Este buscador realiza búsquedas sobre el texto íntegro de los Artículos, Poblamientos, Imágenes y Archivo de conocimientos, así como sobre los comentarios a los Artículos y Poblamientos.
Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés. Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.
- Piedras del Diablo. El Rosal de la Frontera. Huelva
- Dolmen de la Hueca. Dolmen 20. Niebla. Huelva
- Dolmen de la Hueca. Dolmen 21. Niebla. Huelva
- Dolmen de los Gravieles. Valverde del Camino. Huelva (4 fotos)
- Dolmen de Soto. Trigueros. Huelva
- Dolmen Gravieles. Valverde. Huelva
Me molesta ese saludo... jejeje es coña
Felicidades por otro muy buen artículo (ya dije que el otro tambien lo era...).
En cuanto a las lenguas germánicas... supongo que dado su reducido número, y que el contacto con el mundo latinizado fue constante y muy intenso durante sus "emigraciones" hacia el sur, supongo que se impondría el uso del latín puesto que la población "formada" era la romana, y el pueblo usaba el latin...
La verdad es que no tengo constancia del uso de lenguas germánicas más allá de nombres, algunas palabras (la propia "guerra" si no me equivoco) y topónimos. Escaso pese a todo, y sobre temas bastante concretos (entre ellos el bélico).
Edición de las actas que recoge las intervenciones del congreso de la AJIHLE celebrado en Jaén durante el mes de marzo de 2003. Valencia, 2006: Eduardo J. Jacinto García. El léxico germánico en español: una revisión del antiguo paradigma histórico-comparativo. Pág. 231. http://www.ajihle.com/
Puesto que esto es una web de historia, y no de peleas barriobajeras, circunscribiré mis participaciones a esa primera materia, para los que busquen (o eso parece) enfrentamientos para rellenar sus vacías vidas, que se busquen nuevas amistades, o vayan a buscar pelea por otros predios. Desconozco a que maestro en ciernes se refiere, y por tanto para quién hice de maletilla, mis opiniones son mias y me responsabilizo de ellas, si a usted le parece mal que se aproximen o coincidad con otras personas... pues que se le va a hacer.
Por cierto, si el miedo guía tu vida... te compadezco, yo prefiero guiarme por más altos sentimientos.
Cambiando de tema, Ego, yo personalmente no estoy a favor de los controles restrictivos hacia la entrada de inmigrantes si estos no van acompañados de medidas paliativas hacia lo que hace que vengan. Si yo me muriese de hambre, sufriese guerras, etc, también huiría a tieras mejores, eso es una constante de la humanidad. El problema no es que vengan, sino como vienen. En muchos lugares los inmigrantes son necesarios (aqui mismo en huelva, las fresas no se recogen solas) y en gran parte se redujeron los problemas gracias a la contratación en origen, pero quizás sería más util gastar menos dinero en superbarcos de vigilancia, y crear las herramientas al otro lado del estrecho para que puedan vivir sin emigrar. No basta con policías, hacen falta médicos, maestros y dinero.
Sé que sonaré muy utópico, pero cuando se trata de personas, me niego a racionalizarlo todo.
En parte si iba dedicado a ti, pero no era una crítica, sino una opinion personal. Los que se "olvidan" de esas medidas son generalmente los legisladores y los gobiernos, por eso comienzo con un "yo personalmente", quizás el tono (dado mi calentamiento por otras causas) haya dado a confusión, lo siento.
Desgraciadamnente ocidente no va a dejar de "vender" imagen y una forma de vida que no es exportable en as condiciones actuales, creo que la única medida efectiva es la educación. El dinero "se pierde" o acaba donde no debe, y la condonación de la deuda no debe servir como excusa para lavarse las manos, es otr medida más.
Dulces sueños druidas
PD: os recomiendo dos pelis que he visto hoy en el cine (yo y mi novio somos pelín cinefílicos):
- Plan Oculto - Un 7. Entretenida peli policiaca de atracos, con enseñanzas socio-morales (y no tipo Walt Disney) de por medio. Clive Owen y Jodie Foster se salen
- V de Vendetta - Un 9. genial alegoría sobre los fascismos y la lucha por la libertad, estética de comic y enseñanzas dignas de una gran obra de pensamiento político (con las adecuadas limitaciones de 2 horas de peli). Estética genial, Natalie Portman, un lujazo.
Ainé, la cosa no va por ahí, sino que simplemente, hasta el siglo XIV, como pronto, gallego y portugués eran indisociables en habla y escrita (más allá de diferencias propias de lenguas no normativizadas y sometidas a las "variantes" de cada escribano/escribiente).
No he buscado esos textos en edición digital pero si los veo prometo ponerlos por aquí. De todas formas, por ejemplo, nadie duda de que las Cantigas de los trovadores sean gallego-portugués medieval, sin diferencias entre los procedentes del norte (Galicia) o del sur (^Portugal) y puesto que son posteriores... la cosa esta clara.
Creo que el "lío" nace de que los portugueses tienden a llamar texto en "portugués" a los textos medievales en gallego-portugués, y los gallegos hacen (o hacemos) lo propio.
Para que veas que no andavamos tan desencaminados, mira lo que se dice de esos escritos en páginas y organizaciones nada sospechosas de "no-gallegas":
1. http://www.culturagalega.org
"En 1999 a investigadora portuguesa Ana Maria Martins encontraba a “Noticia de Fiadores”, un documento civil datado en 1175. Só tres anos despois o galego Xosé Antonio Souto Cabo, anunciaba o achado na Torre do Tombo, en Lisboa, dun novo texto con riscos do noso idioma que datou en 1171 e que continúa a ser discutido desde ámbitos filolóxicos. Deste xeito as primeiras manifestacións escritas do noso idioma adiantábanse en corenta anos (...) Os primeiros textos plenamente romances son o Testamento de Afonso II de 1214 e logo a Noticia de Torto, un documento privado que se data entre 1212 e 1216. Nos dous casos os achados realizáronse en Portugal. O testamento de Afonso II “ten un estado sociolingüístico moi semellante ao do Foro do Burgo de Castro Caldelas, no sentido de que é moi regular ortograficamente, e por iso pénsase que é imposible que non haxa documentos anteriores. A Noticia de Torto xa ten unha relación máis caótica”, sinala Monteagudo. Inmediatamente despois sitúase o xa mencionado Foro de Castro Caldelas, desta volta aparecido en Galicia. Antes de 1250 ou de 1260 “a grafía do galego, sexa en Galicia ou en Portugal non ten ningunha característica especial, é hispánica, a mesma que a do leonés e o castelán, o lh e o nh son posteriores. Hai un trazo que si que caracteriza a escrita galega, mesmo en Galicia que é o emprego do til da nasalidade. Eu non documentaba ese emprego sistemático do til a partir de 1255 pero parece que xa está no Foro de Castro Caldelas”.
"O documento literario máis antigo dos coñecidos na actualidade é a cantiga satirica "Ora faz ost'o senhor de Navarra" de Joam Soares de Pavia, escrita contra o ano 1200. Dos comezos do século XIII datan os primeiros documentos non literarios en galego, a Noticia de Torto (1211) e o Testamento de Afonso II de Portugal (1214), mostras da prosa tabeliónica medieval"
E para que veas o que antes comentei sobre o uso de "galego" ou "portugues" para identifica-los textos galego-portugueses medievais, e como depende de quem fale:
http://www.instituto-camoes.pt/cvc/tempolingua/07.html <-- Nesta página há extratos, abaixo reproducidos de vários dos textos dos que falamos
"De princípios do século XIII eram já conhecidos dois textos originais escritos em português - a Notícia de Torto e o Testamento de Afonso II. Recentemente foi descoberto um outro documento original, também escrito em português, mas de 1175 - a Notícia de Fiadores.
1214 Junho 27
Testamento de D. Afonso II.
Existem dois exemplares deste testamento, a cópia que foi enviada ao arcebispo de Braga e aquela que foi enviada ao arcebispo de Santiago.
linha 1
En'o nome de Deus. Eu rei don Afonso pela gracia de Deus rei de Portugal, seendo sano e saluo, temëte o dia de mia morte, a saude de mia alma e a proe de mia molier raina dona Orraca e de me(us) filios e de me(us) uassalos e de todo meu reino fiz mia mãda p(er) q(ue) de
linha 2
pos mia morte mia molier e me(us) filios e meu reino e me(us) uassalos e todas aq(ue)las cousas q(ue) De(us) mi deu en poder sten en paz e en folgãcia. P(ri)meiram(en)te mãdo q(ue) meu filio infante don Sancho q(ue) ei da raina dona Orraca agia meu reino enteg(ra)m(en)te e en paz.
E ssi este for
linha 3
morto sen semmel, o maior filio q(ue) ouuer da raina dona Orraca agia o reino entegram(en)te e en paz. E ssi filio barõ nõ ouuermos, a maior filia q(ue) ouuuermos agia'o ..."
Por tanto, decir que el Foro es el texto en gallego más antiguo es aventurado, quizás sea el más extenso y completo, pues los que hemos referido son breves, y algunos simples anotaciones al margen, pero gallego-portugues al fin y al cabo (substituyase galego-portugués por "galego", "galego medieval", "galego antigo", "galego arcaico", "portugués", "portugués medieval", "portugues antigo", "portugues arcaico"...) al fin y al cabo, por aquel entonces era el mismo idioma con distinto nombre (para algunos como yo sigue siéndolo :P)
PD: ainé, pa que veas... he obviado mis posturas lingüisticas en este tema ehn? jejejejeje
ainé de ese texto hay 13 versiones!!!!!! todas del siglo XIII, es un texto que se envió por distintas ciudades, obispados, etc, todas son válidas y estan en gallego-portugués, sólo que con variaciones según el escriba de turno
Por cierto, creo que de las 13 versiones del testamento enviadas a distintos obispados y arzobispados, sólo se conservan 4... dos son las referidas, las otras dos las desconozco
Por certo, estou a reunir textos en galego/portugués dende os séculos XII (se os encontro) ao XV, a minha ideia e facer umha comparativa algum dia entre eles e facer um articulinho para o "Celti". Já tenho os referidos acó, e mais ducias de cantigas... e eu que creai que habería poucos... levo 300 e pico páginas
Estudando os séculos XII ao XV???? xD um pouco imposivel. O que tenho claro é que cada "maestrinho tinha o seu livrinho". Porque cada quem escrivía soluçoes diferentes para umha mesma cousa... casi como pasa agora entre isolatas e reintegratas xD
Polo pronto posso adiantar que o de TAMBEM é, como já habia dito, a forma antiga, o B perdeuse nalgures, nos textos medievais aparece sempre com a B, posto que procede de TAM + BEM (ou tan + ben)
Lykonius... es que es un símil un pelín rebuscado :P
Yo entiendo (y entendí) lo de "primos" como algo bastante más cercano a lo que tu te refieres... culpita mia.
Un mundo donde best-sellers infumables y absolutamente fantasiosos y sin base (por supuesto histórica alguna) como los de Dan Brown triunfan... ¿Que esperais?
En música ese isigne Bisbal, en literatura Dan Brown, en Historia Pio Moa... El mundo es de los estúpidos!!!!
Con "asturianos" como estos, para que queremos a un "españolista fascista"?????
Si has ido a irlanda, y todos eran pelirrojos... Que irlanda visitaste tu????
De hecho, las zonas gaelicoparlantes son las de predominio del irlandes "latino" por llamarlo así... Pero vamos que eso no lo digo yo, lo dicen ellos mismos...
En gallego hay muchos más germanismos que en castellano (aunque muchos lo duden), pero muchos han "fenecido" bajo la influencia de sus variantes castellanas.
En cuanto al cambio de idioma... sólo hace falta una generación para mudar de idioma de forma efectiva. Evidentemente, los godos o los suevos mantendrían su idioma durante un tiempo, pero al no imponerlo, y ser una minoría, acabaría desapareciendo por pura inercia. No es algo tan "ilógico" y se sabe perfectamente que eso sucede a menos que exista un fuerte y/o amplio tejido sociolingüistico que lo evite.
Sería interesante que nos hubiesen dejado al menos inscripciones o textos en germánico, pero dado que era el latin la "lengua culta", me temo que nunca podremos comprobarlo... Lo mismo ni siquiera llegaron a tener una "escritura" como dios manda :S
Tampoco hay que olvidar que en el gallego muchos germanismos entran con posterioridad vía peregrinaciones, generalmente germanismos presentes en las lenguas galorromances
Del texto "GERMANISMOS E ARABISMOS NO PERÍODO FORMATIVO DA LÍNGUA PORTUGUESA" de Rosa Virgínia MATTOS e SILVA (Universidade Federal da Bahia / CNPq / Grupo PROHPOR). que es válido para el gallego (obviamente hasta el s. XV eran el mismo idioma) y en parte para el castellano, extraigo:
"Os suevos constituíram um reino que durou cerca de cento e cinqüenta anos, cuja capital foi a Bracara Augusta dos romanos, hoje Braga, ao Norte de Portugal. Como eram ágrafos, aliás o primeiro texto em língua gótica é a tradução da Bíblia por Wulfilla no século IV d.C., quase nada, ou nada, se pode saber em que influíram no português. Segundo Ivo Castro (1991:149), a grande contribuição lingüística dos suevos para a área galego-portuguesa foi tê-la deixado isolada, durante aquele tempo, permitindo que se mantivessem traços lingüísticos conservadores em relação aos romances hispânicos, principalmente naquele noroeste peninsular. Coloma Lleal, hispanista catalã, considera “germanismos introduzidos pelos suevos no noroeste peninsular: *ASKA ‘ascua’, *PAWTA ‘pata’ (1990:101). Lendo J. M. Piel, infere-se que CARPA ‘carpa’ e COFEA ‘coifa’ são germanismos não-visigóticos (1989:12). Seriam suevos?
Os visigodos, segundo Lapesa, eram os mais civilizados entre os germânicos que chegaram à Península. Já teriam século e meio de contato com os romanos e calcula-se que chegaram à Península cerca de duzentos mil (Castro et al., 1991:117). Instalaram-se na meseta castelhana e Toledo veio a ser a capital do reino visigótico.
Ainda seguindo Lapesa, a influência lingüística dos visigodos nos romances não foi muito grande, uma vez que logo se romanizaram e abandonaram sua língua, que, no século VII, se achava em plena decomposição. Não teria havido um período bilingüe tão longo como na França.
Que dizer quanto aos empréstimos lexicais? Segundo Piel (id. ib.) os visigotismos mais seguros do português são ALEIVE, BANDO, ESPETO, ESPORA, ESPIA, ESCANÇÃO, LUVA, ROCA, ARREAR – “vocábulos referentes a atividades militares, conceitos jurídicos e objetos caseiros, assim como dois nomes de aves (manifestamente de agouro): MEJENGRA ‘chapin’ e LAVERCA ‘cotovia’”.
Coloma Lleal, abordando os empréstimos germânicos numa perspectiva sociolingüística, considera que já antes das invasões germânicas, numerosos germanismos se introduziram no latim, pelos intercâmbios que se estabeleceram nas fronteiras, nas guarnições da retaguarda em que os soldados, sobretudo os chefes, eram romanos, enquanto as mulheres eram da região dominada pelos romanos. Com base nisso, conclui a autora que os primeiros germanismos pertencem a duas áreas lexicais, aparentemente, contraditórias: a dos assuntos domésticos e a das questões militares. Entre os numerosos exemplos apresentados selecionei alguns, não referidos por J.M. Piel, antes citado: SABÃO, VENDA, SOPA, BRASA, são exemplos da área dos “assuntos domésticos”. Da outra área: BOTIM, BRIDA, ESTRIBO, ELMO, GUERRA etc (ib.:100-101).
Interessantes no trabalho dessa autora são calques semânticos, decorrentes de interferência, devido à situação de bilingüismo: o germânico *GA-HLAIBA foi literalmente traduzido para o latim cum panio “amigo verdadeiro” e substitui a palavra latina sodales (pag. 101).
Outros germanismos foram introduzidos a partir da Gália, no século V, e se generalizaram pelas áreas conquistadas. São os germanismos de “segunda mão”, conforme Piel (id. ib.). Os exemplos de Piel não coincidem com os de Lleal. O primeiro arrola: BASTIR, ELMO, ESTOLA, GUERRA, GUARDAR, GUARNECER, JARDIM, RICO, SALA, TRÉGUA, VENDA etc e a segunda: FATO (‘roupa’), ESTACA, MOFO, GARBO.
Outros germanismos froam introduzidos no período hispanogodo (séculos VI a VIII) no latim hispânico. São exemplos de Coloma Lleal: AGASALHO, ARENGAR, ATAVIAR, TRISCAR, AIO etc. (note-se que a autora apresenta sempre o provável étimo germânico (cf. pag. 102).
Tanto Lapesa (ib.:119) como Lleal (ib.:101) ressaltam o único sufixo derivacional herdado dos germânicos: -ING > ENGO, como em AVOENGO, REALENGO, ABADENGO.
Parece consensual ser na onomástica (antroponímia e toponímia) que permaneceu mais forte a marca lingüística visigótica nas línguas românicas da Península. Lapesa focaliza esse tópico, no que se refere ao espanhol, às páginas 121-122 de sua Historia de la lengua espan)ola e J.M. Piel tem dois clássicos estudos sobre a antroponímia e outro sobre a toponímia germânica na Península Ibérica, ambos de 1960.
Buscarei sintetizar o estudo Antroponímia germánica na Península Ibérica (1989[1960]:129-147). Afirma o autor que uma parte considerável do onomástico pessoal (e secundariamente geográfico) antigo e moderno é de substância germânica. A partir do século XII, entram nessa área do léxico nomes latino-cristãos referentes a santos, relegando os germanismos. A razão que apresenta para a substância germânica na onomástica será a solidariedade hispanogoda-cristã, por causa da presença islâmica.
Quanto à forma lexical dos antropônimos, destaca que como no grego e nas línguas indo-européias, em geral, são formados de dois elementos do léxico comum e exemplifica com TEODO + RICO ‘povo’ + ‘poderoso’. Esse tipo de formação designa de bitemática; há contudo, os monotemáticos, que apresentam o segundo componente eliminado, como em TEODO + ILA (sufixo) > TEODA. Além desses hipocorísticos regulares, há aqueles resultantes de reduções mais ou menos violentas de um nome bitemático. Exemplifica com MENENDO, patronímico MENENDEZ, port. MENDO, proclítico MEM, aptronímico MENDES.
Classifica o autor essa onomástica a partir do que se pode chamar de “campos conceituais”, tais como:
a) mitos e cultos antigos: como GODE + REDUS, radical em GUTH ‘deus’.
b) povos e tribos: como DAN + ILA, de *DAN’S ‘danês’.
c) animais (cavalo, bisonte, urso, lobo, aves simbólicas): como EVE + NANDO, de *AIHOS ‘cavalo’.
d) nomes de armas: como BRANDE + RICO, de * BRAND’S ‘espada’.
e) nomes de guerra: como GUNDI + SALVO, de *GUNTHI ‘combate’.
f) vitória, paz, coragem, fama: como SEGE + FREDO, de *SIGIS ‘vitória’ e *FRITHUS ‘paz’.
Relaciona ainda adjetivos de qualidades físicas e morais, como: *AIRMAN’S ‘grande, forte’ em ERMENE-GILDO / ERMIGILDO e BAÍHT’S ‘brilhante, claro’, como em BERTO / BRETO. Também substantivos abstrados, como em FRADI-NANDO, de FRATHI ‘inteligência’. Ressalta a importante idéia de “senhorio”, “ senhor”, como em TEODE-RICUS, de REIKS, ‘que tem autoridade’. Concluindo com termos referente ao Direito, como WADI ‘penhor’, em GUADI-LA.
Afirma, por fim, que seu exame foi sumário e que ficam por estudar “bastantes outros que não tinham cabimento nas séries semânticas” (ib.:144) que estabeleceu e que, em síntese, apresentei acima. Por isso inclui, finalizando o estudo, “um catálogo resumido desses elementos” (ib.:144-145).
Quanto ao estudo Toponímia germánica na Península Ibérica (1989[1960]: 149-171), apresenta-se esta relacionada com freqüência aos antropônimos. Ressalta muitos topônimos formados do item lexical GODO, como GODOS, GOTINA, GODÃO etc. Chama a atenção para o fato de ocorrerrem no noroeste peninsular quatro termos designados por SUEVO, SUEBO, SUEGOS e SUEVE.
Sobre a sobrevivência de nomes comuns suevos e godos, afirma que são raros, mas destaca, como mais típico SAA’S, SÁ(S) do gót. SALA, talvez referente a PAÇO ou QUINTA.
Considera que a fonte essencial da toponímia germânica está relacionada aos nomes de “possessores”, que se destacam sobretudo na toponímia galego-asturiana. Quanto à forma, esses topônimos refletem o nome da pessoa na forma do genitivo –I, ou em –ANIS / -ONIS, como em BERMUDI, de BERMUDUS; do segundo caso, FAFILA, FAFILANIS, mod. FAFIÃES. Apesar de o autor não apresentar, incluo, por sua natureza simbólica para Portugal e mencionada por vários autores como Lapesa (1986:121-122): de WIMARA, WIMARANIS, mod. GUIMARÃES.
Por fim apresenta J. M. Piel um catálogo, que considera provisório, como nomes de possessores hispano-visigodos, limitando-se às formas modernas, seguidas de seu componente final. Como em:
a) –RICUS < REIKS (‘poderoso’, ‘rico’), como em ARDORIGO e suas variantes; BALDORIS e suas variantes e assim prossegue em ordem alfabética até a letra Z.
b) –ulfus < wulfs ‘lobo’, como em ADAULFA e suas variantes e, como –RICUS, prossegue até à letra V, VITSULFA.
c) –SINDUS < SINTHS (‘caminho’, ‘expedição militar’), como em ALDOSENDE e variantes e prossegue até a letra T, TOSENDE e variantes.
d) –MUNDUS < de *’munda’, ‘proteção’), como em ADEMONTE e suas variantes e prossegue até a letra T, TEAMONDE e variantes.
Os outros elementos formadores de topônimos que apresenta são: -ARIUS, do got. HARIJS ‘exército’; -REDUS < gót. *RETHS ‘conselho’. GILDUS < got. GILD ‘imposto’, ‘contribuição’; -MAR < gót. MARKS ‘cavalo’; HANDUS < *HANTHS ‘audaz’; -FREDIIS < gót. FRITHUS ‘paz’; -GUND < gót. *GUNTHI ‘luta’; -ALDUS < do tema gót. WALDON ‘governar’; - MUNDUS < gót. MÓTHS ‘coragem’. É claro que desses formadores referidos apresenta abundantes exemplos, com suas variantes e em ordem alfabética.
Conclui afirmando, sempre cauteloso, que as listas apresentadas não são completas, tendo eliminado formas duvidosas ou erradamente interpretadas como germanismos.
Vaya por dios... yo soy gallego y llevo 17 años en Andalucía, y por mi pinta me siguen viendo como "uno del norte"... así que MUY IGUALES no somos, aunque de todo hay en todos sitios, hay cosas que se notan... por ejemplo que soy blancucho (aunque sea de pelo moreno) y no me pongo moreno ni a ostias... claro que tengo antepasados suecos, irlandeses y austríacos (supongo que de ahí viene la barba pelirroja y los ojos verdes). Aún así, el 90% de mi familia (incluyo unas 75 personas...) no pasa por andaluz ni de puta coña, a los hechos me remito.
Por cierto... en España hay más rubias que en Europa Central (de media) pero es cosa de los tintes...
PD: en Huelva hay muchas familias con pelirrojos y rubios, e incluso albinos, pero se debe a los alemanes y los ingleses que vinieron con las minas.
ASTURmaster, habla por ti, no cumplo ninguna de esas normas fenotípicas, blanquito como la leche, y eso que voy a la playa más que mucho... y lo siento, pero si, me identifican como "del norte", al igual que a mi amigo Jose, de Asturias... será que es marciano igual que yo. Obviamente de dos personas no nace una norma, pero de las tuyas tampoco, lo siento. Ah! y mido 1,86 (y no soy de los más altos de mi familia). La altura no es un factor determinante porque influye mucho la alimentación.
¿Sabias por cierto que en España el mayor porcentaje de ojos claros está en Andalucía? o eso dice Visionlab (tampoco creo que sea determinante).
Y sigues sin argumentar porqué el asturiano no es una lengua sino "un dialecto del castellano" (más de un lingüista estaría por los suelos descojonandose ante tal afirmación), obviamente, muy influenciado por el castellano, y muy deteriorado, pero eso no implica lo que es o ha sido. Con afirmaciones del tipo: "solo era decir "ye" y "pesetes" no me basta, la verdad, tambien en gallego mucha gente decía Dios y Calle, y no por eso hablaban castellano, ni porque un castellano-parlante diga "carallo" habla gallego... no confundas calamares con botijos.
PS: Baja el tono que no estamos en una pelea barriobajera.
Bueno a los Suevos modernos tampoco nos gustan los visigodos xD (paso de aclarar ná de la frase que ya tuvimos "abondo")
Quizás Hidacio no fuese obispo de Chaves, pero aún así, lo mas seguro es que viviese en la "esquinita noroeste" sino ando muy mal informado (que es posible). ¿Que se sabe al respecto?
"Clavado" no es, si lo utilicé, y la parte del islam esta basada en ese artículo. Sin embargo, lo de que las costumbres del islam en Hispania eran más relajadas de lo "normal" en la época en los paises islámicos es algo probado. Y bueno, muchas cosas de las que dice el articulo son de Boswell, si quieres rebatirlo, adelante, pero ya dije repetidas veces que hay mucho de suposición, pero ha de tenerse en cuenta que en esa época ni existía el término "homosexual" ni tenía la misma consideración la "pluma" que la atracción física entre hombres (por otro lado tampoco hoy lo es).
Obviamente la opinion actual en el islam no es precisamente positiva... ¿y? yo no defiendo eso, sino que las "actitudes" sociales de la época parece que no eran tan dramáticas como "debieran" según la ortodoxia
Por cierto... la direccion que facilitas, muy bien, entra dentro de la ortodoxia islámica, pero no contradice lo que yo he dicho (una cosa es lo que dice la religión y otra lo que sjhaga la sociedad) para muestras, en el catolicismo tenemos cientos.
Además relata lo que el corán dice del episodio de Sodoma y Gomorra, que es bien sabido que en realidad no alude (en el original hebreo) a los "homosexuales", sino que los pecados de ambas ciudades eran que ni “Sodoma y sus hijas no han hecho como hiciste tú y tus hijas” (Ezequiel 16:48); porque Israel no solo siguió (prostituyó) a los dioses ajenos si no que ella “desechó a su marido y a sus hijos” (Ezequiel 16:45).
La lista de pecados que se relata en Ezequiel 16:48-50 es bastante específica: Soberbia, saciedad de pan, abundancia de ociosidad, no fortalecer a los afligidos ni a los menesterosos, y abominación delante de Dios (idolatría).
Pero... ¿Que tiene que ver eso con los comportamientos reales de la gente?
Siento decirte que según la RAE (supongo que algo cuenta en la definición de conceptos de la lengua castellana):
nación.
(Del lat. natĭo, -ōnis).
1. f. Conjunto de los habitantes de un país regido por el mismo gobierno.
2. f. Territorio de ese país.
3. f. Conjunto de personas de un mismo origen y que generalmente hablan un mismo idioma y tienen una tradición común.
4. f. coloq. p. us. nacimiento (ǁ acción y efecto de nacer). Ciego de nación.
5. m. Arg. p. us. Hombre natural de una nación, contrapuesto al natural de otra.
La acepción nº 4 es la misma que planteas en catalán. En el Gran Diccionari de la Llengua Catalana:
nació
[s. XIV; del ll. natio, -onis 'naixement; raça; nació', der. de natus, -a, -um, participi de nasci 'néixer']
f DR /POLÍT Comunitat d'individus als quals uns vincles determinats, però diversificables, bàsicament culturals i d'estructura econòmica, amb una història comuna, donen una fesomia pròpia, diferenciada i diferenciadora i una voluntat d'organització i projecció autònoma que, al límit, els porta a voler-se dotar d'institucions polítiques pròpies fins a constituir-se en estat.
La Viquipèdia (versión catalana de Wikipedia), las acepciones se amplían, de forma similar a la RAE:
Avui dia es pensa que per tal que un grup humà pugui ser considerat nacional cal que compleixi tres condicions bàsiques formades al llarg del temps:
- Que aquesta comunitat de persones habiti en un espai geogràfic concret i ben delimitat.
- Que hi tingui unes diferències o senyals d'identitat (com ara la llengua), algunes tradicions i lleis, algun element físic (una muntanya o un paisatge determinats, per exemple) que es puguin considerar emblemàtics, i fins i tot certes maneres de ser col.lectives marcades per una cultura comuna.
- Que hi hagi una consciència de grup, també anomenada consciència nacional, en el sentit de posseir de manera permanent el sentiment i la voluntat de pertànyer a un grup de persones, a una col.lectivitat concreta.
Es un concepto bastante similar tanto en catalán como en castellano... la política es otro tema
A ver "cariño" lo celta NO ES UNA RAZA... que es lo que tu atacas y argumentas. Argumentame cosas historico.culturales y discutiremos sobre ello, sobre supercherías y demostraciones deinopia, paso. Por cierto... lo de "Restos arqueologicos y un par de hidronimias" es una joya... tantos argumentos me descolocan XD
Por cierto, como veo que andas "interesado en la genética" los fenotipos no son nada en genética, lo que fundamenta y es la base de los estudios genéticos es la genotipia, sino a groso modo, ADN mitocondriales (vía materna) y los halotipos, en definitiva, rastros genéticos, no "color de iris" y "alturas"
PD: los celtas se definen como morenos, robustos y ojos castaños... lo de parecerse a los arios no se de donde coño sale
En la península había muchas tribus identificadas como celtas por los romanos, y no se llamaban "celtas" a si mismos, lo más parecido eran los "celtigos" creo, los demás se denominaban por el nombre de su tribu (Caporos, Supertamaricos, o lo que fuesen).
A lo mejor te sirve de algo hojear la "Carta etnológica dos povos pré-romanos da Península Ibérica (200 a.C.)" en formato PDF que ofrecen los nada sospechosos de "celtistas asturianos" de http://www.arqueotavira.com/
¿¿Nación romana?? de cultura romanizada, ergo romana, pues si... ¿nación? mejor ni entro. Como casi todo el occidente conocido en la época, Asturias fue romana, pero eso no borra lo anterior. Los romanos precisamente se caracterizaron por la incorporación y adopción de las culturas de los conquistados.
Pido que se escriban fanzines y se repartan por las calles con la frase:
"Aunque es de suponer que cuando se habla de naciones, nacionalismos y gloriosos pasados celtiberos lo unico que se puede encontrar es una pandilla de neonazis ansiosos de encontrar en sus genes los restos infectos de un gran linaje de guerreros".
Viva el pensamiento crítico moderado y respetuoso con todos...
Alguien debería de explicarte que para ser nacionalista no hay que ser "puro genéticamente"... es una opinion u opción política tan válida como el no-nacionalismo (y que por cierto, no tiene nada que ver con el nacionalismo español... como algunos creen o hacen ver).
En cuanto al noa ceptar el pensamiento crítico, hombre, yo lo acepto (como bien saben algunos ene-amigos que por aquí tengo), pero otra cosa es que considere lo tuyo "pensamiento", pues más bien me parece verborrea desvocada con tintes fascistoides a la par que victimistas en plan "nadie me quiere". Cuando los argumentos se basan en pseudo-opiniones fundamentadas en la levedad del ser... mal vamos.
Me quedo con su frase «Una Constitución que ha abolido la pena de muerte y que no tiene posibilidad de fusilar a Ibarretxe es muy difícil que se mantenga», o esta otra «Lo de Ibarretxe es alta traición; lo de Maragall es alta traición; toda la Historia, desde Pericles, nos muestra que hubiera habido un juicio sumarísimo» (publicado también en La Nueva España...)
Para que comentarla ¿verdad?
Gustavo Bueno (años ha) se definía como marxista... pero eso cambió hace ya años. Partiendo de que en mi personalísima opinión, de que el materialismo filosófico es una supina estupidez (más que superada por otras corrientes filosóficas) plantea cosas como que, entre la monarquía o la república, ve en la monarquía el «último hilo de unión entre las distintas autonomías»...
Todo lo que dice parece política pura y tendenciosa disfrazada de reflexión filosófica: el rey es bueno, el vasco malo, España se desintegra por culta de los malos (la izquierda del PSOE)... ¿eso es filosofia? Escribir libros defendiendo la construcción de España como antagónica frente a Europa (será que somos aliens) tampoco me ayuda a leerlo con buenas "esperanzas" de sus reflexiones.
PD: eso digo yo... y Córdoba? no eran Hispanos? no eran nación?
ASTURmaster no sé quien ha hablado de independencia de Asturias de España, yo no. Otra cosa es muy distinta el definir o recuperar las tradiciones, la cultura, los elementos diferenciales propios de los Asturianos. En la diferencia NO está la disidencia, ¡no mezcles churras con osos pardos!
Por cierto, el que te sientas "como en casa" o agusto en un sitio en cualquier lado de la geografía mundial no implica dos cosas:
- Ni pertenencia
- Ni inexistencia de diferencias
Yo mismo vivo en Huelva, y muy a gusto, y no por ello Galicia y Huelva son "iguales", igual que me he sentido la mar de a gusto en Portugal, o en Londres o en Barcelona, y no por eso "todos somos un algo de lo mismo"
En cuanto a Don Gustavo Bueno, ya deje clara mi opinion a su respecto líneas arriba en otro post, pero no puedo sin quedar de comentar ese "la morriña es un fenómeno absolutamente artificial"... pues es curioso, porque es un común de muchas culturas, pero fuertemente presente en el "oeste" peninsular y por ejemplo, Irlanda. Obviamente no creo que sea un aspecto genético ni nada similar, sino un sentimiento de pertenencia propio de pueblos emigrantes tradicionalmente, con un fuerte amor por "el terruño" y que, además, está lleno de connotaciones socioculturales, y con muchos y diversos estudios psicosociales y antropológicos... Ya he comentado alguna vez, que incluso he llegado a oir (esto es una coña) que la radiación propia de las rocas graníticas del noroccidente peninsular crea una especie de "mono" y de ahí la morriña...
Exista o no, sea artificial o no, yo soy gallego y me considero una "victima" de la morriña, la tengo, la sufro y la disfruto, y, curiosamente, se magnifica cuando va a llover, y se me cura, convirtiendose en algo agradable, cuando llueve.
Y reitero: hablar de "asturianidad", defensa del idioma asturiano, cultura y etnografía asturiana, no es ser independentista, ni buscar una nación asturiana independiente, ni siquiera es "no ser" español, es perfectamente compatible. Es más, yo considero que disfruto de las aportaciones de dos culturas, la gallega y la andaluza-española, las diferencio perfectamente, sé que cosas me aporta cada una, y no dejo de ser gallego por decir esto, ni dejo de ser nacionalista (que no independentista) por decirlo.
Si tú consideras que defender lo "asturiano" es atacar a españa, y lo correcto es unificar, homogeneizar y negar la diferencia... "arrieritos somos". Eso es etnocidio
Por cierto, Gustavo Bueno ataca todo lo que suene a patria, nación o sentimientos nacionales no españoles (incluso europeos...) pero defiende a muerte el nacionalismo español más rancio... eso es demagogia y una contradicción. O todos son malos, o habrá de todo, pero no generalices...
Poblamientos: Ruta Dolménica de Huelva
Relacionadas las fotos de onvba:
- Piedras del Diablo. El Rosal de la Frontera. Huelva
- Dolmen de la Hueca. Dolmen 20. Niebla. Huelva
- Dolmen de la Hueca. Dolmen 21. Niebla. Huelva
- Dolmen de los Gravieles. Valverde del Camino. Huelva (4 fotos)
- Dolmen de Soto. Trigueros. Huelva
- Dolmen Gravieles. Valverde. Huelva
Muchas gracias :)
Poblamientos: Tejada
Relacionada la foto
- Tejada la Vieja. Escacena del Campo. Huelva
No encontré ninguna otra... si puedes facilitarme el nombre exacto mejor, gracias de nuevo
:)
Poblamientos: Turobriga
¿Puedes decirme bajo que nombre puedo encontrarlas? así podré relacionarlas al poblamiento. Gracias :)
Poblamientos: Tejada
Listo :P
Poblamientos: Turobriga
Listo, muchas gracias
Poblamientos: Ruta Dolménica de Huelva
Adicionadas esas fotos
:)
Poblamientos: Poblado minero-metalúrgico del Cabezo Juré
Perfecto! yo aún me me pasé por allí
Poblamientos: Tejada
ups... cierto. Corregido
Biblioteca: Historia de los visigodos en Hispania en el s. V (segunda parte).
Me molesta ese saludo... jejeje es coña
Felicidades por otro muy buen artículo (ya dije que el otro tambien lo era...).
En cuanto a las lenguas germánicas... supongo que dado su reducido número, y que el contacto con el mundo latinizado fue constante y muy intenso durante sus "emigraciones" hacia el sur, supongo que se impondría el uso del latín puesto que la población "formada" era la romana, y el pueblo usaba el latin...
La verdad es que no tengo constancia del uso de lenguas germánicas más allá de nombres, algunas palabras (la propia "guerra" si no me equivoco) y topónimos. Escaso pese a todo, y sobre temas bastante concretos (entre ellos el bélico).
He encontrado algunas referencias:
http://www.geocities.com/feganuhes/vocabulario/germanico.htm
Edición de las actas que recoge las intervenciones del congreso de la AJIHLE celebrado en Jaén durante el mes de marzo de 2003. Valencia, 2006: Eduardo J. Jacinto García. El léxico germánico en español: una revisión del antiguo paradigma histórico-comparativo. Pág. 231. http://www.ajihle.com/
Biblioteca: ESPAÑA AUTONÓMICA = ESPAÑA FEDERAL
Puesto que esto es una web de historia, y no de peleas barriobajeras, circunscribiré mis participaciones a esa primera materia, para los que busquen (o eso parece) enfrentamientos para rellenar sus vacías vidas, que se busquen nuevas amistades, o vayan a buscar pelea por otros predios. Desconozco a que maestro en ciernes se refiere, y por tanto para quién hice de maletilla, mis opiniones son mias y me responsabilizo de ellas, si a usted le parece mal que se aproximen o coincidad con otras personas... pues que se le va a hacer.
Por cierto, si el miedo guía tu vida... te compadezco, yo prefiero guiarme por más altos sentimientos.
Cambiando de tema, Ego, yo personalmente no estoy a favor de los controles restrictivos hacia la entrada de inmigrantes si estos no van acompañados de medidas paliativas hacia lo que hace que vengan. Si yo me muriese de hambre, sufriese guerras, etc, también huiría a tieras mejores, eso es una constante de la humanidad. El problema no es que vengan, sino como vienen. En muchos lugares los inmigrantes son necesarios (aqui mismo en huelva, las fresas no se recogen solas) y en gran parte se redujeron los problemas gracias a la contratación en origen, pero quizás sería más util gastar menos dinero en superbarcos de vigilancia, y crear las herramientas al otro lado del estrecho para que puedan vivir sin emigrar. No basta con policías, hacen falta médicos, maestros y dinero.
Sé que sonaré muy utópico, pero cuando se trata de personas, me niego a racionalizarlo todo.
Biblioteca: ESPAÑA AUTONÓMICA = ESPAÑA FEDERAL
No, no...
En parte si iba dedicado a ti, pero no era una crítica, sino una opinion personal. Los que se "olvidan" de esas medidas son generalmente los legisladores y los gobiernos, por eso comienzo con un "yo personalmente", quizás el tono (dado mi calentamiento por otras causas) haya dado a confusión, lo siento.
Desgraciadamnente ocidente no va a dejar de "vender" imagen y una forma de vida que no es exportable en as condiciones actuales, creo que la única medida efectiva es la educación. El dinero "se pierde" o acaba donde no debe, y la condonación de la deuda no debe servir como excusa para lavarse las manos, es otr medida más.
Dulces sueños druidas
PD: os recomiendo dos pelis que he visto hoy en el cine (yo y mi novio somos pelín cinefílicos):
- Plan Oculto - Un 7. Entretenida peli policiaca de atracos, con enseñanzas socio-morales (y no tipo Walt Disney) de por medio. Clive Owen y Jodie Foster se salen
- V de Vendetta - Un 9. genial alegoría sobre los fascismos y la lucha por la libertad, estética de comic y enseñanzas dignas de una gran obra de pensamiento político (con las adecuadas limitaciones de 2 horas de peli). Estética genial, Natalie Portman, un lujazo.
Biblioteca: Presentan el documento en gallego más antiguo
Ainé, la cosa no va por ahí, sino que simplemente, hasta el siglo XIV, como pronto, gallego y portugués eran indisociables en habla y escrita (más allá de diferencias propias de lenguas no normativizadas y sometidas a las "variantes" de cada escribano/escribiente).
No he buscado esos textos en edición digital pero si los veo prometo ponerlos por aquí. De todas formas, por ejemplo, nadie duda de que las Cantigas de los trovadores sean gallego-portugués medieval, sin diferencias entre los procedentes del norte (Galicia) o del sur (^Portugal) y puesto que son posteriores... la cosa esta clara.
Creo que el "lío" nace de que los portugueses tienden a llamar texto en "portugués" a los textos medievales en gallego-portugués, y los gallegos hacen (o hacemos) lo propio.
Biblioteca: Presentan el documento en gallego más antiguo
Para que veas que no andavamos tan desencaminados, mira lo que se dice de esos escritos en páginas y organizaciones nada sospechosas de "no-gallegas":
1. http://www.culturagalega.org
"En 1999 a investigadora portuguesa Ana Maria Martins encontraba a “Noticia de Fiadores”, un documento civil datado en 1175. Só tres anos despois o galego Xosé Antonio Souto Cabo, anunciaba o achado na Torre do Tombo, en Lisboa, dun novo texto con riscos do noso idioma que datou en 1171 e que continúa a ser discutido desde ámbitos filolóxicos. Deste xeito as primeiras manifestacións escritas do noso idioma adiantábanse en corenta anos (...) Os primeiros textos plenamente romances son o Testamento de Afonso II de 1214 e logo a Noticia de Torto, un documento privado que se data entre 1212 e 1216. Nos dous casos os achados realizáronse en Portugal. O testamento de Afonso II “ten un estado sociolingüístico moi semellante ao do Foro do Burgo de Castro Caldelas, no sentido de que é moi regular ortograficamente, e por iso pénsase que é imposible que non haxa documentos anteriores. A Noticia de Torto xa ten unha relación máis caótica”, sinala Monteagudo. Inmediatamente despois sitúase o xa mencionado Foro de Castro Caldelas, desta volta aparecido en Galicia. Antes de 1250 ou de 1260 “a grafía do galego, sexa en Galicia ou en Portugal non ten ningunha característica especial, é hispánica, a mesma que a do leonés e o castelán, o lh e o nh son posteriores. Hai un trazo que si que caracteriza a escrita galega, mesmo en Galicia que é o emprego do til da nasalidade. Eu non documentaba ese emprego sistemático do til a partir de 1255 pero parece que xa está no Foro de Castro Caldelas”.
2. http://www.diadasletrasgalegas.com/historia_lingua.php
"O documento literario máis antigo dos coñecidos na actualidade é a cantiga satirica "Ora faz ost'o senhor de Navarra" de Joam Soares de Pavia, escrita contra o ano 1200. Dos comezos do século XIII datan os primeiros documentos non literarios en galego, a Noticia de Torto (1211) e o Testamento de Afonso II de Portugal (1214), mostras da prosa tabeliónica medieval"
E para que veas o que antes comentei sobre o uso de "galego" ou "portugues" para identifica-los textos galego-portugueses medievais, e como depende de quem fale:
http://www.instituto-camoes.pt/cvc/tempolingua/07.html <-- Nesta página há extratos, abaixo reproducidos de vários dos textos dos que falamos
"De princípios do século XIII eram já conhecidos dois textos originais escritos em português - a Notícia de Torto e o Testamento de Afonso II. Recentemente foi descoberto um outro documento original, também escrito em português, mas de 1175 - a Notícia de Fiadores.
--------------------------------------------------------------------------------
1214 Junho 27
Testamento de D. Afonso II.
Existem dois exemplares deste testamento, a cópia que foi enviada ao arcebispo de Braga e aquela que foi enviada ao arcebispo de Santiago.
linha 1
En'o nome de Deus. Eu rei don Afonso pela gracia de Deus rei de Portugal, seendo sano e saluo, temëte o dia de mia morte, a saude de mia alma e a proe de mia molier raina dona Orraca e de me(us) filios e de me(us) uassalos e de todo meu reino fiz mia mãda p(er) q(ue) de
linha 2
pos mia morte mia molier e me(us) filios e meu reino e me(us) uassalos e todas aq(ue)las cousas q(ue) De(us) mi deu en poder sten en paz e en folgãcia. P(ri)meiram(en)te mãdo q(ue) meu filio infante don Sancho q(ue) ei da raina dona Orraca agia meu reino enteg(ra)m(en)te e en paz.
E ssi este for
linha 3
morto sen semmel, o maior filio q(ue) ouuer da raina dona Orraca agia o reino entegram(en)te e en paz. E ssi filio barõ nõ ouuermos, a maior filia q(ue) ouuuermos agia'o ..."
Biblioteca: Presentan el documento en gallego más antiguo
Aquí tes um enlace á "Notícia de Torto":
http://www.prohpor.ufba.br/NDTO.doc
Biblioteca: Presentan el documento en gallego más antiguo
Testamento de Afonso II:
http://www.prohpor.ufba.br/tasl.doc <- versión de Braga
http://www.prohpor.ufba.br/tast.doc <- versión de Toledo
Foro Real de Afonso X:
http://www.prohpor.ufba.br/FRAX.doc
Biblioteca: Presentan el documento en gallego más antiguo
Por tanto, decir que el Foro es el texto en gallego más antiguo es aventurado, quizás sea el más extenso y completo, pues los que hemos referido son breves, y algunos simples anotaciones al margen, pero gallego-portugues al fin y al cabo (substituyase galego-portugués por "galego", "galego medieval", "galego antigo", "galego arcaico", "portugués", "portugués medieval", "portugues antigo", "portugues arcaico"...) al fin y al cabo, por aquel entonces era el mismo idioma con distinto nombre (para algunos como yo sigue siéndolo :P)
PD: ainé, pa que veas... he obviado mis posturas lingüisticas en este tema ehn? jejejejeje
Biblioteca: Presentan el documento en gallego más antiguo
ainé de ese texto hay 13 versiones!!!!!! todas del siglo XIII, es un texto que se envió por distintas ciudades, obispados, etc, todas son válidas y estan en gallego-portugués, sólo que con variaciones según el escriba de turno
(no me seas...)
Biblioteca: Presentan el documento en gallego más antiguo
Por cierto, creo que de las 13 versiones del testamento enviadas a distintos obispados y arzobispados, sólo se conservan 4... dos son las referidas, las otras dos las desconozco
Biblioteca: Presentan el documento en gallego más antiguo
De nás,
Por certo, estou a reunir textos en galego/portugués dende os séculos XII (se os encontro) ao XV, a minha ideia e facer umha comparativa algum dia entre eles e facer um articulinho para o "Celti". Já tenho os referidos acó, e mais ducias de cantigas... e eu que creai que habería poucos... levo 300 e pico páginas
Biblioteca: Presentan el documento en gallego más antiguo
Estudando os séculos XII ao XV???? xD um pouco imposivel. O que tenho claro é que cada "maestrinho tinha o seu livrinho". Porque cada quem escrivía soluçoes diferentes para umha mesma cousa... casi como pasa agora entre isolatas e reintegratas xD
Biblioteca: Presentan el documento en gallego más antiguo
Polo pronto posso adiantar que o de TAMBEM é, como já habia dito, a forma antiga, o B perdeuse nalgures, nos textos medievais aparece sempre com a B, posto que procede de TAM + BEM (ou tan + ben)
;)
Biblioteca: Lenguas emparentadas: vasco e íbero según el substrato catalán.
El portugués y el gaélico??? Me quedao a cuadritos malva y azul...
Biblioteca: Lenguas emparentadas: vasco e íbero según el substrato catalán.
Lykonius... es que es un símil un pelín rebuscado :P
Yo entiendo (y entendí) lo de "primos" como algo bastante más cercano a lo que tu te refieres... culpita mia.
Biblioteca: De Tirso de Molina a Kike Santander
Un mundo donde best-sellers infumables y absolutamente fantasiosos y sin base (por supuesto histórica alguna) como los de Dan Brown triunfan... ¿Que esperais?
En música ese isigne Bisbal, en literatura Dan Brown, en Historia Pio Moa... El mundo es de los estúpidos!!!!
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
Con "asturianos" como estos, para que queremos a un "españolista fascista"?????
Si has ido a irlanda, y todos eran pelirrojos... Que irlanda visitaste tu????
De hecho, las zonas gaelicoparlantes son las de predominio del irlandes "latino" por llamarlo así... Pero vamos que eso no lo digo yo, lo dicen ellos mismos...
Biblioteca: Historia de los visigodos en Hispania en el s. V (segunda parte).
En gallego hay muchos más germanismos que en castellano (aunque muchos lo duden), pero muchos han "fenecido" bajo la influencia de sus variantes castellanas.
En cuanto al cambio de idioma... sólo hace falta una generación para mudar de idioma de forma efectiva. Evidentemente, los godos o los suevos mantendrían su idioma durante un tiempo, pero al no imponerlo, y ser una minoría, acabaría desapareciendo por pura inercia. No es algo tan "ilógico" y se sabe perfectamente que eso sucede a menos que exista un fuerte y/o amplio tejido sociolingüistico que lo evite.
Sería interesante que nos hubiesen dejado al menos inscripciones o textos en germánico, pero dado que era el latin la "lengua culta", me temo que nunca podremos comprobarlo... Lo mismo ni siquiera llegaron a tener una "escritura" como dios manda :S
Tampoco hay que olvidar que en el gallego muchos germanismos entran con posterioridad vía peregrinaciones, generalmente germanismos presentes en las lenguas galorromances
Biblioteca: Historia de los visigodos en Hispania en el s. V (segunda parte).
Del texto "GERMANISMOS E ARABISMOS NO PERÍODO FORMATIVO DA LÍNGUA PORTUGUESA" de Rosa Virgínia MATTOS e SILVA (Universidade Federal da Bahia / CNPq / Grupo PROHPOR). que es válido para el gallego (obviamente hasta el s. XV eran el mismo idioma) y en parte para el castellano, extraigo:
"Os suevos constituíram um reino que durou cerca de cento e cinqüenta anos, cuja capital foi a Bracara Augusta dos romanos, hoje Braga, ao Norte de Portugal. Como eram ágrafos, aliás o primeiro texto em língua gótica é a tradução da Bíblia por Wulfilla no século IV d.C., quase nada, ou nada, se pode saber em que influíram no português. Segundo Ivo Castro (1991:149), a grande contribuição lingüística dos suevos para a área galego-portuguesa foi tê-la deixado isolada, durante aquele tempo, permitindo que se mantivessem traços lingüísticos conservadores em relação aos romances hispânicos, principalmente naquele noroeste peninsular. Coloma Lleal, hispanista catalã, considera “germanismos introduzidos pelos suevos no noroeste peninsular: *ASKA ‘ascua’, *PAWTA ‘pata’ (1990:101). Lendo J. M. Piel, infere-se que CARPA ‘carpa’ e COFEA ‘coifa’ são germanismos não-visigóticos (1989:12). Seriam suevos?
Os visigodos, segundo Lapesa, eram os mais civilizados entre os germânicos que chegaram à Península. Já teriam século e meio de contato com os romanos e calcula-se que chegaram à Península cerca de duzentos mil (Castro et al., 1991:117). Instalaram-se na meseta castelhana e Toledo veio a ser a capital do reino visigótico.
Ainda seguindo Lapesa, a influência lingüística dos visigodos nos romances não foi muito grande, uma vez que logo se romanizaram e abandonaram sua língua, que, no século VII, se achava em plena decomposição. Não teria havido um período bilingüe tão longo como na França.
Que dizer quanto aos empréstimos lexicais? Segundo Piel (id. ib.) os visigotismos mais seguros do português são ALEIVE, BANDO, ESPETO, ESPORA, ESPIA, ESCANÇÃO, LUVA, ROCA, ARREAR – “vocábulos referentes a atividades militares, conceitos jurídicos e objetos caseiros, assim como dois nomes de aves (manifestamente de agouro): MEJENGRA ‘chapin’ e LAVERCA ‘cotovia’”.
Coloma Lleal, abordando os empréstimos germânicos numa perspectiva sociolingüística, considera que já antes das invasões germânicas, numerosos germanismos se introduziram no latim, pelos intercâmbios que se estabeleceram nas fronteiras, nas guarnições da retaguarda em que os soldados, sobretudo os chefes, eram romanos, enquanto as mulheres eram da região dominada pelos romanos. Com base nisso, conclui a autora que os primeiros germanismos pertencem a duas áreas lexicais, aparentemente, contraditórias: a dos assuntos domésticos e a das questões militares. Entre os numerosos exemplos apresentados selecionei alguns, não referidos por J.M. Piel, antes citado: SABÃO, VENDA, SOPA, BRASA, são exemplos da área dos “assuntos domésticos”. Da outra área: BOTIM, BRIDA, ESTRIBO, ELMO, GUERRA etc (ib.:100-101).
Interessantes no trabalho dessa autora são calques semânticos, decorrentes de interferência, devido à situação de bilingüismo: o germânico *GA-HLAIBA foi literalmente traduzido para o latim cum panio “amigo verdadeiro” e substitui a palavra latina sodales (pag. 101).
Outros germanismos foram introduzidos a partir da Gália, no século V, e se generalizaram pelas áreas conquistadas. São os germanismos de “segunda mão”, conforme Piel (id. ib.). Os exemplos de Piel não coincidem com os de Lleal. O primeiro arrola: BASTIR, ELMO, ESTOLA, GUERRA, GUARDAR, GUARNECER, JARDIM, RICO, SALA, TRÉGUA, VENDA etc e a segunda: FATO (‘roupa’), ESTACA, MOFO, GARBO.
Outros germanismos froam introduzidos no período hispanogodo (séculos VI a VIII) no latim hispânico. São exemplos de Coloma Lleal: AGASALHO, ARENGAR, ATAVIAR, TRISCAR, AIO etc. (note-se que a autora apresenta sempre o provável étimo germânico (cf. pag. 102).
Tanto Lapesa (ib.:119) como Lleal (ib.:101) ressaltam o único sufixo derivacional herdado dos germânicos: -ING > ENGO, como em AVOENGO, REALENGO, ABADENGO.
Parece consensual ser na onomástica (antroponímia e toponímia) que permaneceu mais forte a marca lingüística visigótica nas línguas românicas da Península. Lapesa focaliza esse tópico, no que se refere ao espanhol, às páginas 121-122 de sua Historia de la lengua espan)ola e J.M. Piel tem dois clássicos estudos sobre a antroponímia e outro sobre a toponímia germânica na Península Ibérica, ambos de 1960.
Buscarei sintetizar o estudo Antroponímia germánica na Península Ibérica (1989[1960]:129-147). Afirma o autor que uma parte considerável do onomástico pessoal (e secundariamente geográfico) antigo e moderno é de substância germânica. A partir do século XII, entram nessa área do léxico nomes latino-cristãos referentes a santos, relegando os germanismos. A razão que apresenta para a substância germânica na onomástica será a solidariedade hispanogoda-cristã, por causa da presença islâmica.
Quanto à forma lexical dos antropônimos, destaca que como no grego e nas línguas indo-européias, em geral, são formados de dois elementos do léxico comum e exemplifica com TEODO + RICO ‘povo’ + ‘poderoso’. Esse tipo de formação designa de bitemática; há contudo, os monotemáticos, que apresentam o segundo componente eliminado, como em TEODO + ILA (sufixo) > TEODA. Além desses hipocorísticos regulares, há aqueles resultantes de reduções mais ou menos violentas de um nome bitemático. Exemplifica com MENENDO, patronímico MENENDEZ, port. MENDO, proclítico MEM, aptronímico MENDES.
Classifica o autor essa onomástica a partir do que se pode chamar de “campos conceituais”, tais como:
a) mitos e cultos antigos: como GODE + REDUS, radical em GUTH ‘deus’.
b) povos e tribos: como DAN + ILA, de *DAN’S ‘danês’.
c) animais (cavalo, bisonte, urso, lobo, aves simbólicas): como EVE + NANDO, de *AIHOS ‘cavalo’.
d) nomes de armas: como BRANDE + RICO, de * BRAND’S ‘espada’.
e) nomes de guerra: como GUNDI + SALVO, de *GUNTHI ‘combate’.
f) vitória, paz, coragem, fama: como SEGE + FREDO, de *SIGIS ‘vitória’ e *FRITHUS ‘paz’.
Relaciona ainda adjetivos de qualidades físicas e morais, como: *AIRMAN’S ‘grande, forte’ em ERMENE-GILDO / ERMIGILDO e BAÍHT’S ‘brilhante, claro’, como em BERTO / BRETO. Também substantivos abstrados, como em FRADI-NANDO, de FRATHI ‘inteligência’. Ressalta a importante idéia de “senhorio”, “ senhor”, como em TEODE-RICUS, de REIKS, ‘que tem autoridade’. Concluindo com termos referente ao Direito, como WADI ‘penhor’, em GUADI-LA.
Afirma, por fim, que seu exame foi sumário e que ficam por estudar “bastantes outros que não tinham cabimento nas séries semânticas” (ib.:144) que estabeleceu e que, em síntese, apresentei acima. Por isso inclui, finalizando o estudo, “um catálogo resumido desses elementos” (ib.:144-145).
Quanto ao estudo Toponímia germánica na Península Ibérica (1989[1960]: 149-171), apresenta-se esta relacionada com freqüência aos antropônimos. Ressalta muitos topônimos formados do item lexical GODO, como GODOS, GOTINA, GODÃO etc. Chama a atenção para o fato de ocorrerrem no noroeste peninsular quatro termos designados por SUEVO, SUEBO, SUEGOS e SUEVE.
Sobre a sobrevivência de nomes comuns suevos e godos, afirma que são raros, mas destaca, como mais típico SAA’S, SÁ(S) do gót. SALA, talvez referente a PAÇO ou QUINTA.
Considera que a fonte essencial da toponímia germânica está relacionada aos nomes de “possessores”, que se destacam sobretudo na toponímia galego-asturiana. Quanto à forma, esses topônimos refletem o nome da pessoa na forma do genitivo –I, ou em –ANIS / -ONIS, como em BERMUDI, de BERMUDUS; do segundo caso, FAFILA, FAFILANIS, mod. FAFIÃES. Apesar de o autor não apresentar, incluo, por sua natureza simbólica para Portugal e mencionada por vários autores como Lapesa (1986:121-122): de WIMARA, WIMARANIS, mod. GUIMARÃES.
Por fim apresenta J. M. Piel um catálogo, que considera provisório, como nomes de possessores hispano-visigodos, limitando-se às formas modernas, seguidas de seu componente final. Como em:
a) –RICUS < REIKS (‘poderoso’, ‘rico’), como em ARDORIGO e suas variantes; BALDORIS e suas variantes e assim prossegue em ordem alfabética até a letra Z.
b) –ulfus < wulfs ‘lobo’, como em ADAULFA e suas variantes e, como –RICUS, prossegue até à letra V, VITSULFA.
c) –SINDUS < SINTHS (‘caminho’, ‘expedição militar’), como em ALDOSENDE e variantes e prossegue até a letra T, TOSENDE e variantes.
d) –MUNDUS < de *’munda’, ‘proteção’), como em ADEMONTE e suas variantes e prossegue até a letra T, TEAMONDE e variantes.
Os outros elementos formadores de topônimos que apresenta são: -ARIUS, do got. HARIJS ‘exército’; -REDUS < gót. *RETHS ‘conselho’. GILDUS < got. GILD ‘imposto’, ‘contribuição’; -MAR < gót. MARKS ‘cavalo’; HANDUS < *HANTHS ‘audaz’; -FREDIIS < gót. FRITHUS ‘paz’; -GUND < gót. *GUNTHI ‘luta’; -ALDUS < do tema gót. WALDON ‘governar’; - MUNDUS < gót. MÓTHS ‘coragem’. É claro que desses formadores referidos apresenta abundantes exemplos, com suas variantes e em ordem alfabética.
Conclui afirmando, sempre cauteloso, que as listas apresentadas não são completas, tendo eliminado formas duvidosas ou erradamente interpretadas como germanismos.
Biblioteca: Del Latín al Gallego: Evolución de los topónimos en Galicia
Simplemente genial. Muchas felicidades :)
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
Vaya por dios... yo soy gallego y llevo 17 años en Andalucía, y por mi pinta me siguen viendo como "uno del norte"... así que MUY IGUALES no somos, aunque de todo hay en todos sitios, hay cosas que se notan... por ejemplo que soy blancucho (aunque sea de pelo moreno) y no me pongo moreno ni a ostias... claro que tengo antepasados suecos, irlandeses y austríacos (supongo que de ahí viene la barba pelirroja y los ojos verdes). Aún así, el 90% de mi familia (incluyo unas 75 personas...) no pasa por andaluz ni de puta coña, a los hechos me remito.
Por cierto... en España hay más rubias que en Europa Central (de media) pero es cosa de los tintes...
PD: en Huelva hay muchas familias con pelirrojos y rubios, e incluso albinos, pero se debe a los alemanes y los ingleses que vinieron con las minas.
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
ASTURmaster, habla por ti, no cumplo ninguna de esas normas fenotípicas, blanquito como la leche, y eso que voy a la playa más que mucho... y lo siento, pero si, me identifican como "del norte", al igual que a mi amigo Jose, de Asturias... será que es marciano igual que yo. Obviamente de dos personas no nace una norma, pero de las tuyas tampoco, lo siento. Ah! y mido 1,86 (y no soy de los más altos de mi familia). La altura no es un factor determinante porque influye mucho la alimentación.
¿Sabias por cierto que en España el mayor porcentaje de ojos claros está en Andalucía? o eso dice Visionlab (tampoco creo que sea determinante).
Y sigues sin argumentar porqué el asturiano no es una lengua sino "un dialecto del castellano" (más de un lingüista estaría por los suelos descojonandose ante tal afirmación), obviamente, muy influenciado por el castellano, y muy deteriorado, pero eso no implica lo que es o ha sido. Con afirmaciones del tipo: "solo era decir "ye" y "pesetes" no me basta, la verdad, tambien en gallego mucha gente decía Dios y Calle, y no por eso hablaban castellano, ni porque un castellano-parlante diga "carallo" habla gallego... no confundas calamares con botijos.
PS: Baja el tono que no estamos en una pelea barriobajera.
Biblioteca: Historia de los visigodos en Hispania en el s. V (segunda parte).
Bueno a los Suevos modernos tampoco nos gustan los visigodos xD (paso de aclarar ná de la frase que ya tuvimos "abondo")
Quizás Hidacio no fuese obispo de Chaves, pero aún así, lo mas seguro es que viviese en la "esquinita noroeste" sino ando muy mal informado (que es posible). ¿Que se sabe al respecto?
Biblioteca: EROTISMO HOMOSEXUAL EN LOS TEXTOS MEDIEVALES (HASTA EL S. XII)
"Clavado" no es, si lo utilicé, y la parte del islam esta basada en ese artículo. Sin embargo, lo de que las costumbres del islam en Hispania eran más relajadas de lo "normal" en la época en los paises islámicos es algo probado. Y bueno, muchas cosas de las que dice el articulo son de Boswell, si quieres rebatirlo, adelante, pero ya dije repetidas veces que hay mucho de suposición, pero ha de tenerse en cuenta que en esa época ni existía el término "homosexual" ni tenía la misma consideración la "pluma" que la atracción física entre hombres (por otro lado tampoco hoy lo es).
Obviamente la opinion actual en el islam no es precisamente positiva... ¿y? yo no defiendo eso, sino que las "actitudes" sociales de la época parece que no eran tan dramáticas como "debieran" según la ortodoxia
Biblioteca: EROTISMO HOMOSEXUAL EN LOS TEXTOS MEDIEVALES (HASTA EL S. XII)
Por cierto... la direccion que facilitas, muy bien, entra dentro de la ortodoxia islámica, pero no contradice lo que yo he dicho (una cosa es lo que dice la religión y otra lo que sjhaga la sociedad) para muestras, en el catolicismo tenemos cientos.
Además relata lo que el corán dice del episodio de Sodoma y Gomorra, que es bien sabido que en realidad no alude (en el original hebreo) a los "homosexuales", sino que los pecados de ambas ciudades eran que ni “Sodoma y sus hijas no han hecho como hiciste tú y tus hijas” (Ezequiel 16:48); porque Israel no solo siguió (prostituyó) a los dioses ajenos si no que ella “desechó a su marido y a sus hijos” (Ezequiel 16:45).
La lista de pecados que se relata en Ezequiel 16:48-50 es bastante específica: Soberbia, saciedad de pan, abundancia de ociosidad, no fortalecer a los afligidos ni a los menesterosos, y abominación delante de Dios (idolatría).
Pero... ¿Que tiene que ver eso con los comportamientos reales de la gente?
Biblioteca: Historia de los visigodos en Hispania en el s. V (segunda parte).
no piques...
Biblioteca: ESPAÑA AUTONÓMICA = ESPAÑA FEDERAL
Según las mías, George W. Bush invadirá Irán el año que viene y moriremos víctimas de un invierno nuclear.
Ea...
Biblioteca: Los distintos nombres del "niño"
Pardal también es gorrión en gallego (algo de eso sale en la peli "La Lengua de las Mariposas", donde el niño prota es así llamado)
Biblioteca: ESPAÑA AUTONÓMICA = ESPAÑA FEDERAL
Siento decirte que según la RAE (supongo que algo cuenta en la definición de conceptos de la lengua castellana):
nación.
(Del lat. natĭo, -ōnis).
1. f. Conjunto de los habitantes de un país regido por el mismo gobierno.
2. f. Territorio de ese país.
3. f. Conjunto de personas de un mismo origen y que generalmente hablan un mismo idioma y tienen una tradición común.
4. f. coloq. p. us. nacimiento (ǁ acción y efecto de nacer). Ciego de nación.
5. m. Arg. p. us. Hombre natural de una nación, contrapuesto al natural de otra.
La acepción nº 4 es la misma que planteas en catalán. En el Gran Diccionari de la Llengua Catalana:
nació
[s. XIV; del ll. natio, -onis 'naixement; raça; nació', der. de natus, -a, -um, participi de nasci 'néixer']
f DR /POLÍT Comunitat d'individus als quals uns vincles determinats, però diversificables, bàsicament culturals i d'estructura econòmica, amb una història comuna, donen una fesomia pròpia, diferenciada i diferenciadora i una voluntat d'organització i projecció autònoma que, al límit, els porta a voler-se dotar d'institucions polítiques pròpies fins a constituir-se en estat.
La Viquipèdia (versión catalana de Wikipedia), las acepciones se amplían, de forma similar a la RAE:
Avui dia es pensa que per tal que un grup humà pugui ser considerat nacional cal que compleixi tres condicions bàsiques formades al llarg del temps:
- Que aquesta comunitat de persones habiti en un espai geogràfic concret i ben delimitat.
- Que hi tingui unes diferències o senyals d'identitat (com ara la llengua), algunes tradicions i lleis, algun element físic (una muntanya o un paisatge determinats, per exemple) que es puguin considerar emblemàtics, i fins i tot certes maneres de ser col.lectives marcades per una cultura comuna.
- Que hi hagi una consciència de grup, també anomenada consciència nacional, en el sentit de posseir de manera permanent el sentiment i la voluntat de pertànyer a un grup de persones, a una col.lectivitat concreta.
Es un concepto bastante similar tanto en catalán como en castellano... la política es otro tema
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
A ver "cariño" lo celta NO ES UNA RAZA... que es lo que tu atacas y argumentas. Argumentame cosas historico.culturales y discutiremos sobre ello, sobre supercherías y demostraciones deinopia, paso. Por cierto... lo de "Restos arqueologicos y un par de hidronimias" es una joya... tantos argumentos me descolocan XD
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
Por cierto, como veo que andas "interesado en la genética" los fenotipos no son nada en genética, lo que fundamenta y es la base de los estudios genéticos es la genotipia, sino a groso modo, ADN mitocondriales (vía materna) y los halotipos, en definitiva, rastros genéticos, no "color de iris" y "alturas"
PD: los celtas se definen como morenos, robustos y ojos castaños... lo de parecerse a los arios no se de donde coño sale
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
"cultura parecida a los Celtas; que para mi es de lo más normal al ocupar un habitat muy similar a los celtas"
...
¿Ahora vas a tratar de introducir elementos de evolucionismo paralelo? Lo tuyo si que es trasversalidad...
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
Reflexión: ¿Se llamaron así mismos "bárbaros" los pueblos básrbaros?
PD: Olvidemos los fenotipos... eso es la "expresión visible" del genotipo, que es lo realmente relevante.
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
Sustituyan "básrbaros" por bárbaros...
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
En la península había muchas tribus identificadas como celtas por los romanos, y no se llamaban "celtas" a si mismos, lo más parecido eran los "celtigos" creo, los demás se denominaban por el nombre de su tribu (Caporos, Supertamaricos, o lo que fuesen).
A lo mejor te sirve de algo hojear la "Carta etnológica dos povos pré-romanos da Península Ibérica (200 a.C.)" en formato PDF que ofrecen los nada sospechosos de "celtistas asturianos" de http://www.arqueotavira.com/
Paz
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
¿¿Nación romana?? de cultura romanizada, ergo romana, pues si... ¿nación? mejor ni entro. Como casi todo el occidente conocido en la época, Asturias fue romana, pero eso no borra lo anterior. Los romanos precisamente se caracterizaron por la incorporación y adopción de las culturas de los conquistados.
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
Uy... que va... Asturias es del Carrefour
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
¿Y cual es el "pensamiento politico predominante en celtiberia"?? lo digo porque no vaya a ser que me haya equivocado de partido político...
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
Pido que se escriban fanzines y se repartan por las calles con la frase:
"Aunque es de suponer que cuando se habla de naciones, nacionalismos y gloriosos pasados celtiberos lo unico que se puede encontrar es una pandilla de neonazis ansiosos de encontrar en sus genes los restos infectos de un gran linaje de guerreros".
Viva el pensamiento crítico moderado y respetuoso con todos...
Alguien debería de explicarte que para ser nacionalista no hay que ser "puro genéticamente"... es una opinion u opción política tan válida como el no-nacionalismo (y que por cierto, no tiene nada que ver con el nacionalismo español... como algunos creen o hacen ver).
En cuanto al noa ceptar el pensamiento crítico, hombre, yo lo acepto (como bien saben algunos ene-amigos que por aquí tengo), pero otra cosa es que considere lo tuyo "pensamiento", pues más bien me parece verborrea desvocada con tintes fascistoides a la par que victimistas en plan "nadie me quiere". Cuando los argumentos se basan en pseudo-opiniones fundamentadas en la levedad del ser... mal vamos.
PD: datos, datos, datos...
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
Me quedo con su frase «Una Constitución que ha abolido la pena de muerte y que no tiene posibilidad de fusilar a Ibarretxe es muy difícil que se mantenga», o esta otra «Lo de Ibarretxe es alta traición; lo de Maragall es alta traición; toda la Historia, desde Pericles, nos muestra que hubiera habido un juicio sumarísimo» (publicado también en La Nueva España...)
Para que comentarla ¿verdad?
Gustavo Bueno (años ha) se definía como marxista... pero eso cambió hace ya años. Partiendo de que en mi personalísima opinión, de que el materialismo filosófico es una supina estupidez (más que superada por otras corrientes filosóficas) plantea cosas como que, entre la monarquía o la república, ve en la monarquía el «último hilo de unión entre las distintas autonomías»...
Todo lo que dice parece política pura y tendenciosa disfrazada de reflexión filosófica: el rey es bueno, el vasco malo, España se desintegra por culta de los malos (la izquierda del PSOE)... ¿eso es filosofia? Escribir libros defendiendo la construcción de España como antagónica frente a Europa (será que somos aliens) tampoco me ayuda a leerlo con buenas "esperanzas" de sus reflexiones.
PD: eso digo yo... y Córdoba? no eran Hispanos? no eran nación?
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
ASTURmaster no sé quien ha hablado de independencia de Asturias de España, yo no. Otra cosa es muy distinta el definir o recuperar las tradiciones, la cultura, los elementos diferenciales propios de los Asturianos. En la diferencia NO está la disidencia, ¡no mezcles churras con osos pardos!
Por cierto, el que te sientas "como en casa" o agusto en un sitio en cualquier lado de la geografía mundial no implica dos cosas:
- Ni pertenencia
- Ni inexistencia de diferencias
Yo mismo vivo en Huelva, y muy a gusto, y no por ello Galicia y Huelva son "iguales", igual que me he sentido la mar de a gusto en Portugal, o en Londres o en Barcelona, y no por eso "todos somos un algo de lo mismo"
En cuanto a Don Gustavo Bueno, ya deje clara mi opinion a su respecto líneas arriba en otro post, pero no puedo sin quedar de comentar ese "la morriña es un fenómeno absolutamente artificial"... pues es curioso, porque es un común de muchas culturas, pero fuertemente presente en el "oeste" peninsular y por ejemplo, Irlanda. Obviamente no creo que sea un aspecto genético ni nada similar, sino un sentimiento de pertenencia propio de pueblos emigrantes tradicionalmente, con un fuerte amor por "el terruño" y que, además, está lleno de connotaciones socioculturales, y con muchos y diversos estudios psicosociales y antropológicos... Ya he comentado alguna vez, que incluso he llegado a oir (esto es una coña) que la radiación propia de las rocas graníticas del noroccidente peninsular crea una especie de "mono" y de ahí la morriña...
Exista o no, sea artificial o no, yo soy gallego y me considero una "victima" de la morriña, la tengo, la sufro y la disfruto, y, curiosamente, se magnifica cuando va a llover, y se me cura, convirtiendose en algo agradable, cuando llueve.
Y reitero: hablar de "asturianidad", defensa del idioma asturiano, cultura y etnografía asturiana, no es ser independentista, ni buscar una nación asturiana independiente, ni siquiera es "no ser" español, es perfectamente compatible. Es más, yo considero que disfruto de las aportaciones de dos culturas, la gallega y la andaluza-española, las diferencio perfectamente, sé que cosas me aporta cada una, y no dejo de ser gallego por decir esto, ni dejo de ser nacionalista (que no independentista) por decirlo.
Si tú consideras que defender lo "asturiano" es atacar a españa, y lo correcto es unificar, homogeneizar y negar la diferencia... "arrieritos somos". Eso es etnocidio
Biblioteca: LOS ÁMBITOS DE LA NACIÓN ASTURIANA
Por cierto, Gustavo Bueno ataca todo lo que suene a patria, nación o sentimientos nacionales no españoles (incluso europeos...) pero defiende a muerte el nacionalismo español más rancio... eso es demagogia y una contradicción. O todos son malos, o habrá de todo, pero no generalices...
Hay 964 comentarios.
página anterior 1 ... 3 4 5 6 7 ...20 página siguiente