Autor: ---
viernes, 06 de octubre de 2006
Sección: De los pueblos de Celtiberia
Información publicada por: ainé
Mostrado 67.919 veces.


Ir a los comentarios

---------------------------

-



















------------------------------------------------

-













Comentarios

Tijera Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés.
Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.


  1. #1 Lusitanoi 21 de mayo de 2006

    corredoura




    corredoura

    s. F.,
    lugar de passagem, mais ou menos largo;

    servidão;

    corredor;

    peça que está debaixo da mó dos moinhos;

    ant.,
    corrida;

    Alentejo,
    lugar nas feiras, destinado às cavalgaduras;

    Estremoz,
    caminho em declive que dá acesso à fornalha do forno de cozer as telhas e por onde se arrasta a lenha até à boca da fornalha.

  2. #2 Lusitanoi 21 de mayo de 2006

    vereda






    do Lat. vereda


    s. F.,
    caminho estreito;

    atalho;

    viela;

    senda;

  3. #3 giorgiodieffe 24 de mayo de 2006

    "Carrefour" en

    Tresor de la Langue Française

    http://atilF.atilF.fr/dendien/scripts/tlfiv5/advanced.exe?8;s=1420556805;

    Étymol. et Hist. 1. ca 1110 quarefoz « endroit où se croisent plusieurs chemins » (Gormont et Isambart, éd. Bayot, 629 : Au quarefoz de treis chemins); XIIIe s. carrefour (Ménestrel Reims, éd. N. de Wailly, 198 ds T.-L.); 1835 fig. le carrefour de la vie (BALZAC, Le Père Goriot, p. 123); 2. p. ext. 1663 « voie publique » (MOL., Éc. des femmes, I, 1 ds LITTRÉ : Et s'il faut que sur vous on ait la moindre prise, Gare qu'aux carrefours on ne vous tympanise); 1812, 29 août chansonniers de carrefour (JOUY, L'Hermite de la Chaussée d'Antin, t. 2, p. 291); 3. p. anal. « lieu de rencontre d'idées, de sentiments, de personnes, etc. » a) 1849 carrefour de l'âme (FLAUBERT, La Tentation de St Antoine, p. 352); b) 1921 carrefour d'espèce humaine supra. Du bas lat. quadrifurcus, littéralement « qui a quatre fourches » (ds FORC.) postérieurement substantivé au sens de « lieu où se croisent quatre chemins »; cF. carrouge issu du lat. class.


    "Fourche" en

    http://atilF.atilF.fr/dendien/scripts/tlfiv5/advanced.exe?8;s=1420556805;

    Fourche d'un chemin. Lieu où un chemin se divise en deux ou plusieurs voies :


    6. Le bois des Fourches porte ce nom peut-être simplement parce qu'il est à la fourche des routes, entre trois chemins : le grand chemin, celui qui en part pour monter à Fournols, et celui qui, coupant les deux autres, va des Escures au bourg de Saint-Amand.
    POURRAT, Gaspard, 1922, p. 231.
    P. anal. [En parlant d'un cours d'eau] À la hauteur de la fourche de l'Orne, comme un chevalier s'était attardé pour faire boire, tout à coup un grand bruit s'éleva de l'eau (PESQUIDOUX, Livre raison, 1925, p. 234).

    .

  4. #4 Amerginh 25 de mayo de 2006

    UfF... 30 años... que de tiempo... jijijiji...

    Yo no llego hasta tan "arcaicas" fechas, pero recuerdo un puente así en el pueblo de mi padre (un antiguo castro). Hoy reconstruido con hormigón. Eran dos grandes losas que coincidían con la anchura de los carros, y de una longitus de unos 3 metros, suficientes para cruzar todo el río. Se lo llevó una riada hará 15 años.

    PD: Feliz día del Orgullo Friki (hoy es el aniversario del estreno de la Guerra de las Galaxias)!!!!!

  5. #5 giorgiodieffe 25 de mayo de 2006

    Si,
    "Camba" da piernas...y no solo en català...en occitano (jamba), en frances (jambe) y en italiano (gamba).

    http://www.etimo.it/?term=gamba&find=Cerca
    http://www.celtiberia.net/articulo.asp?id=1998
    "Cambos" en galico fue un ajetivo que corresponde al italiano y espanol "curvo".
    En toponimia tiene derivados especialmente en hidronimia.
    Pero la raiz se encuentra un poco en todas las lenguas indoeuropeas.

    CAMINO:
    EX Drae viene del celtolat. cammīnus, voz de or. hisp.; cF. celtíbero camanon.

    la raiz es indoeuropea: CA/GA= ir

    http://www.etimo.it/?term=cammino&find=Cerca

  6. #6 giorgiodieffe 26 de mayo de 2006

    mira mira...plancha en sentido de puente....en piamontes hay "pianca" en el mismo sentido (mas como puente de madera), pero en los testos antiguos aparece como "pedanca"...mas logico que venga de un *planca/palanca

    tb hay en italiano "plancia" (que se lee "plancha")= puente de madera de las embarcaciones y en piamontes existe "plancia" (plancha) en sentido de trozo llano de madera.

    existe tb enn piamontes la palabra "palanchin" (que se lee "palanquin") que significa trozo de madera (su sinonimo piamontes es "tross", pr. trùs)

    en frances hay "planche"

    http://atilF.atilF.fr/dendien/scripts/tlfiv5/visusel.exe?28;s=568233585;r=3;nat=;sol=0;

    Étymol. et Hist.1. a) 1150 «passerelle, petit pont fait de planches» (Conte de Floire et Blancheflor, éd. J.-L. Leclanche, 1507); b) ) 1160-74 «pièce de bois plane, plus longue que large» (WACE, Rou, éd. A. J. Holden, III, 5226); ) 1794 faire la planche «flotter sur le dos» (DESFORGES, Le Sourd, 6 [Toubon] ds QUEM. DDL t.25); ) 1873 planche à dessin (A. et L. TOLHAUSEN, Dict. technol., Leipzig, p.627b); ) 1874 «personne maigre» (Lar. 19e); 1899 «femme maigre» (ZOLA, loc. cit.); c) ) 1541 «ce qui facilite une chose, sert d'exemple» (CALVIN, Institution, éd. J.-D. Benoit, IV, XIX, 17, p.484); ) 1822 planche de salut (MICHELET, Mémor., p.212); 2. 1293 «espace de terre cultivée, plus long que large, dans un jardin» (doc., Indre-et-Loire ds GDF.); 3. a) 1575 «estampe tirée sur une planche gravée» (PARÉ, OEuvres compl., Dédicace, éd. J.-F. Malgaigne, t.1, p.3); b) 1585 «plaque, feuille de métal poli, destinée à la gravure et à la reproduction par une impression» (CHOLIÈRES, Matinées, III ds OEuvres, éd. E. Tricotel et D. Jouaust, t.1, p.97); c) 1837 planche à billets (BALZAC, loc. cit.); 4. 1761 «le plancher de la scène, au théâtre» (CHEVRIER, Le Colporteur, p.103: monter sur les planches); 5. 1807 «lingot de laiton» (Al. BRONGNIART, loc. cit.); 6. 1872 «grand et long morceau de lard» (Journ. offic., loc. cit.); 7. a) 1878 «tableau noir» (d'apr. ESN.); b) 1929 «interrogation au tableau» (ibid.); 8. 1932 planche de bord (Lar. 20e); 9. 1933 plur. «skis» (L'Auto-Vélo, 14 déc. ds PETIOT). D'un b. lat. planca (IVes., PALLADIUS ds GAFF.), forme syncopée de *palanca (v. palanche), née peut-être sous l'infl. de planus «de surface plane, plat». Fréq. abs. littér.: 2237. Fréq. rel. littér.: XIXes.: a) 2063, b) 4382; XXes.: a) 4382, b) 2769. Bbg. Archit. 1972, p.56. BALL (R. V.). Nouv. dat. pour le vocab. de l'automob. Fr. mod. 1975, t.43, p.53. HOTIER Cirque 1973 [1972] p.120. QUEM. DDL t.10, 14.


    PARECE QUE SOMOS TODOS EUROPEOS

  7. #7 Corgo 19 de jun. 2006


    Ainé:
    Tengo que limitarme a unas notas al artículo. Me es imposible, por falta de tiempo y por falta de conocimientos específicos, entrar en detalles y discusiones, no sólo del artículo, sino de los muchos comentarios, tan desiguales como es habitual, que ha suscitado. Escribo sin tener a mano mis libros y apuntes. No entro en cuestión de "mansiones", paradas, etc.
    Además, recoger la toponimia de los caminos en Galicia, Península, áreas románicas, Europa… es labor inmensa, aunque hoy se cuente con nomenclátores, bases de datos y otras ayudas informáticas.
    1. Para CARR- (CARRIL; CARREIRA, etc.) frente a CORREDOIRA habría que señalar que CARRUS es céltico, es el galo PETORRITUM “de 4 ruedas”, y préstamo temprano al latín, que lo transmite a todas, creo, las lenguas románicas y lo presta a germánicas, etc. Lo latino, de igual base indoeuropea, es CURRUS y su sustitución por CARRUS es indicativo de la pericia celta (cF. también el CARPENTUM, carro que está en la base de la carpintería y el carpintero de las lenguas románicas). Para CARRO + caballo cF. que inglés HORSE es de igual raíz.
    Ojo a que hay un CAR(R)- “piedra” prelatino (CARRAL, CARRANZA…) que pudiera confundirse con los derivados del carro.
    2. CAMIÑO también es céltico CAMMINUS y préstamo a latín y con reflejo en toda el área románica. El lat. CAMINUS es ‘horno’ y nos queda en su derivado, galicismo, CHIMENEA.
    3. GAIO ¿Grafía y pronunciación? Un GAIO es el castellano ARRENDAJO, creo, y nunca es el GALO (cast. GALLO). El topónimo OS GAIOS puede estar en línea con OS CORVOS, O POMBO, OS RAPOSOS … (Hay un buen trabajo de Piel sobre zoónimos > topónimos). [GAIOSO < *GAUDIOSO, GAIOLA <*CANEOLA … son otra cosa].
    Creo que la bifurcación de caminos sería más bien GALLA, imagen tomada de los árboles y sus ramas (cF. GALLA, ESGALLAR y cF. cast. GAJO, DESGAJAR…).
    4. Repásese si en el grupo CORVAL no estará el cuervo.
    Para CORVACEIRAS me llama la atención que no encuentro **CORVACES, que debería ser la base, pero hay cierta frecuencia de –ACES (FUMACES, LUACES, BENTRACES…).
    5. De FREIXO no conozco otro significado y etimología que lat. FRAXINUS, cast. FRESNO.
    6. TORNOS pudiera ser (también) de la toponimia del agua y del riego que estudió Piel: cF. TORNA, etc.
    7. CURRIPA parece encajable con CURRO y su grupo. Sólo sé de una CORRIPA coruñesa y con –IPA de léxico común recuerdo cosas como CHIRIPA, GURIPA… que sugieren un valor expresivo para el sufijo en cuestión, con –P- < -PP- geminación típica de lo expresivo.
    8. A VIEIRO añádase VEREA, BREA, port. VEREIA, cast. VEREDA.
    Galo VEREDUS “caballo de posta”, lat. VEREDARIUS “correo”. Esto nos pone en caminos aptos para caballerías y servicio de posta. VEREDUS > al. PFERD.
    9. XEIRA < lat. DIARIA, “jornada” < *DIURNATA, it. GIORNO < DIURNUS.
    10. Añádase CORGA, CORGO, CÓRRAGO, con Plinio CORRUGUS “galería de mina” (y ARRUGIA, etc.) en cabeza.
    11. Añádase RÚA < lat. VIA RUGA, que no sé si será galicismo, fecha medieval, en su difusión hispánica.
    12. Añádanse ESTRADA < lat. STRATA y CALZADA < lat. CALCEATA, con pavimento.
    13. Añádase CALLE(S), lat. CALLIS, pista de ganados. Parece que no relacionable con CALLAO, CALLO, etc.

  8. #8 Amerginh 20 de jun. 2006

    ¿Y no vendrá de esta acepción (2) de "freixa"?

    Freixa s. F. (1) Cascata que faz um rio ao precipitar-se desde umas rochas. (2) Terreno perigoso, escarpado e pendente. (3) Arbusto pequeno de folhas compostas, com cinco ou sete folíolos, estreitos e com as beiras dentadas. Floresce na primavera. N. C. Fraxinus angustifolius. Sinóns. Abanqueiro, cadoiro, fervença, freita.

  9. Hay 8 comentarios.
    1

Si te registras como usuario, podrás añadir comentarios a este artículo.

Volver arriba