Resultados para “Usuario: levis-traussgiro"

Este buscador realiza búsquedas sobre el texto íntegro de los Artículos, Poblamientos, Imágenes y Archivo de conocimientos, así como sobre los comentarios a los Artículos y Poblamientos.

Buscador Global

Tipo de búsqueda
No literal (todas las palabras en cualquier orden) · Sólo en el título

Buscar en:
Biblioteca · Poblamientos · Archivo de Conocimientos · Imágenes · Comentarios

Si no marcas ningún área, buscará en todas (excepto en comentarios).


Comentarios

Tijera Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés.
Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.


  1. #1 levis-traussgiro 21 de jun. 2006

    Biblioteca: ENTRONIZACIÓN REAL CELTOATLÁNTICA EN LA TREBOPALA, CROUGINTOUDADIGO O TOUDOPALANDAIGAE

    Muy interesante maruos, tambien es interesante el punto de vista estructural que aporta Mar Llinares: "Os mouros no imaxinario popular galego" y Aparicio Casado: El folclore de los restos arqueológicos.

  2. #2 levis-traussgiro 26 de jun. 2006

    Biblioteca: EXTREMA DERECHA O FALLO DE LA DEMOCRACIA.

    El respeto a los valores ajenos y propios es la base de todo, paz, all w´i ni vislove ...y esas cosas.

  3. #3 levis-traussgiro 26 de jun. 2006

    Biblioteca: EXTREMA DERECHA O FALLO DE LA DEMOCRACIA.

    Ahhh, y el Talante, no nos olvidemos del Talante

  4. #4 levis-traussgiro 27 de jun. 2006

    Biblioteca: La actitud de los gallegos (y resto de la península) frente al sexo, cuestión de historia

    La actitud claramente machista del imaginario gallego es algo claro, que se ve por ejemplo en las leyendas de mouros, donde la moura se define como mujer fálica o anti-mujer, como bien ha visto Mar Llinares en sus libros.

  5. #5 levis-traussgiro 04 de jul. 2006

    Biblioteca: ENTRONIZACIÓN REAL CELTOATLÁNTICA EN LA TREBOPALA, CROUGINTOUDADIGO O TOUDOPALANDAIGAE

    En mi opinión es interesante meter los ayazgos de la antropología Indoeuropea en la cuestión. En opinión el mejor analisis que se ha hecho al respecto sobre el tema de las Mouras es el libro de la antropologa e historiadora Rosa Brañas Abad: Deuses, heroes e lugares sagrados. Santiago. Sotelo Blanco 2000 (1º Premio de Investigación Vicente Risco de Ciencias Sociais, concedido por Ayuntamiento de Allaríz)


    Sintetizo a continuación una serie de aportaciones de este interesante libro de la autora


    1-Las leyendas típicas de Mouras reflejan los valores de la “Sociedad Campesina” gallega:

    “Se algo caracteriza ás serpes do imaxinario popular galego é o seu gusto polo leite, chegando ó extremo de zugaren directamente dos peitos de mulleres e vacas. Pero a serpe é ademais unha manifestación característica da moura, a muller sobrenatural asociada ás penas e ás fontes que ten como papel mellor defInido nos contos populares, precisamente, a función ordálica. En efecto a moura preséntase con preferencia ós mozos, en principio en forma humana, para desafialos a unha demostración de coraxe: a moura anuncia que no seu próximo encontro adquirirá a forma dunha serpe e que o mozo deberá bicala para que se rompa o encanto; se o rapaz supera a proba, a recompensa consistirá en casar coa moura, agora muller nova e fermosa, e a ganancia do tesouro subterráneo que a serpe custodiaba na rocha de a carón da fonte (López Cuevillas e Bouza Brey 1992: 144 ss.; Mariño 1997; Aparicio 1999, etc.).


    Non é preciso profundizarmos demasiado neste tema para decatarmos de inmediato do contido sexual do encontro e deducir da riqueza adquirida polo mozo o efecto fecundante desa unión. Ou moito me engano, ou este esquema coincide completamente cos mitos iniciáticos indoeuropeos bosquexados anteriormente:

    MOZO SOLTEIRO  PROBA DE VALOR ESIXIDA POR MONSTRO OFÍDICO - SUPERACIÓN DA PROBA: UNIÓN SEXUAL  FECUNDACIÓN - MATRIMONIO E PROSPERIDADE)

    Pero isto non é todo. A caracterización do monstro como un ser de orixe ctonia (representado aquí como en Grecia pola súa natureza ofídica) vese reforzada por outras versións do conto nas que a frustración do desencantamento (comunmente producida pola inmadurez ou debilidade moral do iniciado) ciado) provoca que a moura quede coxa (outras veces xa se describe directa­mente como tal). A coxeira. como vimos, é unha calidade simbólica dos habitantes do mundo subterráneo, dos seres estreitamente ligados á Terra. Pero o que interesa respecto do tema da pedra e as ofrendas é o mencionado gusto das serpes polo leite. En numerosas historias as relacións entre os mou­ros e os humanos baséanse no intercambio de bens que son nornalmente desiguais en favor dos últimos (de aí a fórmula de contacto cos mouros: «dáme da túa riqueza e eu dareiche da miña pobreza»; ou a destes con aque­les: «...decían os penedos: daime a vosa pobreza que eu vos darei a miña riqueza») o que supón o ofrecemento dun .limitado número de productos campesiños, normalmente porcos, a cambio dun incremento ou mantemento gratuíto dos mesmos. Neste contexto de intercambios o leite xoga tamén un papel importante en canto producto especialmente apreciado pola serpe. Por iso é habitual que na proba iniciática se substitúa o xesto do bico polo valo­roso ofrecemento dunha cunca de leite á moura-serpe, que ten exactamente o mesmo resultado.”



    2-Debe tenerse en cuenta que la la figura de la Moura responde a una concepción ideológica que refleja la superioridad masculina sobre la femenina, y que se ha trasmitido hasta nuestros días:

    “Obxectarase a este tipo de exercicios comparativos a ausencia de fontes históricas que confirmen a prolongación deste fío conductor temático e simbólico dende a remota antigüidade indoeuropea ata as nosas tradicións populares. Isto responde, sen dúbida, a unha cauta postura metodolóxica. Pero deberiamos preguntamos por que se elixen non só imaxes, senón tamén estructuras míticas completas, perfectamente coincidentes coas coñecidas na Antigüidade para expresar a mesma temática habendo infinitas maneiras de facelo.

    Entre os investigadores e investigadoras consultados ó respecto, móstrase acordo en interpretar a moura como a representación imaxinaria do perigo que supón a liberdade sexual feminina para a reproducción normal da sociedade (Criado 1986; Llinares 1990a: 47 ss, 1990b 137 ss.; Aparicio 1999: 340 ss.).


    3-A moura en cuanto que muller en este marco indoeuropeo, es consideraba negativa si no se somete al hombre:

    “O obxectivo ideolóxico de tal representación, marcada indubidablemente con trazos moi negativos (ó que responde a imaxe ofídica), é mostrar a necesidade de que a muller se someta ó dominio masculino para cumprir satisfactoriamente cos seus roles sociais asignados do que se deriva­rá a súa completa integración social e, consecuentemente, a súa plena reali zación persoal.

    Esta interpretación paréceme perfectamente coherente co contexto sociolóxico no que se introduce, pero nada do que espuxen a través do anterior exame comparativo o cuestiona ou matiza”


    4-Existe una continuidad inalterada en las concepciónes de la “Sociedad Campesina” gallega sobre el papel de la mujer, que se refleja en las Mouras:

    “Cando se insiste nos milenios que separan os mitos indoeuropeos das lendas galegas non se repara en que tratamos coa problematización ideolóxica de realidades sociais analogas, alomenos neste punto.

    A-pouco que nos deteñamos en analizar o código sexual operante nas cosmogonías indoeuropeas coñecidas, detéctase deseguida que o ideal de Soberanía, a orde universal perfectamente regulada, se funda na idea da superioridade masculina sobre as mulleres, quen soamente. se chegan a considerar útiles para a sociedade, divina ou humana, cando son / convenientemente sometidas e «domesticadas», é dicir, convertidas en esposas e nais.

    Por tanto, considero esaxerado poñer tanta distancia entre representacións e valores tan universalmente espallados que a todos nos resultan familiares. En conclusión, non vexo razón para supoñer que cando non se produce a ruptura sexa necesario prescindir dos símbolos tradicionais que reflicten os mesmos problemas e achegan as mesmas solucións.”

    tura na que o único control recoñecido a un grupo social determinado afecta exclusivamente ós mecanismos da súa reproducción material, soamente a moura Viviana tería unha personalidade funcional e un valor ideolóxico pertinentes”


    5-El mito de las tres Anas:
    Al respecto me parece magistral el analisis que hace esta autora de la leyenda de las tres Anas donde descubre el carácter indoeropeo y celta de este mito:

    “Na tradición indoeuropea, como vimos, a deusa posuía valor trifuncional, polo cal patrocinaba as funcións soberana, guerreira e reproductiva. Se vol­vemos ó noso texto, podemos ver que, das tres irmás, aquela na que falla o desencantamento é a que queda coxa, quedando por tanto recluída na súa morada subterránea. As outras dúas, desencantadas satisfactoriamente, reac­cionan de maneira inesperada: marchan e relegan á derradeira a promesa dunha recompensa para o home. É dicir, mentres que Juana e Ana non cum­pren con ningún dos seus cometidos, que se corresponderían no suposto mito orixinal coa dotación de poderes ou beneficios nos terreos soberano e militar, soamente Viviana, coxa, posúe unha función recoñecida, que non é outra senón precisamente a provisión de riquezas. Sen embargo, como o desencanto non funciona e Viviana non pode ofrecer os seus favores (o home estácasado), permanece como promesa de prosperidade para unha iniciación futura, asunto que outros contos acaban resolvendo positivamente, como vimos. Pola contra, non puiden constatar que o intercambio de dons coas mouras implique beneficios en calquera dos outros dous terreos funcionais A imaxe que se extrae desta interpretación paréceme perfectamente con­secuente cunha sociedade subsidiaria que, como a galega campesiña, non posúe xa o control sobre os poderes político e militar. En situación semellan­te compréndese que as figuras de Juana e Ana estean baleiradas de contido. Neste sentido, poderiamos considerar a triplicidade da moura como simple pervivencia formal dunha crenza máis antiga na que todas estas estas figuras terían no seu momento unha presencia plenamente activa. Por tanto, nunha conxuntura na que o único control recoñecido a un grupo social determinado afecta exclusivamente ós mecanismos da súa reproducción material, soamente a moura Viviana tería unha personalidade funcional e un valor ideolóxico pertinente.”

    6-Mouras en relación con las Piedra Onfálicas galaico-lusitanas:
    Creo que es muy interesante tambien la idea de Rosa Brañas de vincular a las Mouras, por aparecerse en lugares pedregosos con las Piedra Onfálicas galaico-lusitanas:

    “Evidentemente resulta imposible demostrar a identidade ou afinidades da Trebopala castrexa coa moura, ou incluso coas pedras iniciáticas. Sen embargo, no terreo da hipótese, considero razoable orientar nesta dirección os esca­sos indicios ftlolóxicos e arqueolóxicos dos que dispoiiemos: unha «Pedra do pobo» recibe ofrendas e relaciónase cunha pedra plana situada nun elevado santuario castrexo.JSe esta pedra non representa outra Pedra da Elección, apunta alomenos á existencia na área galaico-Iusitana de santuarios construí­dos en tomo a pedras sagradas de funcionalidade sacrificial. En calquera caso, considero probado o valor onfálico desta pedra, a cal, ben se exprese como Crougea ou Trebopala, suxire a presencia dunha ideoloxía política cas­trexa que xira arredor da idea de Soberanía, da unión dun rei divino cunha deusa da Terra que se representa mediante unha pedra.”

    Creo que sus conclusiones reflejan bien el contexto de sometimiento de la mujer que surge con las nuevas sociedades indoeuropeas por contraposición a las culturas más arcaicas y menos jerarquizadas virifocalmente del neolítico final. Tambien creo que la idea de que no hay objeciones de peso para defender con objeciones de peso una ruptura con esta ideología virifocal, cuando no se han dado las condiciones sociológicas necesarias, y todos sabemos lo machista que era la sociedad romana.

    Por otro lado tambien creo que Rosa Brañas plantea una linea de investigación futura muy interesante por su novedad, marcada por el uso de la teoría antropológica al contexto de la arqueología, algo en lo que nos parece que su libro es puntero, con lo que a pesar de las dudas o como dice su director de Tesis M.V García Quintela (uno de los investigadores más importantes y reputados del fenómeno céltico) en el prologo:

    “é mellor enganarse con Rosa Brañas, seguindo un camiño complexo, analizando tódalas fontes, examiando feitos comparativos en diferentes réxións do mundo celtico, sendo conscientes das achegas da antropoloxía moderna, aceptando as análises de Rosa Brañas sobre o mundo castrexo, alomenos aprenderemos sobre toda unha serie de temas colaterais de historia das relixións, antropoloxía, lingüística, estudios …celticos. Istó é, sempre non quedará o camiño andado. O que non é pouco.”

    Hora de seguir caminando, y de la mano de este libro mejor, no??

  6. #6 levis-traussgiro 04 de jul. 2006

    Biblioteca: ENTRONIZACIÓN REAL CELTOATLÁNTICA EN LA TREBOPALA, CROUGINTOUDADIGO O TOUDOPALANDAIGAE


    Bueno, Levisstraussgiro, yo la verdad no estoy demasiado de acuerdo con la postura de Mar Llinares et alii, creo que les falta perspectiva histórica, es decir, se basan en un analisis con los datos actuales y no tienen en cuenta, o simplemente desconocen, los paralelos históricos. Un analisis de ese tipo puede funcionar para algunas cosas, pero no fallara indefectiblemente en otras.

    Por ejemplo el tema de la serpiente mamando, es imposible llegar a las conclusiones a las que yo he llegado simplemente desde un punto de vista actualista y sincrónico, no voy a decir a que inpertretaciones llega una visión puramente estructuralista de estas leyendas.

    -En concreto creo que aplicar esos conceptos de "sometimiento de la mujer" a la protohistoria es discutible, sobre todo teniendo en cuenta que en sociedades del pasado la mujer pudo tener un estatus mayor que a posteriori (las sociedades cambian obviamente).

    Por otro lado hay que tener en cuenta que en todas leyendas existe una fase medieval en la que tiene mucha importancia la reinterpretación que de ellas se hace desde la mentalidad eclesiástica. Es más existe un genero de exempla en época medieval que reutiliza leyendas populares de este tipo dandoles fines moralizantes, esta literatura debio de tener alguna influencia porque se utilizaba como una especie de complemente a la predicación.

    En la literatura irlandesa ya existen apuntes de influencia eclesiastica (lógico ellos eran los copistas) sobre el material mítico: por ejemplo la "visión despectiva" de la reina Medh que nadie intentaría prolongar a época pagana, y que es un fenomeno puramente cristiano -lógico que se mire mal a una diosa-, o los caracteres demoniacos de algunas de estas mujeres como la Sinh de la leyenda de Muircentach Mac Hercha.

    -Personalmente no me gustan los conceptos o ideas demasiado generales, que por ser tan generales pueden aplicarse a cualquier sitio o contexto, pueden ser utiles de vez en cuando pero suponen, no debemos olvidarlo, una simplificación. Por ejemplo ¿que es una sociedad campesina? la china precomunista, la mesopotamia del imperio acadio, la turquia otomana, la sociedad gallega de los años 20, la de época medieval, o la Gallaecia Castrexa, ...?, creo que en todos estos casos hay sociedades campesinas, si, pero que las relaciones y formas de vida del campesinado en cuestión no se parecen en nada, o casi nada. Es lo mismo una sociedad campesina en la que solo hay campesinos en una en la que hay nobles, es igual una sociedad campesina de siervos que una de hombres libres?. Como diría Antonio Banderas: "los que necesiten más tiempo para contestar ya han contestado".

    Un Saludo

  7. #7 levis-traussgiro 04 de jul. 2006

    Biblioteca: ENTRONIZACIÓN REAL CELTOATLÁNTICA EN LA TREBOPALA, CROUGINTOUDADIGO O TOUDOPALANDAIGAE

    Lo anterior es una respuesta de maruos a una pregunta, sobre el tema, podeis encontrar el foro en la biblioteca, ire metiendo vuestras respuestas aquí a medida que las lea.

  8. #9 levis-traussgiro 26 de oct. 2006

    Biblioteca:

    En algunas partes de sudamerica identifican las sombras de la luna con ranas, o a la luna con una rana con manchas. Está en Levi-Stauss claro, en Mitologicas, pero no recuerdo ahora el tomo, lo reviso y os digo otro día si a alguien le interesa.

  9. #10 levis-traussgiro 09 de ago. 2007

    Biblioteca: Suprimido

    "Sumisión" "chupar" "tetilla" un poco de decoro Rumax que luego entra alguien desde la red sin leer lo de arriba y se piensa otras cosas ... JeJe.


    Lo doy por acto fallido.


     

  10. #11 levis-traussgiro 26 de ago. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    A mi siempre me ha parecido un poco estraño el que el nacionalismo de izquierdas asumiese tan facilmente punto de vista que tenían su origen en sectores de la derecha españolista tradicional y lo trasplantase a esa celtofobia que les sale cada dos por tres

  11. #12 levis-traussgiro 26 de ago. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    Ademas en cierta forma esos desvarres de Calo sobre el "colaboracionismo" siempre me han parecido un poco caer en una interpretación victimista de la historia de Galicia, que muchos no compartimos ni nos parece en realidad demasiado sana.


    Creo que por el contrario ese victimismo puede generar más resentimiento que otra cosa.

  12. #13 levis-traussgiro 27 de ago. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    "una visión absolutamente tópica del pasado gallego, con referencias a estudios genéticos que hablan sobre etnias, sobre unos moros blanquísimos y bondadosos"


    Si, si, ahora va a resultar que la tradición oral gallega en el fondo es "protonazi" y la de las Encantades y Dones de Iauga catalanas tambien, y la de la Moras de León tambien, todos nazis, celtas y malos (y no necesariamente) en ese orden. ¿Que es más tópico esto o sacar la escoba y a Hitler del armario cada vez que alguien dice celta?


    Por favor. Un poco de cordura, para todos/as

  13. #14 levis-traussgiro 27 de ago. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    "¡CELTA!" he dicho.


    Existen estudio y autores interesantes como Garcia Quintela o Rosa Brañas, o Bermejo Barrera, Blanca Alvalat, Marco Simón, Sopeña Genzor, Olivares Pedreño, etc que se ocupan de lo "celta" y no creo que nadie se atreva a decir que son una especie de fastistoides o nacionalistas locos todos ellos.


     De hechos le pediría que señalase a uno de los anteriores que tenga una vinculación activa con alguna de esas dos ideologías, ¿no se puede decir lo mismo de Pereira Menaut, Calo Lourido o Arias Vilas verdad?.


     

  14. #15 levis-traussgiro 28 de ago. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    Información eliminada por el Administrador Cierzo
    Motivo: Comentario más propio del x-presate

  15. #16 levis-traussgiro 28 de ago. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    Información eliminada por el Administrador Cierzo
    Motivo: No se admiten ataques personales

  16. #17 levis-traussgiro 29 de ago. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    ERRATA AB BRIGANTUNUM:


     Brigantino yo como mucho bilingues tengo cierta tendencia a trastocar las ortografías o incluso a inventarlas, no obstante tu argumento que no entiendes lo que digo me parece poco autentico. El lenguaje es a fin de cuentas para entenderse, no?, y como veo que tienes problemas graves de comprensión del castellano te voy a dar una explicación (la que me pides).


    No te preocupes esas cosas (fallos o limitaciones de la comprensión escrita en la lengua que no es la propia original) son algo normal por otro lado en los que lo tienen como lengua dos, y no lengua madre, supongo ese que será tu caso y tu "celo"?


    A pesar de todo creo que se puede hacer un ejercio muy sencillo de reconstrucción en base al propio significado correcto del verbo "hayar" (encontrar). Un ejercicio similar, y que por eso te sonara, a la forma en el que se reconstruye el texto de un epigrafe:


    "Otra cosa es que como se dice vulgarmente a Brigantino le “hallan dado un baño” “hayan (entiendase el publico presente, port. "xa te topei"=a nuestro "cacheite") da(n)do(se) un baño” ..."


    VERBI(-en-)GRACIA: "EN PELOTAS PICADA", o como se diría tambien más enxebremente "en porrancho", lo cual metaforicamente viene a ser: "QUEDAR EN EVIDENCIA -POR SER EVIDENTE, PARA TODOS/AS-" y estar claro, muy claro ... al menos por donde van los tiros.


    Dicho esto, tomate los baños que quieras, pero cuidado "con las duchas frias" porque en esta epoca tan veraniega y ciertos "acaloramientos" pueden dar lugar a complicaciones con procesos alergo-lógicos y febriles.


     


    PD: A falta de argumento, buenas son Pacotillas, y hasta diccionarios (ya sean de español o de Derecho Latino)

  17. #18 levis-traussgiro 29 de ago. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    Información eliminada por el Administrador Cierzo
    Motivo: No aporta nada al debate

  18. #19 levis-traussgiro 02 de sep. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

     


     


    -"Comentario más propio del x-presate"


    Como otros de Brigantino y otra gente antes.


    -"No aporta nada al debate"


    Tampoco la ultima intervención de Brigantino, que ademas es una respuesta a mi intervención, que ya no esta y por lo tanto no tienen sentido mantener. Ademas constituye un agravio comparativo hacia mi persona, porque todos los mensajes son unicamente mios, algunos en respuesta a alusiones personales a mi ( Brigantinus
    martes, 28 de agosto de 2007 a las 09:56 y Brigantinus
    martes, 28 de agosto de 2007 a las 17:00). Por cierto en uno de los mensajes eliminados creo que explicaba que en uno de los mensajes Brigantino "ponía palabras en mi bocas", o mejor dicho respondía a argumentos que no eran los mios.


    Creo que si se quiere ser constructivos deberíamos eliminar simplemente tanto mis intervenciones como las de Brigantino a tal efecto: Pero solo se han eliminados las mias y por lo tanto se da una visión sesgada -falseada- de nuestra discusión. Me importa poco si esto -lo consideras- "más propio del expresate" o de donde. Pero creo que una explicación aquí y por mi parte, ante la posibilidad que me habeis negado de darla es al menos procedente.


    Por cierto, abministrador, lo del yodo es para las heridas (desinfectante) por si no se había dado cuenta. Se llama ironía y antes se uso contra mi, por lo tanto creo que me veo capacitado para usarla. Otra cosa es que al afectado le moleste, o como se podría decir le "escueza", pero ya lo decía la canción: "Manolete si no sabes torear pá que te metes". Pero bueno creo que al respecto ni el administrador ni Brigantino han sido capaces de entender nada al respecto, yo pensaba que hablaba con personas inteligentes ... o casi.


     


    -"No se admiten ataques personales" Bien yo creo que esa intervención no es tan ataque personal como decir: "Ese argumento déjaleso a los chavales de Primaria (o a determinados gurús radiofónicos)". Si eso no es ataque personal, por favor, que baje Dios y lo vea.


    "Bájate de la parra, anda." Eso tampoco es un ataque personal supongo, nooooo!!!


    Si hablamos de reciprocidad, de equivalencia eso tambien debería ser eliminado y no solo los mensajes de una parte. Sino podemos sacar la equivocada impresión de que se actua con cierto favoritismo. Y no creo que esto sea un "ataque personal" hacia el abministrados, aunque a él obviamente esto le molestara.


    Pero ese no es mi problema. Al él le compete mantener un equilibrio no inclinar la valanza, esa se inclina sola.


    Creo que ha habido personas que han dicho cosas más fuertes que las que yo dije, de hecho no creo, ni acabo de ver donde esta esa "fuerza".


    De nuevo me reitero en que ni esta intervención ni las anteriores contestandome supuestamente de Brigantino "aportan nada al debate" y por tanto creo que lo mejor que puede hacer el abministrador, si le da la gana, es dejar la cosas en su justo termino y eliminarnos a ambos y no solo a mi desde el "Brigantinus
    martes, 28 de agosto de 2007" hasta ahora. No creo que sea muy complicado al respecto dejar de añadir despues una nota con algunas cosas que se decían sobre el morgengabe.


     


    -"El bilingüismo -da igual de qué dos idiomas estemos hablando- no es excusa para justificar faltas de ortografía. Ese argumento déjaleso a los chavales de Primaria (o a determinados gurús radiofónicos)."


    Brigantino no es una escusa, simplemente te digo porque las cometo en mi caso, no se en el tuyo o en el de otro.


    Por otro lado yo no he dicho que no fueras bilingüe, sino todo lo contrario que creia que como yo lo eras, de hay tus problemas para comprender lo que te decía: Esto, para el administrador, se llama ironía y Brigantino hasta ahora la ha usada y de manera menos "fina" más directa. Yo parece que no puedo.


    Mi segundo argumento en esa explicación simplemente era que escudarse no en tus argumentos, Brigantino, sino en mis faltas de ortografía, eso es algo que solo a mi te preocupa (creo que no te han hecho de la academia de la lengua, verdad), me parece simplemente querer tomar el pelo a la gente. y para eso vetelo a tomar a quien necesite una permanente majo (soy duro pero con razón)


    Sobre la diferencia "derecho romano/derecho latino" en fin, pues vale mi argumento no esta expresado bien. Lo de que no me entiendas, no "ESO ES UNA MENTIRA COMO UNA CATEDRAL, TROLEIRO". Te lo puedo decir más alto, no más claro y tu, Brigantino, sabes que tengo razón.


     pero en la lógica de "el lenguaje es para entenderse" que espuese en una de mis intervenciones eliminadas creo que no me quieres entender más que no entenderme. Los romanos hablaban romano o latin, supongo que en el Diccionario de Derecho las frases se mantienen en latin, yo no se si existe algo llamado derecho latino distinto del derecho romano, creo que en algun manual de derecho romano, el de Ricobbono u otro, hablan alguna vez del derecho latino por derecho de los latinos, quizas sería decir mejor romano porque obviamente no son lo mismo.


    Creo que simplemente si me quiere entender, Brigantino, me entendera pero parece que no quiere o no puede querer entenderme.


     


     



     



     


     


     

  19. #20 levis-traussgiro 02 de sep. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    Repito, me da igual si lo de arriba se elimina o no, o es más propio del expresate o de que, en realidad considero que debería ser eliminado como la respuesta de Brigantino que hay encima y todos las intervenciones de el y mias que cierta mente no aportan, en el caso de ninguno de los dos, nada al debate.


    Consecuentemente voy a solicitar tijera ahora mismo para mis comentarios y los de Brigantino


     


    PD: La parra en cuestión es demasiado baja para que yo tu, o nadie se suba. Por favor, dejame en paz las vides que aun no hemos recogido el vino.

  20. #21 levis-traussgiro 02 de sep. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    Creo que he accidentalmente solicitado tijera para algun comentario anterior al de Brigantinus
    martes, 28 de agosto de 2007 a las 09:56,  por cierto y por si alguien malinterpreta (el de siempre en realidad) tambien pedi tijera para mi comentario el que genero esa respuesta. Entiendase/malentiendase  como se quiera.


    Ahora ya puedes molestarte en corregirme (no me merezco tantas molestias, hombre) la ortografía, palabra por palabra, para tener tema de conversación o algun argumento. Tu mismo

  21. #22 levis-traussgiro 02 de sep. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    Y si no me "entiendes" siempre puedo seguir explicandome. Mientra quede yodo supongo que no habra problemas.

  22. #23 levis-traussgiro 02 de sep. 2007

    Biblioteca: Entrevista a André Pena Graña

    ERRATA AD SUSPICAZ:


    "creo que no me quieres entender más que no entenderme. Los romanos hablaban romano o latin" "creo que no me quieres entender más que no entenderme. ¿Los romanos hablaban romano o latin?"


    En cierta forma te he aforrado trabajo, no refunfunhes handa


    PD: Las faltas de ortografia, reales o ironicas ban en negrita


    Un Saludo

  23. #24 levis-traussgiro 03 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    "En este sentido puede que el enfasis en que los galos se llamán a si mismos "galos", seá más propio de unos galos en vias de integración o con deseos de integrarse por intereses políticos (el ejemplo de Diviaco y su visita posterior a Roma)."


     


    Emmm?, no querra, señor Celtiberator, decir


    ¿"En este sentido puede que el enfasis en que los galos se llamán a si mismos "celtas", seá más propio de unos galos en vias de integración o con deseos de integrarse por intereses políticos (el ejemplo de Diviaco y su visita posterior a Roma)."?


    Si no no lo entiendo, ¿es que no? ¿nada de na?


    Argumento "peculiar" ciertamente.


  24. #25 levis-traussgiro 05 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    A mi lo del cabo Ario como "cabo noble" que daría si tuviera algo que ver con boaire no me convence. ¿No será que simplemente se trata de otra raíz que se le parece, pero que a lo mejor no tiene mucho que ver precisamente?


    Volviendo a lo de Arekorata, Rumax, o Diocles (por ir en orden ascendiente), primero decimos que es un prefijo, despues otros dicen que lo del prefijo no vale y que tiene que ser un toponimo, pero otros hablan de un termino de uso común para noble. Y como encajamos en medio de todo esto a un cabo "Noble".


    No estaremos cortando la baraja, me pregunto un poco "al chou" y haber que sale.


    No se? si la propia Are-korata, tiene dudas de todo, de una cosa de otra, hasta dudas de su propio nombre. si lo miramos bien (que creo que era de ciudad, toponimo por tanto, parece), me parece que que más puedo decir


    Queridos amigos: No lo estaremos cogiendo todo con pinzas. Me pregunto (?)


     


     

  25. #26 levis-traussgiro 06 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    Eso me lo temía: que fueran los "arronios": Ahora, entonces, nos toca ver que se dice de la etimologia de Arroni. y lo de la "especie de prefijo" parece queda descartado, no?.


     


    Un Saludo igualmente y Buenas Noches Diocles

  26. #27 levis-traussgiro 06 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    Entonces?, ¿en donde quedamos? ¿toponimo y secundariamente toponimo (Maruos-Onnega) o viceversa: nombre común> etnonimo>toponimo (Diocles-Arekorata)?


    Filologos, lingüístas clasicos y palabreros varios, iluminarnos!!, Iluminarnos!! ... a ver, a ver.


     


     

  27. #28 levis-traussgiro 06 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    ERRATA:


    Entonces?, ¿en donde quedamos? ¿toponimo y secundariamente Etnonimo (Maruos-Onnega) o viceversa: nombre común> etnonimo>toponimo (Diocles-Arekorata)?


    Filologos, lingüístas clasicos y palabreros varios, iluminarnos!!, Iluminarnos!! ... a ver, a ver.


     


    Lo dicho estoy, sigo, esperando a que alguien nos "haga ver la Luz"

  28. #29 levis-traussgiro 06 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    "Apaja o candil Marica(1) Chus, Chus / Apaja o candil que ten moita lús/ que te moita lus moita claridá/ apaja o candil e achejate alá."


     


    1) Diminutivo del nombre (Maria), no nos vallamos a pensar, no nos vallamos a pensar. 

  29. #30 levis-traussgiro 07 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    Yo tampoco lo veo: quiero "como se pueden aplicar a Arcelto" porque como parece que queda claro de la larga seríe toponimica aportada por Onnega existen suficientes paralelos en la toponimia hispanica y europea, para presuponer que el sentido del Ar- de Arcelto o del irlandes aire no tienen nada que ver con el de Arrotrebas, Arros, o Ar(r)io. Simplemente son palabras que han llegado a parecerse pero que no proceden de la misma raíz.


    Arros seria un termino esencialmene toponimico y en este caso, Arrotrebas, seria mejor traducirlo como Treba (Territorio el sentido que tiene en irlandes y en gales) de Arros, es decir el de los Arronios, o mejor a los Arronios como "los que viven en Arros", es decir: Lo que se parece inferir es que Arros sería inicialmente toponimo y solo despues daría su nombre a un etnico los Arroni "que son los que viven en ese Arros". Plinio juntaria dos terminos indigenas por incomprensión el nom. de la territorio y el nom. para territorio en general. En resumen Arro-treba "el territorio (treba) de Arros", y a los Arroni "los de Arros"


    Aunque más tardio, y por tanto discutible, puede resultar significativo que el nombre medieval de ese lugar sea simplemente Arros, o en todo caso Tierra de Arros, sin rastros del termino treba, quizas tambien fue siempre el termino Arros la base y Arrotreba(s) es solo una especificación del sentido territorial geografico primero despues político y por ultimo etnico (el plural) del termino.


    Esto es: el lugar (toponimo), su circunscripción territorial (el pais) y el grupo humano que lo habita (el pueblo).


    Una derivación no literalmente parecida pero si algo similar en concepto y quizas ilustrativa se dio en el griego con el termino demos del sentido de "tierra" (De/Da-Meter)>"distrito rural" (los distintos demoi de la polis)> pueblo en general designando al conjunto de la polis (el sentido que tiene en demo-cratia).


    La rareza que la traducción que sugieres no me parece tal, simplemente la traducción sería otra. Por otro lado el argumento de la rareza lo utilice asimismo yo para evidencia lo extraño que sería un promontorío "Noble" en el caso del promontorio Ar(r)io.


    Y parece que la serie toponimica de Onnega avala en gran parte esa suposición inicial. Sino de hecho tendríamos que convertir en "arro-yos", montes, barranto y torrentes, "nobles", a mucho de los citados, lo cual no parecería logico ni conveniente.


    El caso de Arousa formada con la misma raíz y en el propio territorio galaico parece tambien significativo a favor de la hipotesis toponimica como explicación de Arros.


    La opción por tanto a favor de un irlandes aire para el promontorio Ar(r)io, Arrotrebas, Arroni, Arros, etc, me parece poco probable y por tanto la decisión de optar por ella debería entenderse como "subjetiva".


     Tampoco creo que pueda haber una relación evidente ente este toponimo y Arcelto. Maxime cuando en ar-celto, si nos vasamos en la segmentación que proponías inicialmente, a diferencia de en Arros/Arrotrebas/Arroni, si es posible (bastante posible) que halla un prefijo Ar-


     


    En resumen como ya dije en un principio "me temía" que terminarian "siendo los arroni" (los de Arros).


     


    Pero de nuevo desde mi casi absoluta ignorancia lingüística pido a los filologos, lingüística y palabreros (entiendase lexicologos) en general que nos "iluminen" sobre los misterios etimologicos de cada uno de los terminos implicados. AMEN

  30. #31 levis-traussgiro 07 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    Deixemolo la comparación con Demos quizas esta un poco de más, que se puede esperar a estas horas.


    "Apaja o candil Marica, Chus, Chus/ Apaja o candil..."

  31. #32 levis-traussgiro 07 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    Ares como ría -se me olvidado- quizas no es muy separable de Arosa. Por lo que en resumen este ultimo toponimo que das en defensa de la etimologia en base a aire parece reforzar sin embargo la contraria como "barranco, monte, torrente" o "ria".


    Por otro lado Ares no queda en Arros, si no recuerdo mal sino algo más abajo, de hecho queda más cerca de Mugardos o Ferrol que de la zona de Arros, que le toca algo a desmano.


     

  32. #33 levis-traussgiro 07 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    No te asustes. Es que "la moza" es ferrolana, y se termina conociendo la geografia de la zona por cuestión sentimental obvia.

  33. #34 levis-traussgiro 07 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    A dormir toca, Buenas noches Diocles y hasta Mañana


    "Apaja o candil ..."

  34. #35 levis-traussgiro 07 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    Errata: "si nos basamos en ..."

  35. #36 levis-traussgiro 07 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    Ufff, ataques personales. Tranquilidad ante todo y algo más de sentido del humor (con candil o sin candil)


    Sobre Arcelto o Arevacos obviamente los toponimo Arros y Arrotrebas y Ar(r)io, ese es mi argumento (por si no lo has visto todavia puedo sacar el candil que tanto citas), simplemente no pueden aportar nada porque seguramente nada tiene que ver con esas palabras.


    Por otro lado te recuerdo que fuites tu quien saco a Arros, Arrotrebas, y al cabo Ario en defensa de tu propuesta etimologica, y por lo tanto -salvo dogmatismo ("esto no me gusta", "no me conviene", "no hablemos de ello" ergo > "no es lo que importa")- creo que la critica filologica o lógica (que es la parte que me toca) al respecto de si el argumento vale o no vale no solo no esta de más, sino que es muy "procedente".


    Lo que no se puede es coger como dige palabras al "chou" solo porque se parezcan en apariencia y empezar a mezclarlo todo con nuestro mero criterio propio, segun nos convenga en cada situación, o en cada hipotesis sin un minimo criterio de si es nom. propio, prefijo, toponimo u otra cosa.


     Para evitar personalizar vuelvo a decir que los que tendrían que dar una respuesta o aportar claridad en este punto serían los filologos y lingüístas, y que llegados a este punto -yo al menos veo y entiendo mis limitaciones en este punto- poco más se puede decir, sin dejar de entrar en la mera elucubración ("es posible" ) o el subjetivimo ("que cada uno piense lo que le parezca" o "convenga").


    Por mi en este punto el debate esta agotado, a falta de nuevos argumentos etimologicos que nos aporten algo más de un convencimiento o unas dudas que no dejan de ser personales, y que creo que ya han sido sobradamente explicadas por ambas partes.


     

  36. #37 levis-traussgiro 07 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    Buenas noches con con candil o sin el.


    "Chus, Chus ... que ten moita lus, moita claridá"

  37. #38 levis-traussgiro 07 de sep. 2007

    Biblioteca: ¿Quiénes fueron los celtas? ¿Qué es lo "celta"?

    “Puesto que emplazas a los expertos lingüistas para que ellos den una solución diferente a la mía, al estar tan seguro de que la raíz ar- no puede tener relación con otros dos términos IE como el irlandés aire y el sánscrito arya (señor o noble),”


     


    Se lee o se comprende?, o dicho de otra manera y para parafrasear un comentario que s me hizo hace poco: “no pongas en mi tecla palabra u opiniones que yo no he dicho”, se puede mirar fijamente las intervenciones de arriba y creo que queda “bastante clarito” que yo no he negado (tampoco se si se puede afirmar) que exista una conexión entre Ar-Celto y Arya-aire. Creo que me he ceñido a la parte toponimica que me parecía la más evidentemente discutible de todo eso. Sobre lo otro, lo de Ar-Celto y aire, tengo mis dudas, pero obviamente las dejo en reserva para quien sea más competente que nosotros dos en el tema linguistico-filologico. Esa era mi petición de “iluminación” y no otra.


     


    Por otro lado:


     


    “Supongamos que tengas razón en cuanto al significado de arrones y arrotrebas como "los de la tierra de Arros" (aunque esta solución traslada simplemente el problema etimológico al topónimo Arros) ¿Qué puedes decir entonces sobre el significado de Arcelto (que es lo que más importaba en un principio), así como el de Armórica y arevacos? Hay que tener en cuenta que los dos individuos que se llamaban Arcelto se documentaron en la zona de Cáceres (no en la tierra galaica de Arros), que Armórica estaba en la Galia, y que los arevacos eran un pueblo celtíbero (tal vez emparentado con los vaceos del medio Duero)”


     


    Creo que no es un “Gran Descubrimiento” por tu parte el que nos haces aquí de que los distintos pueblos celtas de Europa hablaran lenguas celtas, y que por lo tanto halla raices o palabras comunes, ese es un sentido común que los que se dedican a eso comparten desde hace tiempo y que a mi tampoco me resulta extraño, como pareces suponer.


     Dicho de otra manera me parece en cierta medida lógico que los celtas hablasen celta. Y no creo que tengas que recordarmelo. De todas formas gracias por la molestía, aun siendo innecesaria.


     


    Por otro lado si te lees, o al menos detenidamente, el parrafo de Onnega puesto por Maruos veras tambien que como ya te explicaba en una de mis ultimas intervenciones los toponimos que estarían emparentados con Arros, Arrotrebas, Ar(r)io, y posiblemente con Ares y Arousa tambien tienen una distribución muy amplia en la parte occidental de Europa, por lo que supongo, es tambien lógico, que comparten parte del area de distribución celta (aunque se salgan de ella tambien) de los terminos que dices, aunque no tendrían nada que ver con ellos en etimología y sentido. ¿Es tan rara la presencia de palabras homofonas, o muy parecidas (los false friends de Arekorata) en una misma lengua (Vaca/Baca por ej.) pero diversas en todo lo demas (etimologia y significado) ?


     


    Al respecto del area de distribución de las formas toponimicas señaladas creo que sería util que asimismo los filologos, lingüistas o palabreros varios, nos “iluminasen” as u vez de como devemos considerar esta: substrato, estrato, prestamo a secas.


     


    Yo por mi parte, como bien dices, no me veo capacitado para aportar una solución al respecto o decir nada sin meter demasiado la pata o confundir un prefijo con un toponimo o un nombre propio.


     


     


     


    Apago el candil de paso por si alguien se deslumbra, chuss ... ya está.


     

  38. Hay 38 comentarios.
    1

Volver arriba