Autor: candalin
miércoles, 21 de noviembre de 2007
Sección: Edad Media
Información publicada por: candalin
Mostrado 19.761 veces.


Ir a los comentarios

La desamortización de la comarca de Entrambasguas en tiempos de Felipe II

Breve referencia al proceso de desamortización ocurrido en el occidente asturiano, del modo en que los vecinos se desvincularon de los poderes feudales y las consecuencias sociológicas producidas









Aproximación al proceso desamortizador

En obras

 


No hay imágenes relacionadas.

Comentarios

Tijera Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés.
Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.


  1. #1 candalin 18 de mayo de 2007

    Traigo a colación el documento cuestionado rubricado bajo: Composicion et avenencia et donacion de las tierras de las sierras et concejos de Rivadeo et de las Reguera, en la edición contenida en el Cervantes Virtual (ReF. http://www.cervantesvirtual.com/servlet/SirveObras/12582743334505940765657/p0000001.htm) a fin de que cada uno saque sus propias conclusiones, sobre si el referido documento es o no una confirmación del de 4 de enero:

    Dum longevitas et longa per annorum recursus elapsa rerum gestarum series consueverunt abolere veritatem factorum, ordinem vetustate nimia consumere, sanum duxit et utile sensatorum providencia diu[tur]ne tradere memorie queque utilia dicta vel facta, litterarum apicibus assignata.
    Idcirco, Nos, episcopi, Martinus scilicet Ovetensis et ioannes lucensis, inter ovetensem ecclesiam et lucensem diu habita controversia, nec[non] pro studio et amore firmisimo utilitate utrobique provisa sequestra, pacem compositam studuimus stilo tradere fideli sub cirografi justitia litteris adnotatam.
    Convenientes itaqué Nos, duo pontifices, cum majoribus utriusque ecclesie apud salamanticam urbem, gloriosissimi imperatoris Domini adeffonsi in presentia, cui ad hoc tractandum erat amor summus et devotio, necnon a romana curia hoc ageudi data simul et injuncta permissio, presente iohanne primate toletano, pelagio electo iacobensi, necnon episcopis vicencio segobiensi, enego avilensi, Raymundo palentino, Petro seguntino, iohanne exomensi, victore burgensi, navarrone salmanticensi, stephano zamorensi, petro astoricensi, pelagio mindoniensi, martino auriensi, necnon abbatibus, et clericis et ecclesiastici ordinis religiosis innumeris personis adstantibus, presente etiam fere totius regni optimatum frequentia, negotium nostrum devotis mentibus, affectibus piis nulla interveniente perturbatione, et magna pace, in summa pace effectui mancipavimus pro modo et ordine infrascripto.
    Dedit siquidem piissimus imperator ovetensi ecclesie sua quecumque habebat inter duo flumina Naviam et Ovem, castellum scilicet Suaron cum omnibus regalibus et cum integra sua mandatione, etiamque inter alia duo flumina Naviam et Nalonem aliam mandationem, que vulgo Regarias nuncupatur, tali siquidem intentione et pactione ut iis permissis usque in finem seculi ovetensis ecclesia iure hereditario perfruatur, et lucensis ecclesia diocesim gallecie, de qua inter utrasque sedes dudum erat contentio, per terminos statutos, scilicet, neiram superiorem et inferiorem, val longa, flamosum, sarriam, proiainus, lemos, verosino, savinianos, paramos, asina, canba, deron et aviancos usque in mundi terminum irrefragabiliter potiatur. Nunc quoque post tale decretum imperator[is] et curie sue, post tantam ejus exhibitam benignitatem, post tantam ecclesiarum ambarum compositam et peractam utilitatem et pacem, ego, Martinus ovetensis episcopus, in communi capitulo ovetensis ecclesie cum archidiaconibus et canonicis omnibus et cum filiis ecclesie nobilibus, quibus facultas dedit adesse, renunciavi [firmavi] et adscripsi predictam diocesim per supra scriptos terminos lucensi ecclesie, repositis in manu et potestate iohannis lucensis episcopi et archidiaconorum suorum, pelagii videlicet et ruderici, firmamentis atque autoritatibus regalium testamentorum et privilegiorum romanorum, que erant in ipsa diocesi in ovetensi ecclesia, facto scripto, firmato verbo, adscripto pacto, veritate adstructa quod ovetensis ecclesia usque in finem seculi in inquietationem neque[in] repetitionem predicté diocesis contra lucensem ecclesiam [n]ullatenus insurgat; non verbo, non sugestione, non querimonia, non testamentis, non privilegiis nec aliqua inqui[e]tatione vel surreptione; ecclesia[que] lucensis utatur ipsa diocesi usque in finem seculi secure, remota omni infestatione.
    Similiter ex parte alia, post tale decretum imperatoris et curie sue, post tantam ejus exhibitam benignitatem, post tantam ecclesiarum ambarum compositam et paratam utilitatem et pacem, ego, iohannes lucensis episcopus, in communi capitulo lucensis ecclesie cum archidiaconibus et canonicis omnibus et cum filiis ecclesie nobilibus, quibus facultas dedit adesse, renunciavi, firmavi et adscripti per penna clamatoria, per monte rio ad pandum de ihain35, ad tendas de monte alto, ad archas de magistro usque ad tres fontes, et intra hos terminos ecclesiam de aspela, ovetensi ecclesie; repositis in manu et potestate martini ovetensis episcopi et archidiaconorum suorum iohannis et petri firmamentis atque autoritatibus regalium testamentorum et privilegiorum romanorum, que erant de ipsis ecclesiis in lucensi ecclesia, facto scripio, firmato verbo, adscripto pacto, veritate adstructa quod lucensis ecclesia usque in finem seculi in inquietationem neque in repetionem predicte diocesis contra ovetensem ecclesiam [n]ullatenus insurgat, non verbo, non sugestione, non querimonia, non testamentis, non privilegiis nec aliqua inquietatione [vel] subreptione; ecclesiaque ovetensis utatur ipsa diocesi usque in finem seculi secure, remota omni infestatione.
    Si quis igitur presentium vel futurorum, tam nos presentes episcopi, quam aliquis successorum nostrorum vel extraneorum, archiepiscopus, archidiaconus, etiam rex, comes, vicecomes, et secularis vel ecclesiastica persona, diaboli consilio armatus et antique malicie veneno compul[s]atus hanc factam pacem ac firmatam definitionem inter utrasque sedes frangere vel inquietare presumpserit, sit maledictus et excomunicatus usque in septimam generationem et cum datan et aviron, cum simone mago et nerone, et cum juda domini proditore et cum diabolo et angelis ejus luat penas in eterna dampnatione, et ex parte qui emiserit injuria contraventionis persolvat alie parti quod impugnaverit in dupplo insuper mille marcas argenti, et ad partem regis aliud tantum.
    Facta serie conventionis seu definitionis IIIIº Xº kalendas februarii era millesima centesima nonagesima secunda, regnante feliciter imperatore domino adefonso, qui et hanc dei justitiam effecit definitionem, cum coniuge sua imperatrice richa, et filiis suis regibus sancio et fernando, legione, toleto, baecia et almaria.
    Nos supradicti presules, martinus scilicet ovetensis et iohannes lucensis, hanc seriem definitionis, quam fieri jussimus et legere audivimus in utriusque ecclesie capitulo, manibus nostris roboravimus et signa injecimus.
    Ciprianus abbas et canonice prior confirmat.- Archidiaconus iohannes falco conF.- Archidiaconus gundisalvus conF.- Archidiaconus stephanus conF.- Archidiaconus petrus conF.- Archidiaconus johannes conF.- Archidiaconus petrus pardus conF.- Archidiaconus didacus conF.- Johannes primiclerus conF.- Martinus capellanus conF.- Johannes rosevus conF.- Magister iterius conF.- Et omnis canonicus ovetensis confirmat.- Abbas domnus petrus sancti vincentii cum omni suo conventu confirmat.
    Petrus glomaris48 et canonice prior confirmat.- Archidiaconus rodricus49 conF.- Archidiaconus pelagius conF.- Judex petrus archidiaconus50 conF.- Magister suarius archidiaconus51 —458→ conF.- Archidiaconus petrus conF.52.-Didacus primiclerus conF.- Michael thesaurarius conF.- Petrus cancellarius53 episcopi conF.- Capellanus fernandi54 conF.- Johannes melendes55 capellanus conF.- Et omnes canonici Lucensis [ecclesie]56 confirmant.
    Gundisalvus testis.- Didacus testis.- Pelagius testis57.
    Gutierrus sancii, qui et notuit
    .

    Que sentido tiene en un acta de conciliación entre los dos obispos que se venga a confirmar lo que ya se había dado catorce días antes. Me parece más que evidente, que la cosa no debía de estar tan clara, y que alguna pretensión tendría la diócesis lucense sobre aquellos territorios

    En la dirección arriba indicada del Cervantes Virtual se trata de la relación entre ambos documentos y se recoge la siguiente cita del padre Risco, en la que ya se deja ver el carácter de aquella donación, «se hizo escritura pública en 14 de Enero de dicho año (1154), y en ella dice el Emperador que estándole encargado el amor á las Iglesias de Dios y el zelo por su paz y concordia, hacia aquella escritura de donación y confirmación con el consejo del Arzobispo de Toledo Juan, Primado de toda España, y de casi todos los Obispos de su Imperio, y de los Condes y Príncipes, todos los cuales firmaron el instrumento con tal orden, que Sandoval con haber visto muchos privilegios, asegura no haberlo hallado semejante». Debo apuntar que todo esto lo dice el Emperador, no en la escritura de concordia entre los dos Obispos, sino en la de donación que hizo al de Oviedo.

  2. Hay 1 comentarios.
    1

Si te registras como usuario, podrás añadir comentarios a este artículo.

Volver arriba