Autor: Olarticoechea
viernes, 03 de junio de 2005
Sección: Exposiciones temporales
Información publicada por: Olarticoechea
Mostrado 74.443 veces.


Ir a los comentarios

El Cid, el heroe que nunca existió.

-

NOTA: En este articulo se denomina reino de Galicia al reino cristiano del noroeste antiguamente conocido como Astur-Leonés, de acuerdo con las nuevas investigaciones.
------

¿Quién fue el Cid campeador? Según la historia oficial era un héroe de la Reconquista que encarnaba las virtudes de Castilla, pero un análisis detallado de su periodo histórico lo convierte en un simple instrumento ideológico fabricado a posteriori.

Para ello tenemos que conocer los orígenes de Castilla como reino independiente:

En el año 1157 se va a producir un hecho de gran trascendencia para los reinos cristianos peninsulares y para la historia posterior de España, Alfonso VII rey de Galicia muere y su reino es repartido entre sus herederos. A Sancho le corresponde la parte oriental de dicho reino que incluía Castilla, el antiguo reino moro de Toledo y otros territorios, mientras que Fernando (Fernando II) hereda toda la parte occidental del reino (Galicia, León, Extremadura y Asturias).

Pues bien, es en este preciso momento histórico –y no antes- cuando Castilla de la mano de Sancho inicia su historia como reino independiente y poderoso. Al antiguo condado de Castilla (que había sido semi-independiente en tiempos de Fernán González en 930 [1]) se le suman los extensos territorios de Toledo y una importante posición estratégica en el centro de la Península . Estas condiciones le llevarían pocos años después a convertirse en el reino hegemónico de la España cristiana.

Uno de los principales problemas de esta Castilla incipiente y poderosa para imponerse
a los demás reinos cristianos era su falta de legitimidad e historia en el proceso de la Reconquista, mientras que Navarra, Aragón y Galicia llevaban siglos de existencia como entidades independientes, Castilla solo tenía unos pocos años de independencia y protagonismo.
Claro que este problema se solucionó rápidamente, ya que en fechas siempre posteriores a 1157 comenzaron a escribirse en Castilla crónicas que rompían con toda la tradición de los reinos cristianos. Estos documentos eran –y son- de una credibilidad muy dudosa pero le proporcionaron a la historia de Castilla la legitimidad necesaria de 2 formas:

1º Crearon una supuesta dinastía castellano-navarra de la que descendería Sancho y que enlazaría con los tiempos de Fernán González. De esta manera la monarquía castellana tendría “continuidad” desde 930.

2º Se inventó una figura mítica “El Cid campeador” que en realidad fue un instrumento con el que los cronistas intentaron arreglar la historia anterior a 1157 desde una visión castellanista, para ello convirtieron a Rodrigo Díaz de Vivar (antiguo noble ya fallecido) en un héroe legendario. Este mito fue creado para dos fines: justificar y dar veracidad a la dinastía castellano-navarra y atribuirle a Castilla meritos en la Reconquista en momentos decisivos para la posterior historia peninsular.

Los documentos que introdujeron en la historia peninsular estas invenciones fueron:

-Liber regnum (1196-1209)
-Crónica latina de los reyes de Castilla (1236)
-Poema de Fernán González (1250)

Decir que los reyes de Castilla son descendientes de una “dinastía castellano-navarra” no es una afirmación inocente, porque si hacemos caso a está mentira histórica, cuando la reina Sancha de Galicia (1013-1067) se casa con Fernando hijo de Sancho III de Navarra en realidad se estaría casando con un castellano y pasaría a reinar en Galicia como Fernando I de Castilla. De esta manera todos los reyes desde Fernando I a Alfonso VII serían castellanos.

Pero en la realidad nunca existió esta dinastía castellano-navarra, en las crónicas anteriores a 1157 como la crónica Silense (1115) esta genealogía está desmentida.
Además cuando Fernando se casó con Sancha , fue Sancha la reina y continuadora de la dinastía de Galicia, Fernando solo fue rey consorte, y esto se demuestra con cualquier documento de la época de los que hay cientos.

Curiosamente la historia oficial de España sigue manteniendo está versión manipulada de la historia, y usted que está leyendo estás líneas puede coger su enciclopedia buscar Fernando I y leer como es denominado rey de Castilla ¿?.

Y de rebote crear una dinastía castellano-navarra le permite a los antiguos cronistas castellanos decir que Fernando I era descendiente del conde Fernán González , ya que este también estuvo relacionado de alguna manera con Navarra.


La invención del Cid Campeador como un instrumento para justificar la dinastía castellano-navarra.

Que todos los reyes de Galicia fuesen castellanos desde Fernando I es algo insostenible a tenor de los acontecimientos históricos y es aquí donde la historiografía castellana (y luego la española) introduce la invención del Cid para crear una historia más favorable hacía sus intereses.

Así cuando la mujer de Fernando I llamada Sancha muere, sus hijos luchan por el trono; Alfonso desde Galicia – León[2] y un tal Sancho desde Castilla, la victoria corresponde a Alfonso (el futuro Alfonso VI) y esto por si solo acabaría con una dinastía castellana ininterrumpida desde Fernán González , es en este momento clave cuando aparece la figura mítica del Cid para arreglar las cosas: ni más ni menos que coge a Alfonso VI y le obliga jurar en Santa Gadea que será buen rey de los castellanos y que no tuvo culpa en el asesinato de Sancho.

Obviamente es difícil de imaginar como un noble castellano es capaz de “obligar” a hacer juramento a un monarca tan poderoso como Alfonso VI, este argumento más propio de una novela de aventuras se cae por su propio peso al comprobar como en aquellos tiempos Castilla no dejaba de ser un pequeño territorio entre Galicia y Navarra, ya que aún no se habían producido los avances en la Reconquista que alargarían el territorio castellano.

Otra mentira histórica es el asesinato del pretendiente castellano al trono (Sancho) a costa de Vellido Dolfos, la realidad es que la “gloriosa historia” de Castilla no se podía permitir una derrota ante los gallegos y se inventó la figura de Vellido como un traidor que asesina por la espalda. En contraste los castellanos aportarían la noble figura del Cid que se encargaría de hacer justicia sobre Vellido Dolfos. Sobra decir que la figura de Vellido Dolfos es inventada -como todas las hazañas del Cid- ya que no hay ninguna referencia que justifique la existencia de este personaje.

Aún así la supuesta historia de Castilla como reino poderoso desde Fernando I sigue sin ser creíble, ya que Alfonso I “el Batallador” de Aragón le arrebató por las armas a Alfonso VI o a su hija la parte oriental del reino (osea la zona de Castilla) y esto volvería a echar por tierra la idea de una dinastía continuada de reyes castellanos, ya que hubo periodos en que ni gobernaban en Castilla. Pero no hay problema la historia oficial siempre lo atribuirá a presuntos problemas dinásticos justificados desde Fernando I.


La invención del Cid Campeador como un instrumento para atribuirle a Castilla logros importantes en la Reconquista:

Como vimos Alfonso VI difícilmente pudo ser rey de Castilla, sino que lo era de una Galicia que incluía el pequeño condado castellano. Pues bien a este rey le correspondió un papel clave en la Reconquista ya que durante su mandato se conquistó la mayoría de los territorios que un siglo más tarde harían grande a Castilla, como el caso del reino de Toledo (en 1085) y también la Rioja.

Su poder era tal que el reino que le dejó a Alfonso VII (su nieto) era descrito de esta manera: “los tres imperios de la cristiandad: el bizantino, el germánico y el de Galicia” según consta en los annales Cambriae.

Y hay que aclarar que estas fuentes cuando se refieren a Galicia como reino hegemónico en la Península no lo hacen porque se conociese la zona del NO como Gallaecia según la antigua denominación romana, ya que el reino de Alfonso VII sobrepasaba con creces el noroeste y se extendía por zonas como Toledo, a lo largo de casi la mitad del territorio peninsular.

Además la lengua que hablaba Alfonso VI era el gallego como se recoge en esta crónica de la época, cuando se lamenta de la perdida de su heredero en la batalla de Uclés:

“Ay meu fillo! ay meu fillo! ¡Alegria do meu coraçon e lume dos meus ollos, solaz da mia velheze! Ay meu espello, en que me soía ver, e con que tomaba gran prazer! Ay meu herdeiro mor! Cavaleiros, u me lo leixastes? Dade-me meu fillo, condes!”.

Pues bien es evidente como el glorioso reino castellano del siglo XIII en adelante no podía tolerar como su territorio no era fruto de las gestas castellanas en la Reconquista sino de los esfuerzos de un rey gallego, esto desmontaría todos los tópicos posteriores del castellano como pueblo elegido y victorioso. Es más su extensión territorial fue fruto de herencias e intrigas al morir Alfonso VII. Pero aquí como siempre los cronistas castellanos vuelven a introducir al Cid en la historia para reconducirla.
Y es que la imagen del Cid que nos legó la historiografía española y castellana es la de un espléndido guerrero que destacó en la guerras contra los almorávides. Esta mitificación de la figura del Cid como militar excepcional tiene la intención de ocultar las victorias de Alfonso VI sobre los mismos almorávides, estas victorias rompieron el equilibrio entre fuerzas cristianas e islámicas y fueron decisivas para el triunfo posterior del cristianismo en la Península.

Además es una contradicción presentar al Cid como “un castigo” para los almorávides cuando la misma historia oficial nos dice que varias veces pacto Rodrigo Díaz de Vivar con ellos cuando estaba enfadado con Alfonso VI. Claro que siempre se explicaran diciendo: “el problema era que el Cid y Alfonso VI se enfadaron porque Alfonso estaba celoso de la valentía del Cid y entonces el noble castellano se unió a los almorávides –momentáneamente claro- pero siempre mantuvo fidelidad al rey”
En fin puro surrealismo.

Aún así no será la única contradicción que se observa en las supuestas gestas del Cid, porqué crear un mito a posteriori es problemático: si los cronistas tuvieron que hacerle ganar batallas después de muerto, también nos lo presentaron como consejero de Fernando I durante la toma de Coimbra, resultando que en esa fecha (1064) el Cid tenía como mucho 21 años y Fernando I 49. También es bastante dudoso como pudo llegar a tan alto cargo cuando en esas fechas solo podía añadir a su “curriculum” el hecho de intentar frenar la reconquista del reino cristiano de Aragón en Graus (1063) durante uno de los periodos en los que colaboro con los árabes.
.
Conclusión: El reino de Castilla no es tan antiguo como dice la versión oficial de la historia y por lo tanto no tuvo importancia en muchos momentos clave de la Reconquista. Además fue el resultado de una división testamentaria de Alfonso VII (Coronado rey de Galicia en 1111) y su territorio fue reconquistado en gran medida por reyes que eran de Galicia y hablaban gallego como Alfonso VI, como consecuencia de todo esto la historia de Castilla tuvo que ser engrandecida artificialmente con supuestas dinastías y mitos inventados como el Cid campeador que son difícilmente creíbles y responden a objetivos políticos a posteriori.

Resulta curioso comprobar como todos los mitos que intenta derribar la historiografía española son del tipo “los celtas en Galicia” o el “Monte Medulio”, cuando los propios historiadores españoles tienen su casa por barrer.

C.D.F.O. E C. 2004

[1] Aunque la historia oficial diga que Fernán González dirigió un condado independiente de Castilla en 930, en realidad era semi-independiente porque era vasallo del rey de Galicia.

[2]A la muerte de Sancha (1067) su reino se dividió en: León para Alfonso, Castilla para Sancho y Galicia para Garcia, resultando que el reino de García para Galicia era testimonial ya que Garcia “no estaba capacitado” y los gallegos tomaron partido por el futuro Alfonso VI según documentos de la época.

Bibliografia:

-“El término Gallaecia a lo largo de la historia”. Olarticoechea publicado en Celtiberia.net.
-A Memoria da Nación. C.Nogueira. Ed. Xerais.
-Los datos de cualquier enciclopedia y dos dedos de frente.

(C) Olarticoechea

-


No hay imágenes relacionadas.

Comentarios

Tijera Pulsa este icono si opinas que la información está fuera de lugar, no tiene rigor o es de nulo interés.
Tu único clic no la borarrá, pero contribuirá a que la sabiduría del grupo pueda funcionar correctamente.


  1. #1 diviciaco 29 de ene. 2004

    A ver aquí están esos annales cambriae ¿donde pone eso de gallaecia?
    447 an. Dies tenebrosa sicut nox.†
    an. an. an. an. an. an. an. an.
    453 an. Pasca commutatur super diem dominicum cum papa Leone episcopo Romae.
    454 an.X Brigida sancta nascitur.
    an. an.
    457 an. Sanctus Patricus ad Dominium migrator.
    an. an. an. an. an. an. an.XX an. an. an.
    458 an. S. Dewi nascitur anno tricesimo discessum Patricii de Menevia.†
    468 an. Quies Benigni episcopi.
    an. an. an. an. an. an.XXX an. an. an. an. an. an. an. an. an. an.XL an. an. an. an. an. an. an. an. an.L an. an. an. an. an. an.
    501 an. Episcopus Ebur pausat in Christo anno CCCL aetatis suae.
    an. an. an.LX an. an. an. an. an. an. an. an. an. an. an.LXX an.
    516 an. Bellum Badonis, in quo Arthur portavit crucem Domini nostri Jhesu Christi tribus diebus et tribus noctibus in humeros suos et Brittones victores fuerunt.
    an. an. an. an.
    521 an. Sanctus Columcille nascitur.
    Quies sanctae Brigidae.
    an. an. an.LXXX an. an. an. an. an. an. an. an. an. an.XC an. an.
    537 an. Gueith camlann in qua Arthur et Medraut corruerunt, et mortalitas in Brittannia et in Hibernia fuit.
    an. an. an. an. an.
    544 an. C Dormitatio Ciarani.
    an. an
    547 an. Mortalitas magna in qua pausat Mailcun rex Genedotae.†Unde dicitur, "Hir hun Wailgun en llis Ros". Tunc fuit wallwelen. †
    an. an. an. an. an. an. an.CX an. an. an
    558 an. Gabran filius Dungart moritur.
    an. an. an.
    562 an. Columcille in Brittannia exiit.
    565 an. Navigatio Gildae in Hybernia.†
    569 an. Synodus Victoriae apud Brittones congragatur†
    570 an. Gildas †Britonus sapientissmus† obiit.
    an. an
    573 an. Bellum Armterid †inter filios Elifer et Guendoleu filium Keidiau; in quo bello Guendoleu cecidit; Merlinus insanus effectus est.†
    574 an. CXXX Brendan Byror dormitatio.
    an. an. an. an. an
    580 an. Guurci et Peretur [filii Elifer] moritur.
    an. an. an. an.
    584 an. CXL Bellum contra Euboniam et depositio Danielis Bancorum.
    an. an. an. an.
    589 Conversio Constantini ad Dominum.
    an. an. an. an. an.CL
    594 an. Edilbertus in Anglia rexit.†
    595 an. Columcille moritur.
    Dunaut [filius Pabo] rex moritur.
    Augustinus Mellitus Anglos ad Christum convertit.
    an. an. an. an. an.
    601 an. Sinodus Urbis Legion.
    David episcopus Moni Judaeorum.
    an. an. an.CLX an.
    606 an. Depositio Cinauc episcopi.
    607 an. Aidan map Gabran moritur.
    an. an. an. an. an
    612 an. Conthigirni obitus et Dibric episcopi
    613 an. Gueith Cair Legion, et ibi cecidit Selim filii Cinan.
    Et Jacob filii Beli dormitatio.
    an.CLXX an.
    616 an. Ceretic obiit.
    617 an. Etguin incipit regnare.
    an. an. an. an. an. an
    624 an. CLXXX Sol obscuratus est.
    an.
    626 an. Etguin baptizatus est, et Run filius Urbgen baptizavit eum.
    627 an. Belin moritur.
    an.
    629 an. Obsessio Catguollaun regis in insula Glannauc
    630 an. Guidgar venit et non redit.
    Kalendis januariis Gueith Meicen; et ibi interfectus est Etguin cum duobus filiis; Catguollaun autem victor fuit.
    631 an. Bellum Cantscaul in quo Catguollaun corruit.
    632 an. Strages Sabrinae et jugulatio Iudris.
    an. an.CXC an. an. an. an. an. an. an. an. an.
    644 an. CC Bellum Cocboy in quo Oswald rex Nordorum et Eoba rex Merciorum corruerunt.
    645 an. Percussio Demeticae regionis, quando coenobium David incensum est.
    an. an. an. an.
    649 an. Guentis strages.†
    650 an. Ortus stellae.
    an. an. an.CCX an.
    656 an. Strages Gaii campi.
    657 an. Pantha occisio.
    658 an. Osguid venit et praedam duxit.
    an. an.
    661 an. Commene fota.
    662 an. Brocmail †Escithrauc† moritur.
    an. CCXX
    665 an. Primum Pasca apud Saxones celebratur.
    Bellum Badonis secundo.
    Morcant moritur.
    an. an. an.
    669 an. Osguid rex Saxonum moritur.
    an. an. an. an. an. an.CCXXX an.
    676 an. Stella mirae magnitudinis visa est per totum mundum lucens.
    an. an. an. an. an.
    682 an. Mortalitas magna fuit in Brittania, in qua Catgualart filius Catguolaun obiit.
    683 an. Mortalitas †fuit† in Hibernia.
    684 an. CCXL Terrae motus in Eubonia factus est magnus.
    an. an. an. an.
    689 an. Pluvia sanguinea facta est in Brittannia, et †in Hybernia† lac et butirum versa sunt in sanguinem.
    an. an. an. an. an.CCL an. an. an. an. an. an. an. an. an. an.
    704 an.CCLX Alchfrit rex Saxonum obiit.
    Dormiatio Adomnan.
    an. an. an. an. an. an. an. an. an.
    714 an. CCLXX Nox lucida fuit sicut dies.
    PiPinus major, rex Francorum, obiit in Christo.
    an. an
    717 an. Osbrit rex Saxonum moritur
    718 an. Consecratio Michaelis archangeli †in monte Gargano† ecclesiae.
    an. an.
    721 Aestas torrida.
    722 an. Beli filius Elfin moritur. Et bellum Hehil apud Cornuenses, Gueith Gartmailauc, Cat Pencon, apud dexterales Brittones, et Brittones victores fuerunt in istis tribus bellis.
    an. an.CCLXXX an. an. an.
    728 an. Bellum montis Carno.
    an. an. an. an. an. an. an.CCXC
    735 Beda presbiter dormit.
    736 Ougen rex Pictorum obiit.
    an. an. an. an. an. an. an. an.CCC an. an. an. an. an.
    750 an. Bellum inter Pictos et Brittones, id est Gueith Mocetauc. Et rex eorum Talgarn a Brittonibus occiditur.
    Teudubr filius Beli moritur.
    an. an. an.
    754 an. CCX Rotri, rex Brittonum, moritur.
    an. an.
    757 an. Ethwald rex Saxonum moritur.
    an. an
    760 an. Bellum inter Brittones et Saxones, id est Gueith Hirford et Dunnagual filius Teudubr moritur.
    an. an. an. an.CCCXX an. an. an.
    768 an. Pasca commutatur apud Brittones †super dominicam diem† emmendante Elbodugo homine Dei.
    an. an. an. an. an. an.CCCXXX
    775 an. Fernmail filius Judhail moitur
    776 an. Cenioyd rex Pictorum obiit.
    777 an. Cudberth abbas moritur.
    778 an. Vastatio Brittonum dexteralium apud Offa.
    an. an. an. an. an.
    784 an. CCCXL Vastatio Brittonum cum Offa in aestate.
    an. an. an. an. an. an. an. an. an. an. an.CCCL
    796 an. †Vastatio Reinuch ab Offa† Primus adventus gentilium apud dexterales ad Hiberniam.
    797 an. Offa rex Merciorum et Morgetiud rex Demetorum morte moriuntur, et bellum Rudglann.
    an.
    798 an. Caratauc rex Guenedotae apud Saxones jugulatur.
    an. an. an. an. an. an.CCCLX an. an.
    807 an. Arthgen rex Cereticjaun moritur. †Eclipsis solis.†
    808 an. Regin rex Demetorum et Catell †rex† Povis moriuntur.
    809 an. Elbodug archiepiscopus Guenedotae regione migravit ad Dominum.
    810 an. †Luna obscuratur.† Combustio Miniu. †Mortalitas pecorum in Brittannia.†
    811 an. Eugein filius Margetiud moritur.
    812 an. Decantorum arx ictu fulminis comburit.
    813 an.Bellum inter Higuel †et Kinan. Howel† victor fuit
    814 an. CCCLXX Tonitruum magnum fuit et incendia multa fecit.
    Trifun filius Regin moritur.
    Et Griphuid filius Cincen dolosa dispensatione a fratre suo Elized post intervallum duorum mensium interficitur.
    Higuel de Monia insula triumphavit et Cinan de ea expulit cum contritione magna exercitus sui.
    an.
    816 an. Higuel de Monia expulsus est ††a Kenan.††
    Cinan rex moritur.
    †Saxones montes Ereri et regum Roweynauc invaserunt†.
    817 an. Gueith Lannmaes.
    an. an. an. an.
    818 an. †Ceniul regiones Demetorum vastavit.†‡
    822 an. Arecem Deccantorum a Saxonibus destruitur et regionem Poyis in sua potestate traxerunt.
    an. an. CCCLXXX
    825 an Higuel moritur.
    an. an. an. an. an.
    831 an. †Eclipsis lunae.† Laudent moritur et Saturnbiu Hail Miniu moritur.
    an. an. an.CCCXC an. an. an. an. an.
    840 an. Nobis episcopus in Miniu regnavit.
    an.
    842 an. Iudguollaun moritur.
    an.
    844 an. CCCC Mermin moritur. Gueith Cetill.
    an. an. an.
    848 an. Gueit Finnant. Judhail rex Guent a viris Broceniauc occisus est.
    849 an. Mouric occisus est a Saxonibus.
    850 an. Cinnen a gentilibus jugulatur.
    an. an.
    853 an. Mon †est† vastata a gentilibus nigris.
    854 an. CCCCX Cinnen rex Povis in Roma obiit.
    an.
    856 an. Cenioyth rex Pictorum moritur. Et Jonathan princeps Opergelei moritur.
    an. an. an. an. an.
    860 an. Catgueithen expulsus est.
    an.
    864 an. CCCCXX Duta vastavit Gliuisigng.
    865 an. Cian Nant Nimer obiit.
    866 an. Urbs Ebrauc vastata est, id est Cat Dub Gint.
    an. an
    869 an. Cat Brin Onnen.
    870 an. Arx Alt Clut a gentilibus fracta est.
    871 an. Guoccaun mersus est, rex Cereticiaum.
    an.
    873 an. Nobis †episcopus† et Mouric moriuntur. Gueith Bannguolou.
    an. CCCCXX
    874 an. †Llunwerth episcopus consecratur.†
    875 an. Dungarth rex Cerniu, †id est Cornubiae,† mersus est.
    876 an. Gueith Diu Sul in Mon.
    877 an. Rotri et filius ejus Guriat a Saxoonibus jugulatur.
    878 an. Aed map Neill moritur.
    an.
    880 an. Gueit Conguoy. Digal Rotri a Deo. †Gueit Conani.†
    an.
    882 an. Catguethin obiit.
    an. an. CCCXL
    885 an. Higuel in Roma defunctus est.
    887 an. Cerball defunctus est.
    889 an. †Subin Scottorum sapientissimus obiit.†
    892 an. Himeyd moritur.
    894 an. CCCCL Anaraut cum Anglis venit vastare Cereticiaun et Strati Tiui.
    895 an. Nordmani venerunt et vastaverunt Loycr et Bricheniauc et Guent et Guinnliguiauc.
    an. an. an. an.
    896 an. †Panis in Hibernia defecit. Vermes de aere ceciderunt talpae smiles cum duobus dentibus qui totam comederunt; qui ejecti sunt jejunio et oratione.†
    898 an. †Elstan rex Saxonum obiit.†
    900 an. Albrit rex Giuoys moritur.
    an
    902 an. Igmunt in insula Mon venit tenuit Maes Osmeliaun
    903 an. †Merwyn filius Rodri obiit et† Loumarch filius Himeid moritur.
    904 an. CCCCLX Rostri †filius Heweid† decollatus est in Arguistli.
    an
    906 an. Gueith Dinmeir et Miniu fracta est.
    907 an. Guorchiguil †episcopus† moritur et Cormuc rex.
    908 an. Asser †episcopus† defunctus est.
    909 an. Catell †filius Rodri† rex moritur.
    an. an. an.
    913 an. Otter venit †in Britanniam.†
    an. CCCCLX
    915 an. Anaraut rex †Britonum† moritur.
    an
    917 an. Aelfled regina obiit.
    an.
    919 an. Clitauc rex occisus est.
    an.
    921 an. Gueith Dinas Neguid.
    an. an. an.CCCCLXXX an. an. an.
    928 an. Higuel rex perrexit ad Romam. †Helena obiit.†
    an. an. an. an. an. an.CCCCXC an. an. an.
    935 an. †Grifinus filius Oweyn obiit.†
    938 an. Bellum Brune.
    939 an. Himeid filius Clitauc et Mouric moritur..
    941 an. Aedelstan †rex Saxonum† moritur.
    an.
    942 an. Abloye rex moritur.
    943 an. Catel filius Artmail veneno moritur.
    Et Iudgual †filius Rodri† et filius ejus Elized a saxonibus occiduntur.
    944 an. D Lunberth episcopus in Miniu obiit.
    an
    945 an. †Morleis episcopus obiit.†
    946 an. Cincenn filius Elized veneno periit.
    Et Eneuris episcopus Miniu obiit.
    Et Strat Clut vastata est a Saxonibus.
    947 an. Eadmund rex Saxonum jugulatus est.
    an. an.
    950 an. Higuel rex Brittonum †scilicet Bonus† obiit.
    951 an. Et Catguocaun filius Ovein a Saxonibus jugulatur.
    Et bellum Carno †inter filios Hoeli et filios Idwal.†
    an. an.
    952 an. †Iago et Idwal filii Idwal vastaverunt Dewe.†
    954 an. DX Rotri, filius Higuel, moritor.
    an. an. an. an. an. an. an. an. an. an.DXX an. an. an. an. an. an. an. an. an. an.DXXX an. an. an.

  2. #2 kaerkes 29 de ene. 2004

    A mi la verdad es que me parece muy bien que Olarti o cualquier otra persona de otra versión (documentada o no de hechos históricos). Si hay una parte de estudiosos de la historia que aseguran una o tal cosa y dan sus preubas y discuten me parece perfecto. Lo que ya no me parece perfecto es que una parte de la argumentación (parte bastante importante) se utilice para herir sensibilidades. EL pueblo gallego de ahora tiene razones sobradas para sentir su orgullo nacional; pero que una parte de esto se sustente sobre el ataque deliberado a otras sensibilidades nacionales me parece incorrecto. De ahí que se levanten tantas ampollas sobre por ejemplo el Cid, que la verdad me importa tres pePinos si existiera o no.

    Pido por favor respeto a todos...que estoy muy sensible.jejejjej

  3. #3 Medraina 29 de ene. 2004

    Pues a mi si k me molesta k se ponga en duda la existencia del Cid (..... es k soy muy sensible) ha sido mi heroe.... el prototipo de caballero castellano, fiel y leal a su rey como perro pulgoso, a pesar, aun de las patadas que este le proPinaba.
    Y aunque se haya ensalzado, vitoreado y engrandecido su figura... queda la historia y los hechos reales y demostrables.

    Por Dios¡ k me vais ha hacer llorar¡¡¡¡¡¡

    Fdo.: Doña Urraca ¡Reyna de Castilla y Leon¡

  4. #4 mynydd 30 de ene. 2004

    Hola a todos. He estado leyendo con gran interés muchos de los artículos vertidos en este forum, que en general considero excelente.

    Me ha sorprendido que se permita la inclusión de semejante bazofia como la del tal Olarticoechea, o del otro que se hace llamar Soliman (así que según este islamizante personaje el Cid era un converso, puer vaya...). Es innegable que éste es un foro público y que, dentro de un respeto a unas normas, cualquier puede dar su oPinión. Pero precisamente por su carácter de foro "público", semejantes salvajadas pueden desorientar a muchas personas que lo lean de buena fe, y eso, en mi oPinión, debería ser tenido en cuenta.

    Sin embargo no me ha sorprendido tanto como se puede suponer, ya que me estoy acostumbrando a ver en la red a una serie de personajes que reinventan y distorsionan la historia con propósitos más que dudosos.

    Y de hecho, hace ya un tiempo que sigo los pasos a un sujeto que parece pertenecer a esta moda, y que recomiendo leer por lo hilarante de sus escritos:
    http://www.white-history.com/

    Sólo otra cosa. Por favor, no confundáis los nacionalismos hispanos con los nacionalismos independentistas de otros.

    Salutacions.

  5. #5 Granlon 02 de feb. 2004

    Hombre, no estoy del todo de acuerdo contigo mynydd, tengo la impresión que Pointiers fue algo más que una escaramuza, fue una batalla en toda regla, bien documentada por la historia. Aún así, coincidimos, no fue tan decisiva.
    Más decisiva para detener el avance islámico hacia Europa parece que fue la derrota que el emperador de Bizancio, León III, infringió a los árabes en el asedio a Constantinopla, en el año 718. Hay quien sostiene que si los musulmanes hubieran tomado la capital del “Imperio Griego”, en ese periodo primitivo y vigoroso del Islam, hubieran entrado en Europa por una ruta más directa, y se hubieran presentado en mismo corazón de Europa en poco tiempo, siendo más efectiva y peligrosa la invasión por ese flanco. Aunque luego, siglos después, los turcos musulmanes tomaron Constantinopla (Estambul), y penetraron en los Balcanes, ya ese vigor del primer Islam se había perdido, y no resulto tan trascendental, aunque estas cuestiones son siempre oPinables.
    Lo del “pantallazo” es tentador, pero nos perderíamos un gran humorista de la historia, como alguno que yo me sé, que pulula por aquí. Cada vez son más, podían presentarse al club ese de la comedia, en el apartado de historia.
    Saludos.



  6. #6 exegesisdelclavo 13 de sep. 2005

    No tiene mucho sentido discutir acerca del Cid, en todo caso, en mi oPinión.

    Ningún hombre es o hace tantas cosas como se dicen que hace o es.
    Ningún hombre es o hace lo los demás dicen que es o hace.
    Y esto son hechos demostrados.

    Los héroes son leyendas hechas para que perduren en la memoria de un territorio (casi todos están relacionados directamente con la política de un territorio, reino, imperio etc.) y de esa manera ganar publicidad, turismo y de paso contar una bonita historia (o fea, porque a mí el medievo... ¡puagh!).

    De todas formas buenos hombres y mujeres existen y existieron, pero sólo nos queda quizá un invento, una idea, una rweforma. El resto son hechos en los que ya ha colaborado mucha gente, muchos factores etc.


    De modo que los antinacionalistas, los nacionalistas, los castellanos, los portugueses, los madrileños, los fanáticos de héroes y los historiadores sensacionalistas a mí me dan lo mismo. Por favor, no convirtamos una tontería en un enfrentamiento político... que luego pasa lo que pasa.

    (Podéis pasar de mí y seguir así, por supuesto, a mi plin).

  7. #7 EL_PERRO_DE_CULAN 14 de sep. 2005

    Información eliminada por el Administrador Ego

  8. #8 EL_PERRO_DE_CULAN 15 de sep. 2005

    Información eliminada por el Administrador Ego

  9. #9 Ego 15 de sep. 2005

    Estimado Perro de Culán, dos puntos,

    en esta web no se chulea a nadie, en esta web se respetan todas las oPiniones, en esta web se debate con mesura y aceptando críticas, discrepancias y demás cosas terminadas en -as...
    Creo que soy claro.
    Si no te gusta, te marchas. Si no te marchas y no aceptas estas simples normas, ya me encargaré de que no entres más. Ya te he dado demasiada tregua.

    Salud.

  10. #10 EL_PERRO_DE_CULAN 15 de sep. 2005

    Información eliminada por el Administrador Ego

  11. #11 verracus 15 de sep. 2005

    A veces no sabe uno si intervenir o no, porque algunos se toman las cosas demasiado en serio.

    Quisiera dar mi modesta oPinión al respecto:

    El Cantar de Mio Cid es un poema épico, y como tal hay que entenderlo. No se puede creer a pies juntillas lo que en él se dice, porque entonces tendríamos que creer también lo que cuentan La Chanson de Roland, Roman de toute Chevalerie, los relatos artúricos de Chrétien de Troyes ó el Nibelungenlied, y por ahí no paso.

    Es decir, hay que separar lo que es Historia de lo que es leyenda, y sospecho que muchos de los autores posteriores a dicho cantar (con todos mis respetos) no llevaron a cabo esta sana y sencilla operación de cirugía. Dicho esto, y según mis limitados conocimientos, creo que la Historia tal como yo la conozco está más acorde con los comentarios de Cierzo que con los de ningún otro.

    Pero sólo es mi modesta oPinión, por favor que nadie se enfade :-)

    Saludos

  12. #12 Ego 16 de sep. 2005

    Volviendo al tema de Duby. Guillermo el Mariscal está chulo, aunque me gusta más Ivanhoe o el propio Mío Cid. En cualquier caso, Duby, tal y como él reconoce, se basa en meras conjeturas, no sin obviar una visión un tanto actual de los hechos (La ficción, la conjetura y los andamiajes de la Historia, Claudio Rolle). Es por eso más creíble el caballero de Duby, a nuestros ojos, que por ejemplo, el romántico de Stevenson. Salvando las diferencias es una impresión que siempre me causó, por ejemplo, los Pilares de la Tierra o incluso el Nombre de la Rosa (pero esto es una mera percepción).

    La realidad, el por qué el Cid luchó contra un rey cristiano, pues bueno... los materialistas científicos dirán que por dinero y riqueza, los románticos por una mujer o por salvarse de una traición, los otros, pues vete tu a saber (hollywood, por ejemplo)... en mi oPinión por todo y por nada en absoluto. La psíquis es demasiado grande para materializarla en comportamiento robóticos.

    Desde mi punto de vista es más importante el Cid-Símbolo que el Cid-histórico pues el primero se dota de unas connotaciones que exceden el mero ámbito histórico anclándose en el social y una mera objetivización de los hechos no va a desvirtuar el mito y la leyenda.

    En este mismo debate se puede apreciar como:

    1-. Unos defienden la existencia del Cid-símbolo, amparándose en el concepto social que él representa.
    2-. Otros lo atacan, al Cid-símbolo, al amparo del Cid objetivizado.

    En ambos casos el objeto de debate es el símbolo representado por el Cid. Nadie pone en duda que el Cid era un mero hombre, de haber existido. Lo que se pone en duda es si los valores que socialmente representa, como Cid símbolo, son válidos hoy o no lo son.


    Salud.

  13. #13 alano 16 de sep. 2005

    Hola Cierzo (y demás celtíberos).

    Te explico que me refería a la época del Cid, cuando "limpiar España de moros" no era una cuestión racista ni "nazi", si no defensiva. Si hay algún árabe o marroquí, etc.. en la web que sepa que hablaba de un tiempo en el que estábamos siendo invadidos y en el que al invasor se le llamaba "moro", creo yo que en aquel entonces sin connotaciones racistas. Vamos que llamar moro a un moro en aquel entonces sería como llamar hoy a un francés, francés. Y por "limpiar", no me refería a la "purga" stalinista, si no a acabar con el que en aquel entonces era el enemigo.

    Por otro lado, quizá y apesar de mi comentario anterior, el Cid no haber existido como tal héroe (????). No creo que yo tenga suficientes conocimientos de esta parte de la historia nacional como para poder defender el argumento de que sí que fue un héroe y que limpió España de moros. Por eso, no voy a reiterarme en afirmar que sí lo hizo. Y sin embargo sí he leido y visto lo suficiente como para comprender que el Cid sí es un símbolo español y como tal lo respeto por español que soy.

    Otra cosa que se trasluce de mi mensaje anterior, y lo dije con toda la sinceridad del mundo, es que quiero a España y estoy orgulloso de ser español. No creo que eso sea malo, es mi oPinión y el que la gente vaya atreviéndose (aunque sea en internet) a mmanifestar sus oPiniones sin miedos, creo que es un buen sintoma ¿a ti no te lo parece?

    Saludos a todos/as

    Javier

  14. #14 Ego 16 de sep. 2005

    Coronel:

    "Pues para un español yo creo que:

    La unidad nacional, la simboliza mejor Cadalso.

    La defensa frente al invasor, Goya.

    La cristiandad, Juan de la Cruz.

    Quien elige otros símbolos es por que quiere. "

    Es tu oPinión, a los hechos me remito.

    Salud

  15. #15 Ego 16 de sep. 2005

    Ibericidad:

    "El cid no puede representar la unidad nacional porque en su época no había ninguna nación y mucho menos una unidad. La cuestión es: ¿ porque tu piensas que el cid representa la unidad nacional cuando no hay ningún motivo historico para ello ? ¿ que artimañas subliminales se han utilizado para que tu así lo veas ? ¿ que finalidad presiguen las personas que te han embaucado para que tu pienses de esa manera ?".

    Yo no lo pienso. Lo siento para tí sería más facil.

    "La respueta es fácil. Basta con analizar la situación actual de españa y sus nacionalismos. Frente a estos nacionalismo hay que tresgiversar la histortia un buscar falsos héroes sobre unidades y patatin, patatan ..."

    Los símbolos, los mitos, no se crean de la noche a la mañana, te recomiendo el prólogo de "Leyendas de la Antígua Mesopotamia, de Federico Lara Peinado, pues siendo cortito es muy significativo, para el que esté interesado en estos temas o simplemente quiera oPinar sabiendo lo que dice.

    El cid tampoco representa la cristiandad ya que luchó a favor de cristianos y musulmanes indistintamente (¿no lo sabías?). De hecho "Cid" es nombre árabe.

    El sentido de mi exposición era precisamente mostrar la diferencia entre el objeto-simbolo y el objeto-histórico. Veo que sigues erre que erre... tu mismo, solo enreda más la cuestión.

    * ¿porque a los musulmanes se les considera invasores y a los romanos o visigodos no ? ... prejuicios!!! "

    Los celtíberos no reconquistaron la península a los romanos. Los hispanoromanos no reconquistaron la península a los visigodos. Pero si hubo una lucha para echar a los musulmanes. En cualquier caso no es el tema que nos ocupa.

    Salud.

  16. #16 Ego 16 de sep. 2005

    Nada hombre. Reconozco que he entrado a participar en este debate mientras hacía otras cosas. No me he expresado lo claramente que debiera en varias intervenciones lo que sin duda ha llevado a más de un contertulio a cierta mala interpretación. Pero ya está, se aclaran mis oPiniones, con las que se podrá estár más o menos de acuerdo, pero por lo menos que se entiendan... porque ya he visto como me llevaban a derroteros ajenos a mi postura.
    Salud.

  17. #17 Ego 16 de sep. 2005

    Aquí nadie se ríe de las oPiniones de nadie. Critica lo que quieras y se irónico si lo deseas...
    Salud.

  18. #18 Ego 16 de sep. 2005

    Joder... es que va a ser imposible llevar una conversación sin empezar a menospreciar las oPiniones de los demas. Como si esto fuera una carrera de haber quién es el mejor.
    Salud.

  19. #19 mouguias 16 de sep. 2005

    Ego, lo decias por mi? Por favor, no me pidas a estas alturas que le replique en serio a Olarticoechea y sus desvarios. Es que no puedo, se me escapa la risa. Ademas, creo que no le he faltado al respeto a nadie.
    Las personas merecen respeto, las oPiniones no: deben ganarselo. Una oPinion no necesita que la protejan, sino que la justifiquen: si esta bien fundamentada, no quedara en ridiculo el que la defiende, sino el que intenta atacarla. A que extremo hemos llegado, que confundimos la cortesia y el respeto con la pusilanimidad y la blandengueria?
    Nunca insultare ni atacare a un charlatan o a un pirado, como los que pululan por Internet, a menos que escriba algo realmente inmoral u ofensivo. Pero, acaso esta prohibido burlarse de la estupidez? Por supuesto que no! Que otra reaccion cabe ante ella?
    Hay una cosa que, desde luego, no pienso hacer nunca mas: emprender otra cruzada en defensa de la cordura y la razon, leerme pacientemente las sandeces que escriba un desocupado semiiletrado e intentar meterle alguna nocion de logica en la mollera. No, no voy a hacerlo nunca mas: el de los beren puede seguir creyendo en los beren, y el del imperio pangalaico intergalactico puede decir que Galicia va de Lisboa al Elba. Me importa un pePino. No me pagan por hacer psicoterapia ni por dar clases de historia a distancia. Eso si, me reire todo lo que quiera.
    Onnega, yo diria que los britanos le dieron mucho mas lustre a sus leyendas porque las mezclaron con mitos paganos que, por lo visto, ya no tenian mucho arraigo en Castilla en el siglo XII. Es una pena, los romances del Cid quedan un poco cutres, no hay practicamente elementos maravillosos, arcaicos ni precristianos.

  20. #20 joselito 16 de sep. 2005

    La leyenda del Cid, según señalan investigaciones recientes, surge como resultado de la unificación de otras tantas leyendas que recogían mitos varios sobre distintos "reconquistadores",que acaban unificándose en le persona de Diáz de Vivar.

    Este mismo proceso es el que rodea al rey Arturo de Camelot, unificación de varios mitos que sobre distintos legendarios "reyes" que lucharon contra la invasión anglo-germana, circularon.

    La investigación de la historia e historiografía avanzan. El que guste vivir anclado en las ideas que el régimen franquista sobre la historia española difundió, por ejemplo, que lo haga, con el derecho a solapar otras versiones que la contradigan siempre que haya método científico en el método con que se hace. El que tenga igualmente una visión histórica distinta a la “tradicional” puede igualmente exponerla si a la vez muestra unos datos veraces con los que evidencia ésta, y mientras no se demuestre con datos fehacientes que no den lugar a dudas la refutabilidad de aquellos, está de más caer en el absurdo deprecio por el menosprecio sólo porque a la palestra salgan distintas visiones que entre si se contradicen, que ésto es lo que se hace cuando no caben argumentos válidos .

    Considero, a título personal, un desacierto determinados métodos de abordar ciertas cuestiones que a raíz de resultados de nuevas investigaciones surgen, más que nada por la manera en que se hacen y las fórmulas de menosprecio que se utilizan sin más y por que sí, porque chocan con las ideas preconcebidas que se suelen tener, pero no por eso quizá tan verídicas ni exentas de dudas como que “a la fuerza” parece ser la única manera que resta por tratar de imponer.
    Mucho se critican ciertas visiones históricas que tratan de desprestigiarse explicando la perturbación que sobre la visión histórica “real” produce un desfasado nacionalismo de tipo "periférico". Lo cierto es que muchas de estas críticas reflejan un grado de nacionalismo "centralista" no exento de los mismos prejuicios y complejos que aquel.

    Un regionalismo o nacionalismo tan de buen talante como el gallego, tradicional y mayoritariamente ni independentista ni separatista, que posiblemente lo único que reivindica o busca desde un punto de vista histórico es una "verdad" o una interpretación de los hechos históricos que no por distinta ha de ser menos válida, con este tipo de críticas y menosprecios, nacidas de la intolerancia, la falta de capacidad para el diálogo desde la arrogancia, la imposición antidemocrática, etc. sólo pueden radicalizar su método y además será quien de hacerlo respondiendo en el mismo tono con que se trata de invalidar su postura.

    Así es la historia, del color de la lente a través del cual la observamos.

    Os Reis de Galiza

    O feito deque Galiza posuira ou non reixes própios pode parecer unha anécdota histórica, pero non o é. A conciencia nacional de galiza non é un feito aillado que aparecera apartires do Rexurdimento do século XIX, todo o contrário, é unha realidae que se veu forxando durante séculos de história própia apesares da represión social, económica, política, cultural e lingüística que o Estado Español aplica dende hai cincocentos anos. A usurpación da história é, por tanto, unha parte fundamental do proceso de aculturación do povo galego. O descoñecemento da nosa história supón un paso adiante para aqueles que prefiren ver a Galiza como unha sumisa rexión de chorós, queimadores de augardente, mariscos e meigas, namentras expolian a nosa economia e destruen a nosa riqueza natural deixandolle ás futuras xeracións unha terra queimada só apta para producir emigrantes.
    Dentro diste contexto, espallar os feitos históricos que compoñen a nosa história diferenciada convirtese nunha laboura na que temos que participar todos aqueles que nos consideremos galegos, sempre dentro das limitacións que cadanseu teña. Por iso nista páxina (http://www.geocities.com/CapitolHill/Congress/8423/) soio se tenta dar a coñecer unha parte da nosa história, básica para entender que iste país non é o producto da imaxinación ou antollo de políticos e intelectuais, que é un proxecto moitas veces fallido pero que algún dia, esperemos que proximo, verá a sua própia luz. Tampouco é unha páxina de investigación, iso quedalle a outros.
    O Reino de Galiza

    Para falar do Reino de Galiza primeiro debemos ter unha imaxe do que supoñia a Gallaecia da baixa idade média. Territorialmente comprendía non soio o que hoxe conocemos como Galiza, que ven correspondendo a unha parte das tres ou conventos nas que se dividía, é decir, tiña a extensión da provincia romana cos engadidos que fixeran os Suevos, así estaba formada por tres "Conventu", o Asturicense, ca sua sé en Astorga, o Bracarense, ca sua sé en Braga e o Lucense, ca sua sé en Lugo e que hoxe acolle a actual Galiza. O Establecemento dunha nova monarquía logo da liquidación da visigoda a mans dos musulmáns faise na Gallaecia, e é reconocida nos documentos non soio da época senón que até ben entrada a idade média como Reino de Galiza, non como Reino de Asturias, invención da historiografia española moito máis ao seu xeito e conveniencia que a realidade, ainda que a sé diste reino estivera en Ovieu, que se explica pola forza que tiñan as familias nobles de Galiza, o cal aconsellaba levar a capital fora das suas influencias, naquel momento ainda non se crearan grandes diferéncias entre os tres conventos que poidera dar lugar a isa "idependéncia" dunha das suas partes.
    Logo da conquista do reino visigodo polos musulmáns, na Gallaecia iniciase un proceso de creación dun novo estado que non se pode considerar consolidado até o reinado de Afonso II (792-842) na que se grea a sé apostólica e Santiago que ven a reforzar o peso da monarquía. Outro feito imortante será a sucesión de Ramiro I que reacera no seu fillo Ordoño I, quedando así establecida a sucesión hereditaría da coroa entroques da elección herdada da tradición xermánica.
    A ampliación do reino, en especial apartires do reinado de Afonso III marca ocomenzo das divisións entre os diferentes conventos, en especial logo da muda da corte cara a León e da reducción do nome de Gallaecia ao convento Lucense, actual Galiza. Á morte de Afonso III producese a primeira división da coroa, reinando Sancho Ordoñez en Galiza . De novo Ramiro II, que reinaba no convento Bracarense unificará o trono, seguindo ista tendéncia até Afonso VI quen logo de apresar ao seu irmán Garcia se fará co trono e Galiza. Isto non quere decir que desaparecese o reino a favor do Reino de León, todo o contrário, impoñendose a nobleza galega até ven entrado o século XIII no que o centro político desplazarase á meseta.
    Existiron os reis e Galiza, e tamén unha "Dinastía Galega" que comenzaría con Afonso II e remataría con Vermudo III. A chegada da nova familia real non rematou ca existéncia do Reino de Galiza, de feito o Rei García de Galiza foi independente até a sua derrota por Afonso VI, quen crea os condados de Galiza e Portugal, rematando ca división basada na antigua provincia romana e que terá importantes consecuencias.


    Anselmo López Carreira entrevistados por Xan Carballa respecto a su Historia da Galiza (en tomos):

    “Necesitouse borrar a existencia do Reino
    de Galicia para fundamentar unha España eterna”

    Di que hai unha distorsión de fontes e de términos por presións ideolóxicas, que se necesita para entrar nesta “época medieval” sen prexuízos?
    O primeiro é ter en conta que a a visión historiográfica dominante é un produto ideolóxico, o que Camilo Nogueira chamaba a “ideoloxía historiográfica”. Os historiadores non perden o seu prurito de obxectividade, pero traballan cunha ideoloxía que nace no contexto do XIX, cando se constrúe o estado nación liberal contemporáneo que precisa unhas raiceiras historicistas. As preguntas que se fan xa levan unha resposta implícita: España é unha nación que debe ter raiceiras profundas e se é preciso afíncase nunha provincia romana, Hispania, que non existiu nunca ou nos visigodos. Todo se debe encaixar nese marco. A historia que se nos contou non responde ao que sucedeu. Ademais temos que ter presente que o paso da Galicia romana á posromana, de haber ese paso, é apenas perceptíbel, non hai hecatombe ningunha. Na Historia de Galicia temos que pensar que a continuidade prevalece sobre os grandes cortes.

    No prólogo fala dun temor a utilizar o termo Galicia.
    Galicia como termo administrativo dise que o inventan os romanos. Os galaicos xa existían pero non había unha circunscripción específica. Non hai completo acordo sobre os límites de onde remataba, especialmente polo leste, pero non se corresponde coa Galicia actual. Ás veces chamámoslle a isto Galicia e a aquilo Gallaecia. A actual é un dos conventos que tiña a Galicia romana que se extendía desde o río Douro até Cantabria. Era un cadrante na zona noroccidental que se transforma na época sueva porque extende o seu dominio até o río Tejo, que inicialmente non era Galicia, era Lusitania, e iso produce dúbidas en épocas posteriores. Os termos romanos van permanecer moito tempo e non varían durante a Idade Media. Galicia vai ser o reino cristián occidental e esa visión da Reconquista que se explicou tantas veces é unha invención que non existiu: pensar que os cristiáns estiveron nunha zona pequena de Asturias e desde alí foron “reconquistando” non é verdade. Os límites no século VI, época sueva, e desde o século VIII que chegan os mulsulmáns á península até o século XI son practicamente idénticos. A primeira extensión que se fai do reino cristián é cando Afonso VI domina o reino de Toledo. Calquera descrición xeográfica musulmá demostra isto. Non había reino de León, senón reino de Galicia con capital en León; como non había reino de Asturias, senón que os reis vivían en Uvieu, pero eran reis do territorio todo el chamado Galicia.

    Cando aparecen as denominacións Reino de Asturias ou León?
    Coa historiografía do século XIX. Aínda no XVIII, Flórez falaba do reino dos cristiáns. No XIX dubídase durante un tempo, para finalmente consolidar unha secuencia Asturias-León-Castela-España, na que desaparece Galicia e só aparece como unha excepcionalidade como Don García, que lles confirmaría a regra de que nunca houbo un reino de Galicia porque cando se intentou non foi viábel. Unha Galicia territorialmente extensa, politicamente protagonista,distorsiónase o que se quere dicire polo tanto esquéncese que haxa reis de Galicia, e fálase de reis de Asturias, cando só ocasionalmente se atopan referencias a “rei en Asturias” ou “rei en Uvieu”, ou cando se nomean polo lugar onde residen “rei en León” invéntase unha denominación de Reino de León.

    Do reino suevo como pasamos á outra fase medieval?
    É unha época escura que permite as especulacións ideolóxicas. Cando chegan os musulmáns e desaparece o reino visigodo temos que pensar que acaban cunha estrutura política pero mantense a organización territorial do poder. Durante o século VIII hai moitos poderes locais, de señores leigos e eclesiásticos, que coinciden posibelmente coas parroquias. Os musulmáns por razóns políticas non entran en Galicia. Eles viñeran á península chamados polos vitiziáns, contrários a Don Rodrigo. Eu sosteño que non entraron na Galicia porque era vitiziana, xa que o propio Vitiza, antes de subir ao trono visigodo en Toledo, fora Rei de Galicia e posibelmente mantiña unha rede de complicidades. Daquela, para os musulmáns, Galicia era territorio amigo. Os musulmáns ocupan España tradicional, da que non formaba parte Galicia. Por tanto aquíhai un poder señorializado, cuns territorios que despois dominanarán os diferentes Condes... Algúns destes señores tentará emerxer e dominar, e algúns deles tentará denominarse rei, que é o caso de Paio (o coñecido Don Pelayo), que era un señor local dos arredores de Cangas de Onís, ao que as crónicas de 200 anos despois atribuiranlle carácter de rei, aínda que non tiña de tal máis ca o seu veciño.

    O final de 1486
    Hai unha visión xenealoxista de todo este periodo?

    Invéntanse liñas hereditarias, afincandas nun pasado do que non hai documentos, para lexitimar o poder. Esta xenealoxía tivo efectos na historiografía do XIX pero non no seu momento porque a historia de todos os reis galegos do século IX e X é dunha debilidade institucional tremenda, sufrindo golpes de estado e violencias de todo tipo e até é difícil estabelecer cal é a liña real lexítima.

    Nese periodo móvense moito os lindes do territorio chamado Galicia?
    Castela pertence ao reino, dependente do condado de León, pero a Galicia histórica remataba á altura de Sahagún. Polo tanto Castela era politicamente dependente de Galicia, pero xa non é humanamente Galicia. Polo sur os territorios entre o Douro e o Tejo tamén están baixo mando de condes mozárabes oriúndos. Como temos o esquema da Reconquista, é sorprendente ver como desde o século V ao XI o territorio se mantén sen apenas variacións.

    Contemplado o reino medieval en conxunto como o periodizamos?
    O periodo suevo é ben claro. No século VI xa hai que deixar unha idea étnica, seguen sendo reis suevos pero xa os veciños francos referíanse ao reino galego. Despois vén a época visigoda na que existe reino de Galicia pero pertence á monarquía visigoda, que a pesar diso nos seus documentos e actas de concilio distinguen España de Galicia, aínda que os reis sexan os mesmos. Unha terceira etapa sería a dos séculos VIII e IX no que se está formando un poder único a partir doutros dispersos e desde o século IX e X hai un reino estabelecido.

    Podemos chegar até Afonso VI, no século XI, en que se denomina Reino de Toledo e hai un cambio porque o peso político gravita desde Galicia cara á meseta. O reino mantense até que no século XII rompe o espazo político galaico, coa aparición de Portugal por unha parte, e coa existencia dun territorio leonés que xa non é galego. Desde entón o espazo político galego é practicamente o actual, incluíndo o Bierzo. Pero até 1230, en que nos unimos a Castela, os reis residen en León e entérranse en Galicia.

    A unificación faise en 1230?
    Con Fernando III o Santo, fillo do rei de Galicia-León, Afonso VIII e da raíña de Castela, Berenguela.

    Cando remata o reino medieval de Galicia?
    Á nobreza tradicional galega, que a pesar da unificación mantivo un espazo de poder importante, afectoulle moito a gran crise europea do século XIV.

    Especialmente no aspecto bélico cando se entroniza a dinastía Trastámara, que remata cunha nobreza condal forte que había en Galicia, pero aúpa unha nobreza de segundóns galegos, con pouco poder político e poder económico. Un ascenso que se produce en tempos de crise. Foi un fenómeno normal en toda Europa pero que despois recibe a puntilla, primeiro co movemento das Irmandades e máis tarde coa imposición do Estado moderno polos Reis Católicos que non contan con eles. Daquela o límite superior do reino medieval eu póñoo en 1486, cando a visita dos Reis Católicos despois de eliminar as derradeiras resistencias nobiliarias.

    Que reivindicabanestes resistentes?
    Reivindicaban un poder feudal fronte a un proceso de unificación. Está nacendo o estado moderno, moi centralizado baixo unha monarquía autoritaria, que no caso galego é castelá-andaluza. Estes nobres, no deseño dos Reis Católicos, non Pintan case nada e quen vai levar a parte principal da tarta será a nobreza eclesiástica que estaba enfrentada á civil. O castigo a Pardo de Cela foi singularmente cruel, porque noutros casos restabelecíase a amizade. Aquí a divisoria política era ou Pardo de Cela ou os bispos e o episcopado foi quen estableceu o poder. Daquela son eliminados radicalmente no caso de Pardo de Cela, no de Álvarez de Soutomaior ou nos condes de Lemos. Aí desaparece o reino de Galicia.

    Se no proceso sae triunfante a unificación, con máis ou menos violencia, por que hai que borrar da historia o Reino de Galicia?
    Porque a concepción do estado liberal español seguiu o modelo francés e non o británico onde non importa considerar que o Reino Unido é case unha unión voluntaria de nacións, de Inglaterra, Escocia, Gales ou Irlanda. O modelo español identificaba estado e nación e esta precisaba xustificacións historicistas. Un produto de confluencia de nacións e espazos políticos negaría o estado-nación España. Esa nación a xeración do 98 decide montala sobre Castela que non aparece como reino até mediados do século XII. Como se busca artificiosamente esa existencia dous séculos antes, choca coa realidade do reino de Galicia. Por iso non se acepta que o proceso fose unha confluencia. Outro modelo da historia de España sería posíbel pero non foi o que se escolleu.

    http://anosaterra.com/documentos/central.php?pagina_actual=principal_2.php&numero=1185

    Declaro que ni soy independentista ni comunista ni separatista ni nazionalista ni pro-terrorista ni ningún tipo de lindeza con las que se suelen calificar a quien aporta información que tratando de ser, dentro de lo que quepa, histórica, contradice cierta visión histórica general que posiblemente responde igualmente mucho a tópicos seguramente tergiversados politicamente en prol de los intereses humanos.
    Sólo me podrán acusar de "nacionalista periférico" los "nacionalistas centralistas". Es decir que la única manera de hacerme pecador es pecando. Dicho sea de paso, no me interesa tanto la política como la historia.
    Ojalá se pudieran dejar a un lado ciertos perjuicios a la hora de tratar temas que tratan de ser "históricos" sin necesidad de politizarlos una y otra vez más de la cuenta y hasta la saciedad.

  21. #21 verracus 17 de sep. 2005

    Veamos, no me gustaría que la cosa acabara con este mal rollo.

    Mouguias, siento mucho que te hayas enfadado. Si el motivo de tu enfado es el comentario de Ibericidad, déjame decirte algo. Aunque en un comentario anterior yo dije que estaba de acuerdo con él, ahora rectifico, lo siento, leí entre líneas y no me percaté de todo el contenido del mensaje.

    -No estoy de acuerdo en lo que dice sobre los que dudan de la supremacía del mundo islámico en la época.

    -Tampoco estoy de acuerdo con la frase Ningún pueblo, absolutamente ninguno, dejó en la Península Ibérica una huella o legado cultural tan amplio y profundo como lo hicieron los musulmanes, aunque esto es matizable según la zona de la que hablemos. En Andalucía por ejemplo, los musulmanes dejaron algunas cosas más de las que tú mencionas: hablamos de trazados urbanos, de la forma de cultivar, de los cultivos en sí, sistemas de regadío, razas de ganado, vocabulario (siempre existirán el azahar, las almohadas, el aceite, las acequias, las alhóndigas, y las acelgas). Además recuerda que la palabra Cid es de origen árabe. Te recomiendo el artículo Glosario de arabismos en lengua castellana, en esta misma web.

    También te recuerdo (no te lo tomes a mal, es con afán conciliador), que si no se conservan más mezquitas en territorio peninsular es por que en los territorios conquistados los cristianos las reconvertían automáticamente en iglesias y en catedrales.

    Castellano furioso, el artículo es lo de menos, en ningún comentario he visto intención de atacar Castilla. Imagínate, yo, que seguramente soy descendiente de castellanos atacando Castilla.

    Quiero expresaros mi oPinión de que Andalucía es la comunidad que mejor representa la esencia del país, ya que durante la reconquista aquí vinieron gentes de todas vuestras comunidades para repoblar los territorios, se integraron, recogimos su herencia y ahora todos somos iguales (es sólo una oPinión).

    Con los comentarios sobre este artículo, lo único que he pretendido es intentar separar lo que es Historia de lo que es leyenda, pero creo que no lo he conseguido. Si he ofendido a alguien, que me lo haga saber, y no tendré inconveniente en pedirle perdón.

    En fin, no se si este comentario servirá para arreglar las cosas o para empeorarlas.

    En cualquier caso saludos.

  22. #22 Ego 20 de sep. 2005

    Hrodrik, creo puedes guardar un poco respeto a la hora de oPinar.
    Salud.

  23. #23 zarcilla 19 de mar. 2007

    Estimados contertulios,
    en ocasiones y sin querer ofender a nadie, mucho se escribe y poco se dice.
    Tanto apasionamiento (con todo, menos que en otras ocasiones), no conduce mas que a "encastillarse" en lo dicho y poco aportar a esclarecimientos que, ciertamente, son imprescindibles para aclarar el fondo del asunto.

    El caballero castellano Rodrigo Díaz (El Cid) SÍ existió y fue notable como guerrero (en ocasiones mercenario) y tras morir se sumió en el olvido durante mas de un siglo.
    Luego fue util para ciertos poderes y fue "resucitado" desde la historia-leyenda mediante el famoso poema épico.

    Alguien ha citado ya a Javier Peña; es burgales, profesor titular de historia medieval en la Universidad de Burgos, minucioso historiador. Muy serio, se suele decir.
    Pues el usó de su decencia y valor -que los tiene- para leer su trabajo al respecto del personaje histórico de El Cid en el discurso de apertura de la UBU en 2003 (creo recordar) y dejó a muchos de los asistentes con "la boca abierta" o con "los mandobles desenfundados"; nadie permaneció impasible.

    A Javier Peña esto se ha costado alguna amistad, alguna miradita indefinible y muchos comentarios socarrones y despectivos en su cidad, Burgos, que también lo fue de El Cid.

    Aún hoy sufre ciertos desprecios; la marginación académica de ciertos compañeros de universidad, la anulación desde las instituciones locales burgalesas de un intelectual sincero y ciéntífico y de los "impenetrables" que siguen pensando en el brazo incorrupto de Santa Teresa, también en el candelero de la actualidad, y de la intolerancia en múltiples direcciones.

    Javier peña es castellano y burgalés; se le pueden argumentar "intereses" de alguna naturaleza para jugársela en su pueblo, con sus vecinos, vertiéndo "oPiniones" -dicen algunos- de algo que el mismo mamó como suyo desde niño, en su ciudad?

    Léan Vds. a Javier Peña y su "El Cid histórico", amén de sus otras entradas en el personaje, y díganme si existe o no un trabajo de naturaleza ciéntífica, desde donde lo documentado del personaje hace posible esa aproximación científica y otras evidencias históricas paralelas.

    Con perdón.
    Me temo que tras su lectura, sobran otros comentarios, por el momento.





  24. Hay 23 comentarios.
    1

Si te registras como usuario, podrás añadir comentarios a este artículo.

Volver arriba