  17. #118 Lino 02 de jul. 2007

    Hola  a  todos


    Quero  disculparme  diante do señor Vremudos pola miña intromisión na lectura da lápida que   motivou esta, ó meu parecer,  enriquecedora controversia. Xa anticipei que non son ningún exPerto no tema


    As miñas discrepacias coas lecturas anteriores, non se deben a que considere errada a lectura, senón a que non encaixan nos contextos que coñecemos. En todo caso, é evidente  que no fragmento  da parte suPerior da lápida só hai dúas palabras e pouco mais /(P)ADRE, FIL(l)O... Como as lecturas anteriores nos ofrecería  unha realidade descoñecida e moi excepcional, limiteime  a ofrecer unha lectura laternativa dando por  supostas  palabras hoxe  borradas. En todo caso, teremos que  conincidir en que a lectura por min realizada   é versimil e  lóxica e encaixa  nos contextos históricos que coñecemos. Polo demais deixemos ó exPertos que nos iluminen algo mais


    En Tdo caso felicito a tódolos intervintes neste foro porque, ó longo  do tempo  que ven durando esta controversia, a xente documentouse e progresou  no coñecemento da realidade da historia. E, desde logo, todos aprendemos algo, entre eles eu, que nopn coñecía a existencia da citada lápida


    Súdos e ániimo

  18. #119 kallaikoi 02 de jul. 2007

    Lino,

    No hay /(P)ADRE, en esa parte pone [...] ADE : FILO.

    Utilizando las nuevas tecnologías, que para eso están, se puede obtener buena parte del texto de la cara suPerior, y verificarlo posteriormente sobre la lápida, utilizando además del sentido de la vista, el del tacto.

    Puede ser probable que el texto de la cara suPerior haya sido un texto completo, del que actualmente se puede leer, a pesar de su deterioro lo que he puesto arriba:

    [...] FERNANDEZ : D¯ :  Nº : DANDRADE : FILO

    Lo mejor sería limpiarla en condiciones para ver mejor el texto, Pero, mientras no lo hagan es lo que hay

  19. #120 Veremudus 03 de jul. 2007

    - Sr. Kallaikoi.


    - He aquí al "troll" de Veremudus, otra vez.


    - Sigue usted a echarle mucha imaginación, con o sin "nuevas tecnologías".


    - Puedo estar de acuerdo con vd. en que en el epígrafe -en la parte suPerior- parece adivinarse: (...) [FERNÂDES: DANDR]ADE:FILO: -que prosigue en el borde con la consabida lectura más arriba expuesta.


    - Por tanto, y por ahora, parece (y digo que SOLO parece) que estamos ante una inscripción que, por ahora, dice: ¿...? Fernández de Andrade, fillo / de Pedro Fernández Señor da Casa de Andrade, finou ano MCC[CC] / (...) ///

  20. #121 kallaikoi 04 de jul. 2007

    Se le contesta por haber mejorado posiciones y bajado su tono agresivo habitual.

    Del FERNANDEZ: hay que adivinar la F, de la cual se aprecia con dificultad su parte derecha porque está cubierta con una especie de argamasa, al igual que el lado izquierdo del borde de la cara suPerior de la lápida. La E se aprecia muy bien, y de las otras letras se conservan casi los 2/3 de su altura, o sea, que no hay que "adivinar", porque la lectura está clara.

    De acuerdo con su lectura :DANDRADE:FILO. En el DANDRADE se ven sin dificultad la primera D y el ADE final. Las letras centrales hay que adivinarlas, pues están muy maltratadas, Pero la lectura encaja con el espacio disponible entre la D y [ANDR]ADE.

    Preste vuesa merced atención al espacio que hay entre FERNANDEZ y DANDRADE. Trabaje primero sobre la fotografía, y luego vaya a la lápida. Vea primero y después explore con los dedos esa zona.

    Reafirme a continuación los datos recogidos por sus sentido de la vista y del tacto, poniendo encima de esa zona una hoja de papel y pasando sobre ese papel una cera Plastidecor o similar.

    Cuando lo haya hecho, le agradecería que nos diga sus nuevas conclusiones.

  21. #122 Arianrrod 05 de jul. 2007

    Hola a todos,

    he leido que Bermudo Perez se caso con Teresa de Portugal y tuvo 3 hijos, que coinciden con los hijos que aparecen en el AHN: Ruy Perez Trece de Santiago (segun la Cronica de 1190 de la Orden), Bermudo Freire y Nuño Freire, Comendador de la Encomienda de la Barra en 1220.

    Luego se sabe que se caso Bermudo Perez de Trava con Urraca Enriquez (nieta de la anterior ??) . Hay autors que seguran que Fortunio Bermudez fue hijo de Bermudo Perez (y podria ser si se tratase de Bermudo Freire mencionado antes e hijo de Teresa de Portugal.)

    Tambien parece ser que Fernando Perez (hermano de Bermudo Perez) casado con doña Sancha Gonzalez, se separo de esta para vivir con doña Teresa de Portugal...!!!! La primera mujer de su hermanoooooo?????.

    Puede ser cierto algo de esto o son cosas que se escriben por ahi...???

    Saludos.

  22. #123 Veremudus 07 de jul. 2007

    - Sr. Kallaikoi:


    - Se alivia enormemente, se emociona y hasta diría que noto como salta de gozo mi alma, al obtener de Su Magnanimidad bula de Perdón para con mi pecaminosa conducta ... Oh, si ... Cielos!!!, cuan me embarga la alegría jubilosa en la condescendencia y hasta en la harta plenitud de los que son tocados por los dioses concedentes de la Sabiduría Plena, que irradia, emerge y submite Su Magnanimidad, al dirigirse hacia mi, siendo como soy pobre desecho mortal, ignorante, incrédulo y escéptico ... y, aún por encima, con una carga de agresividad tal que, cada vez que oso escribir, me salen sapos y culebras de las teclas a modo de insultos soeces y procaces, con una ordinariez que pasma a propios y extraños, de manera que en lugar de escribir y aportar datos con el mayor rigor científico, lo hago de manera incoherente y abusiva para con las entendederas ajenas, que se ven agredidas en lo más profundo ...


    - En fin, ... Pero resulta que su lectura me sigue pareciendo incoherente y/o falta de sentido (me refiero al epígrafe, y al texto del mismo), ya que según Vd., la inscripción viene a decir: [...] FERNANDEZ : D¯ :  Nº : DANDRADE : FILO / D¯ : PerO : FERNA¯DES, etc.


    - Pues, una de dos. O sobran nombres o faltan letras ... Y la inscripción no da para tanto.


    - Para Arianrrod:


    - Creo que deberías leer, en cuanto puedas, los trabajos sobre los Andrade (citados aquí más arriba), de manera que compruebes por ti misma lo que hay de cierto en esto y lo que no.


    - Saludos.

  23. #124 Lino 08 de jul. 2007







    Hola a todos

    Insisto en que  falar de (...Fernández fillo de...) é  unha suposición xa que  case tódals palabras  da lápida estan incompletas. A letra é idética  ás do seupulcro de Nuño Freire e, sobre iso non hai moitas cábalas que facer.


    Hai unha parte que está bastante clara, a do canto da lápidaL: (P)edro Fernandes, señor de  casa Dandrade, Fino(u), ano mil CC(CCIV) .As últimas cifras son suposicións miñas.


    Pero a parte suPerior da lápida é moi probable, dada a proximidade formal co sepulcro de Nuño Freire, que  forme parte dunha invocación, como, por outra parte era habitual.


    Digo isto porque a regra xeral nas deduccións históricas é buscar  a slución  mais lóxica e fácil para os problemas de interpretación xa que os humanos normais escriben para que os  entendan e non ó revés.


     En certa ocasión, acompañando  a un colega - hoxe moi reputado na comarca que habito -  nunha visita á unha igrexa da  zona, escoiteille dicir  que desprazaran a fachada da igrexa cara a poniente,  porque había unha pedra furada  a dous metros da actual porta, no interior da  da nave, onde o  desatinado investigador situou a porta inicial. Eu, na miña humildade lle recordei que era mais fácil que a deprazada  fora a pedra, non a fachada.No mesmo senso recordemos  aquilo de  as árbores non deben impedir  ver o bosque.


    Intentando seguir  a máxima que pregoo, penso que as letras  que hai na parte suPerior  da lápida, que eu lin como (P) ADRE:FI(L)LO..., forman parte  dun texto masi extenso que enpezaba cunha invocación, como empeza o epitafio de Fernán Pérez, O BOO, e o do citado Nuño Freire. É o que considero, polo momento, e en ausencia  doutras explicacións mais convincentes, mais probable.


    En canto ás incursións nas orixes xenalóxicas dos Andrade, aconsello mellor que consulten publicacións de traballos recentes porque as que había ata fai pouco copiaban nobiliarios medivais que mitificaba as orixes de casas que, coma a dos Andrade, de orixes humildes, acadaran grande sona.


    O Fortunio Bermúdez , o pai do primeiro Andrade, que se cita en comentarios anteriores, ten relación coa casa dos Traba - á  que Pena Graña chama, os Petri -  Pero non  por filiación senón por  proximnidade social ou parentesco. O citado Fortunio descende dunha familia que eu chamo "ós  athanidas", descendentes de Athan Foilaz, polo tanto, parente -supoñomos - de Pedro Froilaz, conde de  Traba.


    O Anterior quer dicir que os primeiros Andrade eran vástagos dunha  pola da aristocracia  artabrense, posiblemente  emparentados cos Traba, cos que  aparecen na documentación en réxime de subordinación.


    O parentesco don Fernando e Bermudo Pérez de Traba é polo tanto, se o hai, moi lonxano e, en todo caso, a relación non é de filiación senón de parentesco a través dunha pola colateral da aritocracia artabresa


    Saúdos e ánimos



    Escribe aquí (borra esto).

  24. Hay 124 comentarios.
    página anterior 1 2 3

Si te registras como usuario, podrás añadir comentarios a este artículo.

Volver arriba